"ساندرا"، یک مادر جوان بلژیکی، متوجه می شود همکارانش در ازای اخراج او ترفیع گرفته اند. او تنها یک هفته فرصت دارد تا همکارانش را راضی کرده و شغلش را حفظ کند...
ندارد
خیلی کم
nima.raul7
فیلم خوبیه...ارزش دیدن داره
SajjadMansouri
چقد دردناک بود این فیلم ، احساس سوزش خاصی تو وجودم داشتم\nمن یه دوره افسردگی تجربه کردم کاملا الان برام یادآوری شد همش\nوقتی ماریون کوتیار ناراحت میشد من ناراحت میشدم\nوقتی بغض گلوشو میگرفت گلوی منم گرفت\nوقتی خواست خودکشی کنه انگار خود من اون لحظه جای اون بودم\nوقتی تو سینک اوغ زد منم اوغ زدم\nوقتی لبخند میزد منم لبخند زدم\nوقتی به خاطر اخراج یکی دیگه کارو قبول نکرد و گذاشت رفت انگار اون افتخار برای من هم بود\nانگار تمام دوران افسردگیم دوباره از جلوی چشمم با دیدن این فیلم گذشت
Javad.M
این فیلم در یک کلمه خلاصه میشه: همذات پنداری\nعنصری که بسیار پررنگ بود و تاثیرگذار
scoti_22
الحق که ماریون کوتیار سنگ تموم گذاشته و نامزدی اسکار حقشه . فیلم هم تا حدودی رنگ و بوی فیلم های اصغر فرهادی رو داره و جذاب و گیراس 9 از 10
dash hamid
این شوهرش بود یا سرمربیش .میخواستم خفش کنم مرتیکه رو.چقدر رو اعصاب زن بیچارش بود.
pooria.babayi
زمان فیلم به اندازه بود.دیالوگ کم داشت،خوش به حال مترجمش.داره نشون میده پول پرستی چقد بده،بعضیا واقعا نیاز دارن،بعضیا از رو طمع،ولی هر دو دسته میتونن جایگزین بهتری پیدا کنن تا طرف بخاطر پاداش اونا یه نفر اخراج نشه.بعد این فیلم اگر احیاناً تو شرایطی بودیم که بین پول و انسانیت قرار گرفتیم،باید بدون لحظه ای فکر، پول رو فراموش کنیم.خوشبختی رو با خراب کردن زندگی دیگران به دست نیاریم.فیلم حرف قشنگی میزد.در عین ساده بودن عالی بود.امتیاز 9\nاگر چنتا آهنگ قشنگ هم میداشت امتیاز 10 هم بنظر من میشد داد.
aidin dadvar
filme didani va tafakor barangiz hatman bebinid
rofagha110
افتضاح و کسل کننده. \nفیلمه حتی موسیقی متن هم نداره. \nولی چرا اینجوری بودن اینا ؟؟؟ تا حرف میزد میزدن زیر گریه.\n0.1/10\n
sanazasgari60
این فیلمو باید میدادن فرهادی بسازه
arash.peykari
اصلا با فیلم های داردن ها نمی تونم ارتباط برقرار کنم .\nتو این سبک ها فرهادی و فیلم ساز ترک جیلان رو خیلی بیشتر می پسندم
sa.rahemi
بيننده در اين فيلم با پرسش هايي مواجه ميشه. اين كه مرز اخلاق كجاست؟ مرز خودخواهي كجاست؟ چه زماني چراغ، به خونه رواست و چه زماني به مسجد؟\nاز اينجا به بعد (ولي نه تا نتها!) ممكنه فيلم كمي لو بره...\nدرآخر اونچه كه اهميت داره اين نيست كه شخصيت اول فيلم اخراج ميشه يا نه، كه اگر اينطور بود با توجه به شخصيتي كه براي اين نقش در طول فيلم به تصوير كشيده شد، انتظار گريه كردن يا فروپاشي عصبي او، پس از مشخص شدن نتيجه آرا امري دور از ذهن نمي بود...بلكه مهم اينه كه بدونيد كساني هستند كه شما رو دوست دارند و براتون اهميت قائلن...كه اين موضوع از ديالوگ هايي كه بين زن و شوهر در دقيقه 12 فيلم رد و بدل ميشه معلومه...زن فكر مي كنه وجود نداره ولي شوهرش ميگه وجود داري و بلافاصله اضافه ميكنه دوستت دارم...يعني لااقل من يكي دوستت دارم، انگار داره براي وجود، علتي معرفي مي كنه و اون هم دوست داشته شدنه...دوستم دارند پس هستم...كه از نقيض اون هم چنين برمياد: اگه كسي شما را دوست نداشته باشد در واقع مرده ايد (كه احتمالاً دليل افسردگي زن هم همين بوده كه در ذهنش محبت هاي همسرش رو دلسوزانه مي پنداشته كه به طور ضمني بهش اشاره ميشه ولي نه به طور قطعي!) و در ادامه شوهر، زنش رو مجاب مي كنه كه به ديدن اون 16 نفر بره تا بهش ثابت بشه كه ديگران هم دوستش دارن...\nرسيدن تعداد آرا از 16/2 به 16/8 هم نشان دهنده اينه كه براي كسب محبت و توجه ديگران بايد تلاش كرد و لااقل ديده شد، چرا كه انسان يك موجود اجتماعيه...در واقع تمام مشكلات از وقتي شروع شد كه زن نقش اول فيلم مدتي در محل كار حضور نداشت (مرخصي استعلاجي) و حرفي كه دوستش در ابتداي فيلم بهش مي زنه - اينكه رئيس (دومون)، همين كه تو رو ديد ازت حمايت كرد – خودش نشان دهنده اهميت تلاش براي زندگي و ديده شدن اين تلاشه...اينكه مبارزه كردن براي آنچه مي خواهيم مساوي با احساس سرزندگي و مخالف افسردگي است...ولي بايد بدانيم چه چيزي را مي خواهيم و به چه چيزي نياز داريم؟ اين مسئله كه پس از پيشنهاد رئيس در انتها، زن نقش اول فيلم حاضر نيست به هر قيمتي (از دست رفتن شغل كسي ديگه) صاحب چيزي بشه كه در تمام طول فيلم براي اون جنگيده و بابت از دست دادنش احساس شكست نمي‌كنه، نتيجه آگاهي از همين موضوعه...يعني همين كه بدونه در تصميمي كه براش گرفته ميشه و در مسير زندگيش تأثيرگذاره، خودش هم نقش داشته و منفعل نبوده كافيه...براي اولين لبخند حاكي از آرامش درون، كافيه...كه در جمله اي كه در آخر فيلم به همسرش ميگه نمود داره: مبارزه خوبي كرديم \n.\n.\n.\nپايان SPOIL\n.\n.\n.\nو در آخر، نه براي اولين بار ولي استفاده ساختاري زيركانه از عدم استفاده از موسيقي پاياني، كه مثل خود زندگي ساده و گوياست...و موسيقي كه براي ارتباط دادن هرچه بيشتر بيننده با فيلمه، حقيقتاً اضافي به نظر مي رسه...\nدر كل، در خيلي از صحنه هاي فيلم، آنچنان با شخصيت اول فيلم و حتي شوهرش احساس نزديكي مي كنيم و به قدري اين شخصيت ها ملموس هستند كه دوست داريم استدلال ها و حرف هايي كه طي فيلم در ذهمون شكل مي گيره رو از زبان اونها بشنويم...كاش بهش بگه... يا اگه من بودم مي گفتم... از اون دست چيزاييه كه در طول فيلم بارها به خودمون خواهيم گفت. و چه كسيه كه دلش نخواد همچين فيلمي رو ببينه؟...ديگه خود دانيد!\n
محسن موسوی
یه درام عالی یه داستان ساده. اخرشو خیلی دوس داشتم
freeboy1936
روایت واقعی یک داستان ساده و پیش و پا افتاده که نهایتا منجر به یک اثر برگزیده شده. کارگردان های بزرگ و کاربلد معمولا همچین کاری میکنن که ژان پیر داردن کرد.. البته از بازی زیبای هنرمند توانای سینما ماریون کوتیلارد هم نگذریم
Eissa Maqsudi
درام خوبی بود ولی کارگردانیش اصلا خوب نبود.تنها نکته عالی فیلم بازی بی نقص Marion Cotillard بود.اگر میخوایید یه بازی خوب ببینید این فیلم از دست ندید.\nیه نکته دیگه این که شوهر این خانوم چقدر بی غیرت بود اصلا فرقی با هویج نداشت..
sadegh.ebrahimyar
اول سراغ کمونیست ها آمدند، سکوت کردم چون کمونیست نبودم.\nبعد سراغ سوسیالیست ها آمدند، سکوت کردم زیرا سوسیالیست نبودم.\nبعد سراغ یهودی ها آمدند، سکوت کردم چون یهودی نبودم.\nسراغ خودم که آمدند، دیگر کسی نبود تا به اعتراض برآید.\nمارتین نیمولر روحت شاد\nتو مملكتي كه همه پشت همديگرو خالي ميكنيم بايد هم همچين فيلمي خسته كننده و كسل كننده باشه چون دقيقا دستشو گذاشته رو نقطه ضعفمون.\nاگه چيزي گرون بشه ميرم اون چيز رو ميخرم و انبار ميكنم. اگه كسي به خاطر من زنداني بشه ميگم: ببخشيد من شرايطت رو درك ميكنم اما من نميخوام بين آزادي خودم و حمايت از تو يكي رو انتخاب كنم. من هم يكي از اون 8 نفرم كه پاداش رو انتخاب كردن.\nجامعه گوسفندي لايق حكومت گرگ هاست.\n\n\n\n\n
soyzahra
فیلم قشنگی بود. ماریون مثل همیشه عالی بود.
academytaraneh
هر روز همه ی ما با چالش هایی اینچنین و چه بسا دراماتیک تر از وقایع درون فیلم برادران داردن رو به رو هستیم ، یک نگاه تیز میتواند از هر چالش یک ایده برای فیلم ساختن بیابد!\nیک کلاس انسان شناسی در اِشل پایین\nمتاسفانه ذهنی که با شاهکارهای سینمای معناگرا ، اینگمار برگمان ، پازولینی و دیگر قدما ارضا میشود ، با این فیلم اتفاقی که باید در ژرفای ذهنش رخ دهد ، نمیدهد!\nتعصب روی اسم ها لذت ژرف اندیشی را از آدمی زاد می ستاند! برچسب نام را از روی آثاری که می نگرید، بردارید
طالب داوری
فیلم قشنگی بود، ارزش دیدن داره
ali.b.2001.1379
همه چی فیلم عالیه از بازی هاش گرفته تا فرم و فیلمنامه اش یکی از بهترین فیلم های غیر انگلیسی زبانی که از فصل جوایز جا ماند
babedel
سینما یعنی از این دست فیلم ها\nاین برادران داردن فوق العاده ان\nهر کی سینما واسش جدیه در دانلود این فیلم شک نکنه. \nیک کلام عالی
ali.arzh
نبود موسیقی در این فیلم خودشو نشون نمیداد!
mamad_paydar
فیلم خیلی خوب بود و کاملا بیننده رو به چالش میکشه ...یعنی واقعا نصف زمان فیلم تو این فکر بودم که من اگه جای این 16 نفر بودم چی رای میدادم ...
jedanjedan41
besiar filme bado mozakhrafi bod,age in mozo mikhad neshon bede chera injori?inke razi kone baghiaro ke padash nagiran va be bodane in ray bedan,chie akhe in? tanha nokte mosbate fil bazie kheili khobe Marion Cotillard bod\n\n
ahmad.noori3
پیام خوبی داشت، اما فیلم خوبی نبود...\n\nبازسازی‌ای ناموفق از 12 مرد خشمگین بود... با این تفاوت که صحنه‌ها کش پیدا کرده بودند و خسته کننده بودند. فکر کنم کوتیارد تو فیلم کل خیابون‌های شهر رو قدم زد که هیچ لزومی نداشت... تو این فیلم دیگه دیگه بحثی صورت نمی‌گرفت، به جاش دیالوگ‌های تکراری هی تکرار می‌شد... از اواسط فیلم هم می‌شد آخرشو حدس زد...\n\nبی موسیقی بودن و دوربین‌های روی دستش و همین‌طور فضای طبیعی فیلم، منو به شدت یاد کارهای اصغر فرهادی انداخت، ولی ایکاش کمی هم از فیلم‌نامه‌های فرهادی بویی می‌برد.\n\nدر نهایت هم اگر نبود پیام خوبش (که البته نتونسته بود خوب بیانش کنه) و همین‌طور بازی خوب ماریون کوتیار، دیگه قابل تحمل نبود...
REZA.O
همیشه تلاش کردن واسه چیزی که میخوای به دست بیاری حالتو خوب میکنه.حتی اگه اون چیز رو هم به دست نیاری.فیلم خوبی بود ولی فکر کنم نمره منتقدین زیادی بود دیگه واسه این فیلم.امتیاز imdb منصفانه تره.
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه