کارول (کاترين دنوو) زن جوان بلژيکي است، که در يک آرايشگاه کار ميکند. او از لحاظ روحي دختر آشفته و پريشان است و نسبت به مردان احساس بدي دارد. حتي با پسري که شديدا به او علاقه دارد، نميتواند ارتباط برقرار کند. او در لندن به همراه خواهرش هلن (ايوان فرنوکس)زندگي ميکند در حالي که بشدت گوشه گير و خجالتي است. هنگامي که هلن براي گذراندن تعطيلات به همراه دوست پسر متاهلش (لن هنري) به ايتاليا ميرود، کارول تنها ميماتد. او پس از انزوا در محيط کار، خودش را در آپارتمانشان محبوس ميکند و به مرور اسير ترسهاي جنون آور و پارانويايي خودش ميگردد و بيماري رواني ميشود...
زیاد
زیاد
کلا طرفدار کارهای پولانسکی هستم اما این کار اصلا منو راضی نکرد نمیدونم شاید بدرد کسی میخوره که بخواد بصورت حرفه ای سینما و تاریخ سینما رو دنبال کنه و همه کارهای پولانسکی رو ببینه و از اونجایی که ۸۰ درصد مخاطبین این سایت مخاطب عام هستن توصیه میکنم اصلا این فیلم رو تماشا نکنند چون هیچ چیزی نداره بر خلاف خیلی فیلمهای دیگه از استاد پولانسکی
تلفیق روانشناسی و سورئالیسم .یکی از بهترین آثار پولانسکی.این سورئالیسم کاملا مبتنی بر ضمیر ناخود آگاه هست.اثری است که حتی در پایان هم بیننده دچار دوپارگی ذهنی میشه ودر برزخ حقیقت و وهم گم میشه.
خدایی خیلی قشنگ بود \nانصافا به نظر من بهترین فیلم رومن پولانسکی هستش\nبازی کاترین دنو معرکه بود انگار درست واسه همین نقش ساخته شده\nفیلم که تموم شد خیس عرق بودم \nراستی فیلم برنده جایزه ویژه هیئت داوران از جشنواره فیلم برلین شده
انزجاری که انزجار می آفریند:\n\nدومین فیلم پولانسکی بزرگ ,که یکی از شخصی ترین فیلم های اوست.\nانزجار داستان دختر آرایشگری است که بخاطر مسایلی از مرد هایی که فقط به دنبال رابطه جنسی هستند , نفرت دارد. و این نفرت که روز به روز بیشتر و در تنهایی اش به اوج خود می رسد (مانند گوشت خرگوش) , باعث می شود او دست به قتل مرد ها بزند.\nاما دلیل این انزجار چیست هیچ بیان نشده. بازیگر نمی تواند حتی با ممیک صورت خود , بیننده را مجاب به همزاد پنداری کند. فیلم نه اوجی دارد نه فرودی , فیلم یک دسته یک دست است.\nاما از حق نگذریم موسیقی متن و فضای سورئال و کارگردانی با توجه به دومین فیلم پولانسکی , بسیار عالی کار شده است\n\nدر آخر:\nفیلم مانند درونیات آن زمان پولانسکی , می خواهد پیروزی شر بر خیر را نشان دهد و به نوبه خود استعاره های زیبایی به کار برده است اما نمی توانید تکلیف خودتان را با فیلم مشخص کنید اما خوشحالم که این فیلم تونست مقدمه ای باشه برای شاهکار روانشناختی پولانسکی یعنی بچه رزماری.
فیلمی روانشناسانه که با بودجه کم ساخته شده ولی تاثیرگذار\nاین فیلم نشان داد که تنهایی چه بلایی که سر یک انسان نمی آورد این فیلم وحشت و حتی نوعی افسردگی رو در بیننده بیدار می کند.\n
GHABL AZ DIDANESH KHEILI HAYEJAN DASHTAM KE MIKHAM FILMI AZ POLANSKY BEBINAM VALI BE SHEDAT NAOMIDAM KARDAVALAN KHOLASE IN FILMO NAKHOONID CHON DAGHIGHAN KOLE FILM HAMOONEDOVOMAN SAHNEHAYE EZAFI VA KESEL KONANDE KHEILI ZIADI DARE CHANDIN BAAR BAYAD RAD SHODANE BAZIGARE ASLI RO AZ KHIYABOON BEBINIMKHEILI ZIYADIVA EGHRAGH SHODE AZ NAMAHAYE BASTE ESTEFADE SHODEKOLAN GHABLE KHAB TOSIYE MISHE KE PELKHATOONO SANGIN KONE VA RAHAT BEKHABIN
یک فیلم متوسط رو به پایین.\nشاید در زمان خودش ترسناک و دلهره آور بوده اما برای تماشاگر سال 2016 خسته کننده و ملال آور هست.\nاینقدر فیلمهای خوب هست که سراغ این یکی نیایید.\nجالب اینکه خود پولانسکی هم از این فیلمش چندان راضی نبوده و اونو جزء آثار متوسط خودش میدونه !\nبهر حال انتخاب با شماست.
مو به تن آدم سیخ میشه...\n
به نظره من,این فیلم و Rosemarys Baby بهترین ساخته هایه پولانسکیه بزرگه\nبه این فیلم 7.7 از 10 میدم
پولانسکی وار . به وضوح از روان آدمی پرده برداری میکنه و برای چشم های تیزبین عجب ضیافتی برپا میکنه ، و این پولانسکی اصیله.
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه