twentyonerecord
in film marekas mareke be manaye vagheyi albate de niro baeseshe shaki toosh nis martin
hosseinmasumi351
از نظر من مشکل بیشتر تو فیلمنامه هست و فک میکنم بعد از چارلی فقط یکم جانی شخصیت پردازی میشه و شخصیت پردازی ها به قول خودتون مشکل داره\nتازه با پیشنهاد اداره رستوران فیلم داشت گرم میشد و توقع داشتم چارلی یک تشکیلاتی مافیایی برای خودش تشکیل بده و جدی تر با مایکی درگیر بشه\nو فیلم به گفته ی خودتون مایه ی خوبی نداره و بدهکاری جانی به مایکی مایه خوبی نیست\nولی این فیلم تازه شروع کار اسکورسیزی بوده و یک فیلم مستقل هست نباید توقع یک فیلم عالی رو داشته باشیم
amiripooria1999
فیلم شاهکاری بود....مخصوصن سکانس دعوای تو بار.....امتیاز من به این فیلم 9.
pa5879
نظری که بنده در زیر نوشته ام شاید بعد از دیدن 4 بار این فیلم به آن رسیده ام و همچنین نقد های بزرگان را راجع به این فیلم را خوانده ام و سینمای مولف اسکورسیزی را می شناسم.\nاشکالاتی که بنده گرفته ام شما پیش هر فیلمنامه نویسی که ببرید تآیید می کند و به نظر من این شمایید که کمی عجله می کنید. از لحاظ فیلم نامه نویسی شخصیت پردازی معنای خو د را دارد که باید به عنوان یک منتقد ان را بدانید.\nجواب اقای محسن مشکی باف\nدوست عزیزواقعا تاسف داره ان فیلم نامه نویسی بخواهد نظرات خلق شخصیت یک کارگزدان که شما چون به مذاقت خوش نیامده است تایید کند اینجا مشخص می شود شما سلیقه ای راجع فلیم ها تظر می دهید من نمی دانم فیلم های هیچکاک به همین روش انتخاب کردید واقعا نوبره پس\nدر مورد سینمای اسکورسیزی تمام جوانبی در ابتدای فیلم انجام می شود برای شکل گیری بخش های بعدی این فیلمه \nشما بدون توچیه ارایه توضیح منطقی فقط در جهت سرکوب نظر دادید (ضعیفه مزخرفه) خوبه شما منقد سینما نیستید اتفاقا راجر ایبرت خیلی خوب سینمای اسگوسیزی تحیلی کرده است ادمهای میانه مایه ایبرت درک نمی کنند
pa5879
خیابان های اصلی مارتین اسکورسیزی بیش از آنکه فیلمی گنگستری باشد، داستانی هوشمندانه، احساسی و در نهایت تراژیک درباره رشد کردن در محیطی تبه کارانه است. شخصیت های آن (مانند خود اسکورسیزی) در ایتالیای کوچکِ نیویورک رشد کرده اند. آنها تقریبا همه چیز را درباره این برش کوچک از جامعه می دانند، جز اینکه چگونه از آنجا نجات پیدا کنند.\nدو شخصیت مهم یعنی چارلی و جانی بوی، تنها به این دلیل وارد محیط مافیایی می شوند که از آنها انتظار این کار می رود. چارلی فردی کاتولیک، با عقده ها روانی ناشی از گناه است، اما چون تبه کاری برای او یک تجارت خانوادگی محسوب می شود هرگز خودش را وادار نمی کند که ارتباط مابین خوب و بد و یا اینکه واقعا خودش چه کار انجام می دهد را پیدا کند. او به هیچ وجه یک مافیوسوی خوب نیست: بیست و هفت ساله است، اما هنوز در خانه زندگی می کند؛او در گروه باجگیر ها در دار و دسته عمویش است، اما این کار شغل قابل توجهی محسوب نمی شود. او اگر خیلی خوش شانس باشد، می تواند مسئولیت یک رستوران ورشکسته را بر عهده بگیرد. او را کمابیش می توان یک فرد واقع گرا محسوب کرد.\nدر طرف مقابل، جانی بوی، یک محصول خشن و غیرقابل کنترل از انسانهای احساساتی در دنیای جرایم خیابانی است. ایتالیای کوچک، اطراف او را احاطه کرده است، اما با این حال، انگار که او سبک خودش را حفظ کرده و نیمی از کلمات و جملات مورد استفاده اش را از فیلم های سینمایی عاریه گرفته است. او سرشار از احساسات تند و تیز، شدید و زشت است؛ و هیچ راهی برای رهایی از دست آنها نمی یابد، جز انفجارهای عصبی خشن و ناگهانی. چارلی عاشق دختر عموی جانی بوی است و علاوه بر آن در مورد جانی بوی نیز به شدت احساس مسئولیت می کند: یکی از شبها که جانی بوی مشغول تیراندازی به چراغهای خیابان است، او به بالای سقف می رود و از آن بالا با او صحبت می کند. با این وجود، هر چه که باشد، جانی بوی خشمش را به صورت علنی نشان می دهد. اما چارلی همه چیز را سرکوب می کند و گاهی در ناامیدی هایش، دستش را روی شعله آتش می گیرد و به آتش جهنم فکر می کند. او در این لحظات جنبه کاتولیکی خودش را نشان می دهد.\nاسکورسیزی این شخصیت ها را به خوبی در دنیایی کسالت بار با دلخوشی های کوچک، حملات ناگهانی و احتمال مرگ قرار می دهد. او برخی از صحنه ها را از نماهای خارجی ایتالیای کوچک می گیرد، جایی که او در آن به دنیا آمده و به نظر می رسد که کوچک ترین جزئیات ساختاری و شخصیتی این محیط را می شناسد (در حالیکه اکثر فیلم در لوس آنجلس فیلمبرداری شده است) و داستان او نیز از درون زندگی روزانه شخصیت هایش شکل می گیرد. آنها پرسه می زنند، به سینما می روند، می خورند، می نوشند، در نزاع هایی ناگهانی درگیر می شوند که به سرعتِ باران های تابستانی به پایان می رسد! مارتین اسکورسیزی این مسائل را با نوعی سبک بصریِ به شدت کنترل شده به تصویر می کشد.\nهرگز این احساس به وجود نمی آید که صحنه ای چیده شده و سپس بازی شده باشد؛ شخصیت ها با شتاب و با عجله به سمت سرنوشت محتوم خود حرکت می کنند در حالیکه دوربین سعی می کند متانت و آهنگ حرکت خود را حفظ کند. نوعی حس بداهه گویی، حتی در صحنه هایی که از وقایع شان آگاه هستیم، وجود دارد؛ در حالیکه به دلیل ساختارشان، نمی توانستند فی البداهه باشند.\nاسکورسیزی در نخستین تجربه اش یعنی چه کسی در می زند؟ نیز همین احساس را به وجود آورده بود. خیابان های اصلی دنباله ای بر آن فیلم است و مارتین اسکورسیزی با به بازی گرفتن بازیگر اصلی همان فیلم (هاروی کایتل)، بر این دنباله بودن تأکید می کند. در فیلم پیشین، او هنوز بر لبه زندگی، ### و خشونت بود. اما حالا در این مفاهیم غوطه ور است، بدون اینکه با این تجربیات جور باشد. او آن قدر سرسخت نیست که بتواند یک باجگیر مافیایی باشد و از سوی دیگر آنچنان قوی نیست که این کار را ترک کند! جانی بوی که نقشش را رابرت دنیرو ایفا می کند و یک نقش آفرینی خیره کننده محسوب می شود و سرشار از نوعی اضطرار و نومیدی بی پایان است.\nصحنه های خشن فیلم، بالأخص، به دلیل نوع چینشی که اسکورسیزی انجام می دهد، بسیار تأثیرگذار هستند. ما در این فیلم شاهد افکت های تماشایی و یا تلاش هایی حرفه ای نیستیم. در عوض، درگیری ها در فیلم به شکل واقع گرایانه ای غیر حرفه ای و خام دستانه اند. به عنوان مثال شخصیت ها در صحنه استخر، به درستی، در هنگام درگیری و نزاع به لباسی که پوشیده اند توجهی ندارند (احتمالا تنها لباسی که پوشیده اند). کلیت فیلم به زندگی در نیویورک شباهت دارد. صحنه هایی در باشگاه شبانه، در قسمتهای فرار و گریز و در بار و نوشکده ها وجود دارد و انگار که اسکورسیزی در همه آنها حضور داشته است.نقد راجر ایبرت
pa5879
دوستان عزیز که در مورد فیلم نظر میدهید لطفا نظرات سازنده دهید در یک کلام فیلم اشغالی یا بدی ضعیفی است که حرف نشد از نظر یک منتقد یا بیننده نظر ندادن بهتر نظر سطحی در یک کلام زیر سوال بردن است فیلم در چه سالی ساخبتهشده است محتوای اجرایی فیلم بر چه مضمومی است بازیگری در چه سطحی است خوب شما منتقد سینما نبودید وگرنه می ترکاندید فیلما ها رو باز همه دعوتمی متن قبل از دیدن فیلمهای اسکورسیزی خود کار گردان و زندگی نامه و خاطراتش مطالعه کنید همینجور در نکوبید شما اقا محسن در نقدتان اشاره کردید مکالمات پوچ و بی معنی می توانید چند ععد از مکالمات پوچ اینجا بگذارید و بفرمایید در دنیای ان زمان یعنی ایتالیایی کوچک نیویورک چه حرف هایی رد و بدل باید بشود گه بی معنی نباشدبدهکاری در یک سیستم ایتالیا کوچک یعنی بد قول بودن ریشه مذهبی بودن هاروی کیتل خود را به اینباز میدارد جانی بوی به این باز دارد بدهی خود را صاف کند شما درروزی روزگاری در امریکا در پدر خوانده قسمت دوم پلان رابرت دنیروعملکرد های دنیا مافیا را دیدید اینها شبیه هم هستند فیلم های اسکورسیزی نیاز به شخصیت پردازی کامل نیازندارد با سینماس اسکورسیزی اشنا باشید خودتان انرا تحلیل میکنید گاو خشمگین ربطی داستانی پایین شهر ندارد ان یک داستان محوری شخصیتی جیک لی موتا است مقایسه درستی با این فیلم نیست شما نقد های راجربت ایبرت راجعاستنلی کوبریک خوانده اید بزرگترین منتقد کوبریک ایشان است اما چنان با مهندسی کوبریک نقد می کند که طرفدار متعصب کوبریک هم ازرده خاطر نمی شود پس در یک کلام یک فیلم ترور شخصیتی نکنید اقای مشکی باف باز دلایل خود را اوردند اما بقیه خیر سپاس
meshkibaf1344
نقد فیلم\n\nبه نظر من بسیار فیلم ضعیفیست و این ضعف هم در فیلمنامه است و هم در کارگردانی.\n\nیکی از اصلی ترین مشکلات این است که فیلمنامه دقیقاً 1 ساعت و 5 دقیقه وقت تلف می کند که تازه شروع شود یعنی مدام دیالوگ های پوچ و بی معنی رد و بدل می شود و یا مدام دعواهای بچه گانه رخ می دهد که به نظر من همش اضافه است و به راحتی می تواند از فیلمنامه حذف شود. و به این دلیل کل یک ساعت اول بی فایده است که تمام اطلاعاتی که در آن یک ساعت گفته می شود بعدشم همشو میگه و هیچ چیزی رو از دست نمی دیم.\n\nمشکل دوم در مایه ی داستانی فیلم است که همش در مورد یک قرضی است که جانی به مایکل بدهکار است و این مایه ی کمی برای یک فیلم سینمایی است.\n\nبه نظر من شروع فیلم از زمانی است که عموی چارلی بهش پیشنهاد می دهد که رستورانی را می خواهم به تو بدهم تا اداره اش کنی، فقط خودتو از جانی و ترسا دور کن. این بهترین شروع فیلم می توانست باشد و از اینجا تازه فیلم ریتم خوبی پیدا می کنه.\n\nهمچنین به نظرم به غیر از چارلی که کمی شخصیت می شود بقیه در حد تیپ یا حتی عقب تر از آن باقی می مانند و اصلا نه مایکل نه تونی ونه جانی شخصیت پردازی درستی نمی شوند و روشون زیاد کار نمی شه اما چارلی و نسبتش با اعتقاداتش کمی پرداخت میشه و قابل درک می شود و همچنین حس مسئولیت پذیری که نسبت به جانی و ترسا دارد نیز بد نیست و در فیلم کمی ساخته می شود اما آنقدر صحنه های زاید در فیلم هست که اینو خرابش می کنه و حسش را می گیرد.\n\nکارگردانی هم به نظر من ناپخته است و اسلوموشن ها و حرکات اضافی زیادی دیده می شود که بیشتر از این که فرم باشد به رخ کشیدن دوربین است.\n\nاما در راننده ی تاکسی و گ.او خشمگین من بلوغ یک کارگردان را می بینم که هنرمندانه داستان خود را به تصویر می کشد.\n
sorooshhadibagi
فیلم بدی نبود ولی در مقابل فیلمایی مثل رفقای خوب یا رفتگان حرفی واسه گفتن نداشت
mj.drama
یکی از شاهکارهای اصلی اسکورسیزی همین فیلمه. استایل خاص گانگستری اسکورسیزی دقیقا از همین فیلم شروع شد.
aidin dadvar
FILME MAMOOLI AZ AVALIN HAMKARIYE IN 2 GHOOLE CINAMA VALI KHODE FILM MAMOOLIYE ALBATE AZ NAZARE BANDE HAGHIR
www.morykian17
چی بگم اگه انتظار شاهکار دارید که نه ولی واسه چهل ودو سال پیش فیلم جالبیه دنیرو توش یه جوونه ای بدک نیست
amirshahab.mehdizadeh
از دیدگاه راجر ایبرت خدا بیامرز دومین فیلم خوب مارتین بود.9 از 10
d.server13
فیلم بسیار خوبی است، و در مبارزه بین آتشِ دین و سردی جنگ در ستیزه ...........
ahmad.noori3
به شخصه خیلی از گانگستری‌های اسکورسیزی خوشم نمیاد!\nولی باز هم در مجموع فیلم خوبیه، فیلم‌نامه کمی ضعیفه، ولی تو بعضی صحنه‌ها اسکورسیزی نشون داده که کارگردانی بلده!\nبازی کیتل و دنیرو هم که از همون موقع حرف نداشته، ولی جالب اینجاست که تو این سال‌ها دنیرو داغون شده، ولی کیتل دست نخورده!\nقیافه‌ی اسکورسیزی تو اون زمان پشت ماشین، تو سکانس آخر خیلی باحاله!
amin.gh20
اسکورسیزی میخواست فیلمی بسازه تا بتونه خاطرات دوران نوجوانیش رو در اون نشون بده. به خاطر همین فیلم تبدیل شده به یکی از صادقانه ترین و شخصی ترین و البته بهترین کارهای استاد. پس میرسیم به همون ضرب المثل معروف که هممون بلدیم.
blackpearl2006
فيلم راهگشاي کارنامه ي اسکورسيزي و نخستين اثري است که به راستي سبک نوين او را معرفي مي کند. اسکورسيزي در اين جا خود را در قلب تب و تابي که خلق کرده، جاي مي دهد و از گرايش هاي خطرناک و مهارناپذير قهرمانانش فاصله نمي گيرد. فاصله اي که در فيلم هاي بعدي او در اين محيط اتخاذ مي شود.
alibayatmail
خیلی فیلم الکی بود، بازیهارو کار ندارم، اما کارگردانی واقعا بد بود\n
vcorleone1990
فیلم خوبی بود.دنیرو و کیتل هردو عالی بودن.
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه