فیلم درباره مردی است که در حومهٔ شهر تهران، با اتوموبیلش دنبال کسی میگردد که تقاضای پردردسر او را در ازای دریافت ۲۰۰هزار تومان پول انجام دهد...
kiarostami behtarin kargardane irane
مرد ترک : یک خاطره ای از خودم بگم٬ اول ازدواج ما بود. ناراحتی همه جور کشیده بودیم. همه جور. آخر اونقدر خسته شدم از ناراحتی که یک روز پا شدم خودم رو راحت کنم بابا، از این ناراحتی، مگه چه خبره؟ صبح زود، تاریکی بود. پا شدم٬ طناب رو برداشتم انداختم پشت ماشین. برم قال قضیه را بکنم. برم خودکشی بکنم. برم... رفتیم. اطراف میانه بود. سال 39. رفتم آغا. توتستان بود بغل خونه ما. نزدیک خونه ما. آمدیم طناب... تاریک بود. طناب را هر قدر مینداختیم گیر نمی کرد٬ یک مرتبه انداختم گیر نکرد٬ دو مرتبه انداختم... گیر نکرد٬ سومی٬ آخر خودم رفتم بالا. رفتم بالا طناب را گیر دادم٬ دیدم آغا یک چیزنرم خورد به دستم. توت بود. چه توت شیرینی... شیرین بود. اولی را خوردم. دومی راخوردم. سومی را خوردم. یک وقت دیدم هوا داره روشن میشه. آفتاب زده بالای کوه رفیق. چه آفیتابی! چه منظره ای! چه سبزه زاری! یک وقت دیدم صدای بچه ها میاد. بچه ها مدرسه بودن. آمدن دیدن من توت میخورم٬ گفتن آقا درخت رو تکون بده. ما هم درخت رو تکون دادیم. اینا خوردن. اینا خوردن من کیف میکردم. خوردم بله. یه خورده ام ما جمع کردیم. آمدیم تو خونه. خانوم ما هنوز از خواب بیدار نشده بود. آمدیم یه خورده هم دادیم به اون. اون هم خورد. اون هم کیف کرد. رفته بودم خودکشی کنم٬ توت چیدم آوردم اینجا. آغا یه توت ما را نجات داد. بهترین فیلم استاد ..
که اگر داوران جشنواره یا یکی از منصوبانشان فارس زبان بودند یا فارسی صحبت کردن را شنیده بودند و یا لااقل فارسی را به دلیل هم قاره بودن با زبان های خاور دور هم آوا نمی پنداشتند ، پشکل زیتونی هم از سرش زیاد بود چه برسد به نخل طلا.
بهترین فیلم از مرحوم کیارستمی.فیلمی با پیام جاودانه برای بشریت.توصیه میکنمهمه عزیزان این فیلمو داشته باشند تا هرچند وقت با دیدنش امیدشون به زندگی رو محکمتر کنند.فیلمی که میتونه ارزش زنده بودن و زندگی را به همه مردمنشون بده.استا د کیا رستمی با این اثر جاودانه شد. روحش شاد
بهترین فیلم وطنی در کنار طبیعت بی جان.
از نظر بنده این فیلم بهترین اثر کیارستمی بود\n در عین سادگی،کاملا توانایی این رو داره که دید شما رو نسبت به زندگی تغییر بده \nمانند نداره...
یکی از بی نقص ترین و شکوه مند ترین و با مضمون ترین فیلم های ساخته شدی تمام دوران با یک پایان آوانگارد و تک که مو به تنم سیخ کرد...\n\nجاده ی زندگی از ایستگاه مرگ می گذرد...
يك توضيح كوچك\nاسپويل...\n\nکارگردان از عنصر جاده به عنوان نمادی از زندگی استفاده می کند و در یک سکانس بر سر یک دو راهی معنای زندگی را از دیدگاه خود بیان می کند ، وقتی بدیعی با باقری سوار ماشین هستند و بدیعی قصد دارد او را به محل کارش برساند برای انتخاب مسیر بدیعی از باقری جویای مسیر میشود او در جواب به مضمون اینکه این مسیر که میگویم دشوار است ولی زیباست در اوج سادگی کارگردان دیدگاهش را نسبت به زندگی بیان می کند ، او زندگی را چون راهی می بیند که انسانها آن را طی میکنند و در طی طریق این راه عنصر ِدشواری عاملی است که ما را در پیمودن آن همیشه دچار شک و تردید می کند.\n\nبخشي از يك نقد نوشته ي علي پيرنيا\n\n
چطور میتونی از مزه ی یک گیلاس بگذری؟
روحت شاد مرد بزرگ
ممنون بخاطر تمام لحظه های زیبایی که در فیلمهایت ایجاد کردی....و ما لذت بردیم. بدرود آقای کیارستمی
نمیدونم چرا نمیتونم فیلم یا سریال ایرانی نگاه کنم :(
بالاخره امروزموفق شدم این فیلم روببینم به بهانه فوت استادکیارستمی\nواقعافیلم قشنگی بودوازسینمای ایران لولش خیلی بالاتربوداحساس خیلی خوبی پیدامیکردم وقتی حرف های آقای باقری تواین فیلم رومیشنیدم.
دریغا که این کارگردان بزرگ امشب فوت کرد...
تسلیت غم آخرتون باشه
کیارستمی عزیز تو در تاریخ 14-04-1395 کره زمین رو بدرود گفتی، امیدوارم تو زندگی جدیدت باز هم فیلم بسازی،شاید بعد مرگم فرصتی پیش اومد تا باز فیلم هاتو ببینیم تا باز فیلم بسازی. کی میدونه اونور چه خبره ؟\nمرسی که ساعت هایی از زندگیمو با فیلمهات پر کردی و منو به دنیای خودت بردی، باعث شدی فکر کنم، بخندم، آروم بگیرم و در نهایت بهت افتخار کنم\nخیلی از ماها بهت افتخار میکنیم حتی اگه فراموشت کنیم\nروحت شاد مرد بزرگ ...
زیبا و تاثیر گذار... فکر نمیکردم همچنین فیلمی رو یک ایرانی بتونه بسازه، و به طور قطع در اشتباه بودم.
فیلم سرشار از مفهوم و نماد و تعاریف فلسفی و شاید هم عرفانی با پایانی غافلگیر کننده.
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه