ندارد
ندارد
m.vanaee72
مهم ترین و در واقع شاید تنها نکته مثبت فیلم (به نظر من) موسیقی بود. فیلم کشش کافی نداشت. کلا خیلی قشنگ تر، جذاب تر و درگیرکننده تر میشد این رو ساخت. بازی ها رو هم نپسندیدم، نمی دونم چرا اینقدر تعریف کرده بودند ازشون؛ به نظر یه جورایی مصنوعی بود. البته ضعف فیلمنامه هم شاید در این کیفیت پایین اجزا تاثیر داشته.
REZA.O
موضوع فیلم موضوع مهمی بود و کم دیده بودم فیلمی با این موضوع که همین باعث جذابیتش میشد ولی خوب میتونست خیلی بهتر باشه داستان تدوین و پرداخت فیلم خیلی جالب نبود به نسبت یه فیلم اسکاری البته وگرنه ارزش دیدن حتما داره نمره من7
aidin dadvar
zamane film nesbat be filmnamei ke dar ekhtiyar dare kheili ziyade va mishod ba 90 daghighe ham in film sakhte o pardakhte beshe . nimeye dovome film amalan kond mishe va bazi jaha bihadaf . mozue film dge kami nakh nama shode va bayad derame jazabtari sakhte beshe ta betoone tasire khodesho dar rabete ba nezhad parastiye dahe 50 va 60 miladi bezare . motevaset bood
vivaomid0
یه فیلم دیگه درباره تبعیض نژادی که امسال هالیوود خیلی روش زوم کرده اما این یکی چندان قوی نیست چون کارگردان بیشتر زمان خودش رو صرف در آوردن رابطه عاشقانه کرده تا اعتراض به تبعیض نژاد و ازدواج آن ها ... 4 از 10
mgh494
چنین فیلم هایی بخوبی نشون میدن که اگر امروز کشوری در ابعاد گوناگون به موفقیت رسیده در گذشته مسیر سختی رو طی کرده و حتی برای بدست آوردن اساسی ترین حقوق رنج بسیاری رو متحمل شدن.\n\nنابرده رنج، گنج میسر نمی شود.
khaled_b1369
واقعا این فیلم قشنگ بود اصلا فکر شو نمیکردم هیمچین موضوعی تو امریکا اتفاق افتاده باشه ازدواج بین نژادی.....\n
ARASH
بسیار زیبا بود \nتلاش برای ماندگاری عشقی حقیقی در مقابل قانونی بدون عدالت
katayoon.farahmand1366
همیشه فیلم هایی که از روی واقعیت درست میشه بهتره من که خیلی خوشم اومد
aram24800
درام عاشقانه ی موفقی بود.\nکارگردانی بسیار عالی بود و داستان روایط خطی زیبایی داشت .\nجویل اجرتون از بازیگرای مورد علاقه ی من است و بازیش در این فیلم واقعا تحسین بر انگیز بود، که البته استعداد ناب خودش را با بازی در فیلم هایی مثل The Gift و Black Mass ثابت کرده بود. \nنوث نگا هم بازی بسیار زیبایی داشت و مزد کارش را گرفت و نامزد بهترین بازیگره زن در جوایز آکادمی شد.\nاین اثر هم مانند Django ,12 Years a Slave,یا Selma (که مربوط به تبعیض نژادی و مخالفت با آن هستند) من رو تحت تاثیر قرار داده اند و من این نوع فیلم ها را میپسندم.\nمن از دیدن این اثر واقعا لذت برد و امیدوارم که شما نیز ببرید.\nبه امید از بین رفتن نژادپرستی در دنیا. :)
opeth1h
علاوه بر بهترین بازیگر زن باید کاندید کندترین ریتم فیلمی تاریخ رو هم یدک بکشه\nچیزی به اسم فیلمنامه تقریباْ وجود نداره و پرداختن به یه موضوع درون ایالتی امریکا اونم مرتبط با یه قرن پیش که دیگه مثل مظلومیت یهودیها تو فیلما نخ نما شده برای من بیننده تو اون سر دنیا جذابیت نداره به خصوص وقتی پرداخت فیلم ضعیفه..هدف کارگردان فقط فستیوال نوردیه که تو اونم ناموفقه.. 5/10
ardalansoltanpour
فیلمی خوب ارام و پر معنا از زندگی دو انسان با نژادی متفاوت که برای فرهنگ ما بسیار مناسب است
Nakheireza007
لاوینگ در برابر ویرجینیا!!!!\nنام پرونده ای تاریخی در حقوق مدنی ایالات متحده که در نهایت با حکم دیوان عالی کشور ممنوعیت ازدواج بین نژادی برداشته شد. حالا داستان این پرونده دست مایه اثری بنام لاوینگ برای جف نیکولز شده که هم نویسنده و هم کارگردانی کار را برعهده داشته است. اما گویا همت بیشتر نیکولز بر خلق اثری دراماتیک و عاشقانه بوده تا اثری علمی و حقوقی! بنابراین لاوینگ را نه در دسته آثار درام دادگاهی بلکه باید آنرا عاشقانه ای دراماتیک خواند و این هم میتواند نقطه قوتی بر کار نیکولز و هم نقطه ضعفی برای آن باشد!. اما ازین مبحث که بگذریم همه چیز درست کارشده است داستان رابطه عاشقانه میلدرد لاوینگ و ریچارد لاوینگ درمرحله نمایش به نحو احسن توسط جوئل اجرتون و روث نیگا بتصویرکشیده شده است جوئل دراین نقش عالی جلو می رود کمااینکه قبل ازاین نیز مهارت خود را اثبات کرده بود و این اثری مزید برعلت شد! هرچند که جوئل در اسکار نادیده گرفت شد اما نامزدی روث نیگا آنرا جبران کرد. شخصیت پردازی های نیکولز خوب ازکاردرآمده و رابطه رمانتیک آنها نیز از پختگی کافی برخورددار است. او در کارگردانی نیز همچون فیلمنامه دقت خود را نشان داده و در فیلمبرداری با آن لانگ شات های زیبا نتنها باداستان پیش می رود بلکه در حاشیه چشمان مخاطبش را نیز با چشم اندازهایی از زیبایی های سبک زندگی جنوبی ویرجینیا متوجه می کند! موسیقی نیز همچون داستان نه چندان تعلیق آور فیلم آرام پیش می رود. ودرنهایت همانطور که گفتیم تکیه بیشتر او بر جنبه درام و انسانی فیلم معطوف بوده تا علمی و حقوقی آن؛ و در این امر مهم سربلند بیرون آمده! مخلص کلام نگران نباشید مشاهده داستان عاشقانه لاوینگ قطعا ارزش دوساعته ی آنرا برایتان خواهد داشت. منتقد رضانخعی\n
f.hadi1362
باسلام\nفیلمی فوق العاده زیبا و احساسی با اینکه بازیگراش معروف نیستن ولی عالی بازی کردن و از نظر من فیلم زیبایی بود با اینکه فیلم در کل دیالگ کم داره ولی کاملا احساسات و بیان عواطف داخلش موج میزنه
nestan_masoud
خدایی این بازیگر زنه شبیه نیکی کریمی نیست؟!
alixxamadeo
وقتتان را تلف نکنید، البته اگر دلتان خواست تلف کنید، مختارید.\n\nمشکل اصلی : شخصیت پردازی بسیار بد دو شخصیت اصلی و نگاه سردرگم فیلمساز که نشان میدهد بیشتر اهل شعار دادن است تا داستانسرایی.
samurai_mm2
لاوینگ درامی محکم با ساختاری دقیق و منسجمه که کارگردانی بدون حشو و زوایده جف نیکولز اون رو به اثری قابل احترام بدل کرده است. بازی های هر دو کاراکتر اصلی فیلم استاندارد و قابل اعتناست. جوئل ادگرتون با ظرافت تصویر یک مرد شهرستانی کمرو که عشقش به همسرش با بازی ملایم و با طمانینه روث نگا، رو به سادگی بروز میده به تصویر میکشه.بازی خوب هر دو بازیگر باعث میشه عشق بدون ادا و اطوارشون بیننده رو بدون برانگیخته کردن اغراقی احساسش در گیر ماجرای این زوج کنه.\nفیلمهایی مثل لاوینگ و سلما معمولا کمی سرد و بدون هیجان و فراز و فرود هستند و گهگاه ریتموشن کند و خسته کننده میشه، این به علت اینه که کارگردان متمرکز بر بیان دقیق اتفاقات تاریخی رخ داده ست و شاید تخیلش رو کمتر در ساختن فیلم دخالت میده.(اون عکسی که در پایان فیلم از زوج واقعی که در دهه 50در مجله لایف چاپ شده بود و ما عین همین قاب رو در طول فیلم از جوئل ادگرتون و روث نگا میبینیم شایدی شاهدی بر همین مدعا باشه.)\n
www.viochist
با توجه به دو فیلم قبلی جف نیکولز انتظار یک فیلم تقریبا متعادل رو داشتم ولی باید بگم loving در سطح بالاتری قرار داشت \nفیلم داستان درام و زندگیه زوج ریچارد و میلدرد لاوینگ و مخالفت دادگاه نژآدپرست ایالت ویرجینیا را به ازدواج میان نژآدی این دو شصخیت روایت میکند \nبازیه دو شخصیت اصلی بسیار خوب کار شده بود \nریچارد با بازیه جویل ادگارتون که خودش را با فیلم Warrior و اثر خودش The Giftثابت کرده بود نقش مردی مهربان و شوخ طبع را دارد و در عین حال متوجه میشویم این کاراکتر علاقه ای به انجام مسایل پیچیده ندارد و ترجیح میدهد مسایل را ساده نگه دارد خیلی از اوقات ناامید میشود \nمیلدرد با بازیه روث نگا که سال پیش با Preacher شدیدا جذب بازیش شدم در اینجا هم بازیه قویی را به تصویر میکشد و بهترین نکته فیلم است \nما از همان اول با شخصیت او درگیر میشویم و او رابه عنوان زنی قوی و همینطور وفادار به عشقش نسیت به ریچارد درک میکنیم \nمیلدرد دقیقا شخصیت درگیری طلب و امیدوار داستان است که ان فضای خالی ناامیدیه ریچارد را پر میکند و به شکلی این دو کاراکتر به شدت مکمل هم هستند\nنیمه اول فیلم شاد و سفید است که با اهنگ های دیوید وینگو کامل میشود و مناظر سرسبز ایالت ویرجینیا و زندگی ساده شخصیت های سیاه پوست داستان بیننده را جذب فیلم میکند \nنیمه دوم اما سیاه و ناامید کننده است بیشتر روایت فیلم در این قسمت رخ میدهد و ما شاهد جدایی زوجمان و سپس تبعید انها به ایالتی دیگر هستیم همینطور با شخصیت های سیاه فیلم مثل مارتون سوکاس که نقش پلیس نژآدپرست فیلم را بعهده دارد و بیننده از همان سکانس اول او را نفرت انگیر میبیند اشنا میشویم \nدر این نیمه شاهد تعدادی صحنه های تعلیق دار و کمی هیجان انگیز هستیم که ان ریتم کند روایت داستان و شاید کسل کننده بودن فضا را از بین میبرد \nدر نیمه اخر دوباره شاهد فضای امیدوار کننده و سفید تری هستیم که همه چیز در مسیر قرار میگیرد و شاهد صحیت های دو وکیل در دادگاه و برنده شدن پرونده اشان در این ایالت و در اخر رسیدن این زوج بهم و نقل داستان به صورت نوشته در بالای فیلم براساس زندگی نامه هستیم \nفیلم سعی در غافل گیر کننده و ایجاد پیچیدگی در داستان و فیلمنامه را ندارد و تنها روایتی ساده را به صورت درام زندگی نامه اش بیان میکند که به طور زیبایی مناسب این ژانر است و موفق بوده بیننده را تا اخر پای فیلم نگه دارد \nدوستداشتنی ترین بخش فیلم اما محتوای ان است \nشاید این محتوا که شاهد زوج سیاه و سفید هستیم زیاد با زمان حال ترکیب جالبی نباشد و تاثیر گذاری زیادی نداشته باشد \nولی اگر کلی به ان نگاه بکنیم \nفیلم سعی دارد بگوید ازدواج یک عمل ذاتی است و تنهای شرط ان دوست داشتن است \nانها به ما اسیبی وارد نمیکنند و تنها انتخابشان برای زندگی خودشان بوده \nپس بیاییم به جنسیت یا نژآد یا رنگ یا این مسایل نگاه نکنیم \nوقتی که \nعشق درست جلوی چشمانمان قرار دارد \n9/10\n
yacshahi
\n\n\n\n\n\nفیلم را ندیده ام . \nبا این وجود زیاد هم راغب نیستم . \nاصلن بازی این دو بازیگر را دوست ندارم . \nاوراکت و حتا آندراکت زیادی در بازیهایشان وجود دارد . \nاصلن متعادل نیستند . \n...\n البتهشاید در این فیلم موفق بوده اند . نمیدانم . \n\n\n\n\n\n\n\n\n \n\n
elegance.ripper
همانند دیگر آثار بر اساس داستان واقعی، فیلم عاشقی نیز نمایش قدرتمندی از وقایعیست که به جریان سال 1967 و تصمیم دادگاه عالی مبنی بر الغای قانون ممنوعیت ازدواج سفیدپوست با فردی از نژاد دیگر می‌پردازد. فیلم از بازی‌های مؤثر و از تحرک کافی بهره می‌برد و تحت هدایت نویسنده و کارگردان «جف نیکولز»، به آرامی و بدون هیچ زوایدی شرایطی را که در نهایت به تصمیم دادگاه منجر می‌شود، به تصویر می‌کشد. می‌توان گفت عاشقی چیزی بیشتر از جان‌بخشیدن به یک مقاله‌ی ویکی‌پدیاست؛ این فیلم مسؤولیتش را با درایت و مهارت انجام می‌دهد و در عین حال درسی تاریخی را به بیننده می‌آموزد که به مثابه‌ی پیامی هشداردهنده برای نسل‌های کنونی و آینده است.\n\nLoving 2016 بیشتر فیلم‌هایی که در دهه‌ی 1960 اتفاق می‌افتند به موضوعاتی چون مواد مخدر، هیپی‌ها، راک‌اندرول و جنبش‌های ضدجنگ ویتنام می‌پردازند و بر انقلاب فرهنگی و جنسی تمرکز دارند. اما در عاشقی از این موضوعات خبری نیست. حدود صد سال پس از الغای قانون بردگی، هنوز هم جنوب گریبانگیر تعصبات عمیقیست که برای افراد رنگین‌پوست محدودیت ایجاد کرده؛ همانند ممنوعیت در ازدواج با سفیدپوستان. ممنوعیت‌های قانونی از این دست، هیچ‌گاه نتوانسته مردم را از عاشق شدن بازدارد که ماجرای «ریچارد لاوینگ (جوئل ادگرتون)» و «میلدرد جِتر (روث نیگا)» از این قاعده مستثنا نیست (می‌توان از نام فیلم یعنی Loving این برداشت را نیز داشته باشیم که به نام خانوادگی این زوج اشاره دارد). هنگامی که اولین بار آن‌ها را می‌بینیم، چندی از با هم بودنشان می‌گذرد. به قدری گذشته که میلدرد باردار است. اکنون با وجود این بچه‌ی به دنیا نیامده، این دو باید برای آینده‌ی باهم بودنشان چاره‌ای بیندیشند.\n\nLoving 2016 در ایالت ویرجینیا ازدواج بین نژادی ممنوع است به همین دلیل برگزاری مراسم در خانه غیر ممکن است. برای قانونی کردن رابطه‌شان به واشنگتون که عدالت آشتی‌جویانه در آن‌جا بیشتر به چشم می‌خورد سفر می‌کنند تا شاید قوانین آن‌جا این دو را زن و شوهر اعلام کند. آن‌ها به شهر کوچک خود بازمی‌گردند و موقتا با خانواده‌ی میلدرد زندگی می‌کنند تا ریچارد که یک بنّا است هرچه سریعتر خانه‌ی خودشان را بسازد. اما محرمانه‌بودن ازدواج این دو به زودی افشا می‌شود. یک نفر چیزی می‌گوید و کلانتر محلی (مارتون سیسوکاس) نصف شب برای دستگیری این زوج به خانه‌شان می‎رود. وکیل آن‌ها دادخواستی تنظیم می‌کند و قاضی موافقت می‌کند که مجازات این دو به شرط ترک ایالت ویرجینیا و دور ماندن از آن به مدت 25 سال، به حالت تعلیق درآید (البته آن‌ها می‌توانند به صورت جداگانه به آن‌جا بازگردند اما هردو در یک زمان اجازه‌ی این کار را ندارند). این مجازات برای ریچارد سخت و البته برای میلدرد غیرقابل تحمل است؛ این موضوع هم همانند دیگر موضوعات سپری می‎‌شود قبل از این که این دو عفو مشروط خود را نقض و آزادیشان را به خطر بیندازند.\n\nLoving 2016 عاشقی قصد دارد بر جنبه‌های خانوادگی ازدواج خانواده‌ی لاوینگ تمرکز داشته باشد. بخش قانونی داستان که خود می‌تواند یک فیلم جذاب را خلق کند، در اولویت دوم این فیلم است. جف نیکولز در مقام نویسنده و کارگردان اثر، دو وکیل از اتحادیه‌ی آزادی‌‌های مدنی آمریکا به نام «برنی کوهن (نیک کرول)» و «فیل هرشکاپ (جان بیس)» را معرفی می‌کند که هیچ‌گاه در طول فیلم تکامل نمی‌یابند و تنها به عنوان کاراکترهایی فرعی حضور دارند که مشاجراتشان در مقابل دادگاه عالی (در صحنه‌ای که خانواده لاوینگ حضور ندارند) به طور خلاصه نشان داده می‌شود.\n\nکاستی‌های فیلمنامه‌ عمدتا به دلیل فشار زمانیست. با وجود زمان دو ساعته‌ی فیلم، عاشقی به فرصت بیشتری برای پوشش دادن رویدادهای مهم یک دهه نیاز دارد تا حداقل بتواند نفسی تازه کند و مسؤولیت خود را با سربلندی به انجام برساند. روایت فیلم شامل تصاویر کلیدی از اتفاقاتیست که در طول دوره‌ی ده ساله‌ی 1957 تا 1967 رخ داده. شخصیت‌ها به میزان کافی پرداخت نشده‌اند، اگرچه بازی قدرتمند جوئل ادگرتون و حتی بهتر از او روث نیگا این ضعف را تا حدودی پوشش داده است. اما می‌توان قدرت فیلم را در نمایش صحیح تعصبات حول یک ازدواج بین نژادی و تصمیم برای مقابله با این باور غلط دانست. برخی از کاراکترهای فرعی فیلم را می‌توان تجسمی کلیشه‌ای از نژادپرست‌های دهه 60 عنوان کرد اما کاملا با تصمیم فیلم مبنی بر انتخاب این دوره برای بیان داستان خود موافقم.\n\nLoving 2016 ادگرتون به خوبی در قالب ریچارد مرد کم‌حرف درونگرا فرو رفته. ریچارد آدم صمیمی یا چندان دوست‌داشتنی نیست ولی عشقش به میلدرد کاملا حقیقیست. ادگرتون عامدانه شخصیت ریچارد را به نحوی ایفا کرده که نتوان آن‌چنان برای او دلسوزی کرد و این عمل را بدون توسل به روش‌های معمول انجام داده. شرایط موجود باعث نشده که ریچارد تغییر کند. او هیچ‌گاه شخصیت پنهان درونی خود را آشکار یا شروع به سخنوری نمی‌کند. او تقریبا در پایان همان مردیست که از ابتدای فیلم او را می‌شناختیم. در عوض خصوصیات میلدرد از دختری خجالتی به زنی مستحکم و با اعتمادبه‌نفس شکوفا می‌شود که حاضر است رسانه‌ها را در جریان اتفاقات رخ داده برای آن‌ها قرار دهد. عملکرد نیگا در نقش میلدرد، او را در بطن احساسی فیلم تثبیت کرده. هنر بازیگری او به شخصیت اعتبار بخشیده و چهره‌ی گویایش جای خالی دیالوگ‌ها را در بعضی از صحنه‌ها پر کرده. حضور روث نیگا بهترین قسمت این فیلم دیدنی است.\n\nرویکرد هوشمندانه‌ی نیکولز از سقوط فیلم به ورطه‌ی ضعف‌های ملودراماتیک جلوگیری کرده و همچنان بیننده را تا پایان مشتاق نگه‌ می‌دارد. فیلم از لحاظ تاریخی سندیت دارد و نیکولز به این مهم که از اهداف اصلیش بوده دست یافته. فیلم آن‌قدر در اعتبار تاریخی خود نسبت به آن دوره دقت دارد که حتی این دقت در انتخاب ظرف‌های «کورِل (یک برند تولید ظروف و محصولات شیشه‌ای که در آن دوره فعالیت داشت)» توسط میلدرد نیز مشهود است. با این اوصاف، تاثیر احساسی عاشقی چندان قوی نیست. گاهی اوقات نیکولز به سختی توانسته تعادل داستانی میان جدال شخصی یک خانواده با تحولات بنیادین آن دوره را برقرار کند و همین باعث نامنظم شدن نسبی سیر روایی فیلم شده است. عاشقی فیلم مهم و جالبیست اما در تمامی لحظاتش نمی‌تواند به یک اندازه درگیرکننده باشد.\n\nمنتقد: جیمز براردینلی-امتیاز 7.5 از 10 (3 از 4)\nمترجم: بابک مؤیدزاده\nمنبع: سایت نقد فارسی
kia.raki
مترجمان عزیز اگر ترجمه سریالهای چرت رو تمام کردید لطفا زحمت ترجمه این فیلم رو هم بکشید.
rezasaghir1998
چه پوستر خاک بر سری ای داره
davoud27
یکی از بهترین های ژانر درام
strangefairness
کاندیداها بالاخره اعلام شدند هوررررررراااااا عالیییییییییییییییییی بود امسال
keley
کسل کننده با بازیهای خوب.امتیاز 6
gamersevil
«لاوینگ» تمام ویژگی‌های لازم برای کسب نامزدی و حتی برنده شدن در اسکار را دارد. با یک درام زندگینامه‌ای براساس واقعیت سروکار نداریم که داریم. داستان مربوط به بحث‌های تبعیض نژادی، بحث همیشگی روز نیست که هست و عنصر «عشق» هم که نقش مهمی در داستان ندارد که دارد. جف نیکولز بعد از عرضه‌ی یک اثر پاپ‌کورنی در قالب «ویژه‌ی نیمه‌شب» در اوایل امسال، مدتی پیش فیلم دومش در سال ۲۰۱۶ را عرضه کرد. شاید عجیب به نظر برسد، اما تا همین ۴۹ سال پیش، ازدواج‌های بین‌نژادی در امریکا ممنوع بوده است. فیلم درباره‌ی زوجی است که در ویرجینیا ازدواج کرده و شروع به زندگی می‌کنند، اما آنها به دلایل قوانین ایالت ویرجینیا از محل زندگی‌شان به ایالت دیگری تبعید می‌شوند. فیلم روایتگر تلاش آنها در دادگاه برای به دست آوردن حق بازگشت به محل اولیه‌ی تولدشان است. منتقدان «لاوینگ» را به عنوان فیلمی توصیف کرده‌اند که به جای جنبش‌های مدنی آن زمان، روی رابطه‌ی عاشقانه‌ی شخصیت‌های اصلی‌اش تمرکز کرده است\n
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه