دو بچه به نام هاي «جودي» (دانست) و «پيتر» (پيرس) بازي سحرآميزي را در خانه اي متروکه پيدا مي کنند و مشغول بازي مي شوند. ناگهان «آلن» (ويليامز)؛ مرد بالغي که وقتي دوازده ساله بوده اين باي را کرده و از آن موقع تا به حال در آن گير کرده است، از داخل آن بيرون مي آيد. تنها اميد رهايي «آلن» اين است که بتواند بازي را تمام کند.
ندارد
خیلی کم
بسیار بسیار زیبا و خاطره انگیز ...درضمن خودکشی کار بسیار بدی است و این ویلیامز با این کارش خیلی ناراحتم کرد ...میتونست حالا حالا ها هنرمندی کنه
فیلم نامبر وان هستش
یکی از بهترین نوستالژی های دوران کودکیم
خیلی خوب . امتیازم 8
یک عمر خاطره
سوپر نوستالژی
دوستان یه فیلمی بود تو همین سبک جومانجی که یه خونواده ای بودنهر وقت بازی میکردن توی یه فضایی شبیه چاه بزرگی بود سر در می اوردن و باید مراحلشو رد میکردن \nکسی میدونه اسمش چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اولین بار که این فیلمو دیدم 12 سالم بود الان 28 سالم شده\n16 سال پیش خدایا احساس میکنم زندگیم داره تموم میشه و هیچ لتی نبردم ازش
فیلم خوبی بود ولی کاش دوستان نمره ای میدادن که با دیدنش الان میدادن.طرف 10 سال پیش دیده چون نوستالژی هست اومده 10 داده.\nهمینه که نمره اش بالای 10 هست.\nنمره ی من به این فیلم سرگرم کننده 6 هست.
قسمت دومش دارن میسازن. \nواقعا یادش بخیر\n
روزگارم مرد با تمام خاطراتش...
نوستالژی
هی دارم به خودم میگم دختر کوچیکه آشناس تو کدوم فیلم دیدمش الان زدم بیوگرافیش فهمیدم درست حدس زدم تو مرد عنکبوتی 1و2و3 هم بازی کرده
در یک جمله:نونهالیم با این فیلم گذشت \nحدود پونزده بار دیدمش اگه وقت بشه تو همین چند روز دوباره میبینمش ....\nفیلم نبود یه دوران بود...\nروح رابین ویلیامز شاد\nایشالله خدا باهاش مهربون باشه...:(
تو این چند سالی که رابین ویلیامز مرده ،هر دفعه که یادش میافتم اینقدر دلم میگیره که انگار عزیزترین کسم مرده...واقعا نمیشه این آدمو دوست نداشت...آدمی که بهترین فیلم های بچگیم رو ساخته،جالبترین قسمتش هم اون میمیک خارق العاده مهربون صورتشه حتی موقعی که اخم کرده یا غمگینه هم جوریه که انگار داره میخنده...
یک نوستالژی به تمام معنا از دهه هفتاد خودمون
بازم فیلم تواین سبک میشناسین؟
خدا بیامرزه رابین ولییامز رو.
این فیلم واقعا باحاله\n\nببینیدش\n\n
یادش بخیر چه عشقی میکردیم با جوماجی
من صدبارم این فیلمو ببینم خسته نمیشم خیلی جذابه خاطرات خوبی همراه داره
این فیلم بدجور منویاد بچگی میندازه...هر وقت اعصابم از زندگی خورد میشه نیگاش میکنم
نسبت به زمان ساختش فیلم خیلی خوبی بود. عجیبه که نامزد دریافت اسکار بهترین جلوه های ویژه نشده. فیل ها، کرگدن ها و گورخرها رو عالی ساخته بودن با واقعی مو نمیزدن.یادش بخیر اولین بار که تلویزیون پخشش کرد تا چند روز با چه آب و تابی در موردش حرف میزدیم
‏یه مدت انقدر صدا و سیما جومانجی پخش میکرد که یبار تخته نرد آوردم خونه بابام داد زد بازش نکن , این بازی نفرین شده اس
نوستالژی زمان ما !!!!
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه