زنی در حدود شصت سالگی که پس از از دست دادن همه چیز در رکود بزرگ، سفری را در غرب آمریکا آغاز می کند و به عنوان یک عشایر ون نشین امروزی زندگی می کند.
خیلی کم
ندارد
به نظر من که این فیلم خیلی حرف برای گفتن داشت مفاهیم عمیقی رو به تصویر میکشید که هر آدمی با ذره ایی فکر کردن بارها در طول فیلم از خودش سوال میپرسید و اون حس ناسیونالیستی ، آرامش و اینکه اگه ۵۰ سالمون بشه آیا از زندگی لذت بردیم رو به چالش میکشید.آیا میتونیم ریسک کنیم که کل زندگیمون رو رها کنیم و بریم داخل یه ون فقط بخاطر اینکه به جایی که هستیم تعلق نداریم ؟ اگه شهرمون رو از بین ببرن میتونیم تو یه شهر دیگه احساس تعلق و ارامش کنیم ؟ اینا فقط یه سری سوال بود که با دیدن این فیلم دیدنی به ذهن خطور میکرد اگر سینما رو با قلبتون بفهمید این فیلم رو قطعا دوست خواهید داشت
فکر میکنم این فیلم برای کسانی که با بحران میانسالی دست و پنجه نرم میکنن قابل لمس تر باشه.اما این اصلا به این معنی نیست که در جوانی نمیشه ۲ ساعت از تماشای یک شاهکار هنری سینما لذت برد.مطمئنم بارها در طول عمرم به تماشای مجدد این فیلم باز میگردم.شاهکار،به یاد ماندنی و پر تامل
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه