Dheepan یک جنگجو تامیل سریلانکا که به فرانسه فرار و به پایان می رسد تا کار به عنوان یک سرپرست در خارج از پاریس است.
جشنواره کن به شدت سیاسی و نظام چپی کمونیستی حاکم بران است . برای نمونه مستند فارنهایت 9/11 ساخته ماکل مور را میشود نام برد . در ضمن تو ایران به علت تبلیغات زیاد بیشتر طرفدار دارد تا درجهان
یادم باشه منبعد فیلمی که برنده نخل طلای کن شده باشد را نبینم
دیپان پیش از آن که فیلم خوبی باشد فیلمی انسانیست، آن هم نه یک فیلم کاملا انسانی....\nاری دیپان بهترین اودیار نیست ولی باز هم فیلم اودیار است، باز هم ترکیبیست از جنون و پس لرزه های یک اتفاق بر یک انسان، نمیگوید شخصیتی که ساخته بد است با وجود دیالوگشوهر من مرد خوبیست باز هم ادعایی بر خوب بودن شخصیت ندارد بلکه میگوید او یک انسان است، چیزی که در فیلم های امروزی کمتر به آن توجه شده.\nروند فیلم کند است ولی نباید از هیچ حرکتی غافل شد، چرا که هر قدم بازیگر دستخوش ریزبینی اودیار شده و شخصیت شکل میگیرد. میزانسن را دوست ندارم چون میزانسن ندارد و دوربین اکثرا روی دست و در خدمت بازیگر است که البته متاسفانه گاهی نقطه اتصال فیلم با بیننده را قطع میکند.\nنکته مهم فیلم که به فیلم ضربه زده شخصیت کودک فیلم است که بسیار برهنه است، با وجود تلاش بسیار با تکه های بی معنی و گنجاندن بی موردش در جای جای فیلم باز هم شخصیت نمیگیرد و صرفا یک طناب ارتباطیست برای پر کردن خلع بین زن و مردی که خود تاکید میکنند این بچه اضافیست، شاید این دیالوگ زیرکانه اصلا جزو فیلمنامه نبوده و اودیار خود آن را گنجانده تا بگوید خودم میدانم اضافیست.\nنکته مثبت جنون زیبای پایانیست، صحنه های تیراندازی کم ولی بسیار با کیفیتند، انقدر خوب از تکنیک ها استفاده شده و انقدر واقعگرایانه به قضیه نگاه شده که پس از مدت ها تیراندازی ها تکانم میداد، اودیار نشان داده که مهارت خاصی در به تصویر کشیدن جنون دارد ولی نمیدانم چرا اینقدر عقب کشیده است، خیلی ملایم شده، با این استعداد در به تصویر کشیدن جنون و ضربه حیف است، دارد پیر میشود و دیوانهمان نمیکند.\nبرای قیاس این دیوانگی ها و جنون باور پذیر این فیلم را با فیلم سیکاریو و عقده و بی رحمی های آن مقایسه کنید، آن موقع میفهمید چه میگویم.\nاین فیلم فیلمی نیست که همه بتوانند تا انتها آن را تحمل کنند ولی برای مخاطب پر و پا قرص سینما هر چه که باشد ارزش یکبار دیدن را دارد.
فیلم های قبلی اودیار و بیشتر میپسندم اما این فیلم هم یه اثر بسیار قوی و عمیقه . از دیدنش لذت بردم
یک درام منتهی به اکشن زیبا و عمیق با همان خشونتی که از این کارگردان سراغ داریم.\nاز میان نامزدهای نخل طلای 2015 این فیلم و سیکاریو از همه بهتر بودند.\nدر یک کلام در خونریزی و دریدن ببر تامیل دست کمی از ببر بنگال ندارد.
به هیچ عنوان فیلم خوبی نیست.حتی با وجود علاقه ام به مفاهیم مهاجرت و پناهندگی کوچکترین نکته ی مثبتی در این فیلم وجود نداره. وقت تلف کنی تمام عیار برای فیلمی که تو جشنواره معتبر کن جایزه گرفت اما به نظر بنده کاملا بیخوده... حیفم میاد که نام این فیلم را بعد از آبی گرم ترین رنگ است و خواب زمستانی به عنوان برنده نخل طلا بیارم...حیف...\n0از5
بدترین انتخاب کن تو بیست سال اخیر....اعتبار و بروی کن زیر سوال رفت که بجای فیلم هایی مثل جوانی، کارول، فرزند شائول و خرچنگ، نخل رو به این فیلم بیخود دادند....باورم نمیشه این جایزه رو این فیلم سطحی برده...واقعا چی داشت؟
اسم و فامیله بازیگرا اندازه ی خلاصه داستانه :)))))))
میشه بگید چرا من با دانلود منیجر نمیتونم ازقابلیت pause و resume برای دانلود استفاده کنم؟\n
یعنی خداییش کسی نمیخواد این فیلمو ترجمه کنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟\nمن تضمین میکنم که این فیلم هندی نیست...بخدا برنده نخل طلای کن شده!
کاش فیلم برای شرخر های ایرانم بسازن \nاخه از بس کلیپ میسازن و پخش میکنن توی تلگرام و اینستاگرام شاید بخوان تو یه فیلم دلخور ها رو کنار بزارن
در این چند مدتی که توی سایت چرندیاتم رو میذاشتم یه نکته ی کلفتی مورد توجهم قرار گرفت ...\nبرخی از بزرگواران هستن که هم از کامنتهام اشتباه برداشت می کنن و هم طبق برداشتشون برخورد می کنن ...\n \nبه همین علت یه شعر گفتم واسه همون برخی عزیزانی که عرض میکردم ...\nحتی اگه شما جزو همون برخی ها هم نیستید بخونید ... خالی از لطف نیست ...
فیلمش جالب بود!
ژست و تیپ و تاپه یارو طوریه ادم پوستر رو میبینه فک میکنه فیلم هندیه
به نظرم اعتبار کن خیلی بیشتر از اسکار و فیلمایی که تو کن جایزه میگیرن فیلمای دیدنی و جذابین
برنده نخل ظلا امسال جونم یک ساله منتظز این فیلم هستیم هوراااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
شخص! چالش! و رستگاری!!\nهمین سه کلمه ست که ژاک اودیار به یکی از محبوبترین ها برام تبدیل کرده...\n
واي داستانو خوندم موهام سيخ شد.يعني ميشه يه پيامبر ديگه ديد؟
برنده نخل طلای کن 2015 چه دیر اومد. هیچ کس هم که ترجمه اش نکرده.
واقعا کارگردان قابلی هست هر چی فیلم ازش دیدم عالی بود مخصوصا پایان فیلمهاش واقعا عالی هستند
و دیگر هیچ
دوستان سلام ،\n\nدنبال یه فیلم ایرانی قبل انقلابم که 12-13 سال پیش از ماهواره دیدم .\n\nتوی این فیلم یه پسره تو اتوبوس دختره رو می بینه و عاشقش میشه و تا در خونشون دنبالش میره ، از طرفی پدر و مادر این دختر و پسر میخوان به زور اینها رو سر و سامون بدن ولی پسره و دختره که از هم خوششون اومده مخالفن ( چون نمیخوان با کس دیگه ای ازدواج کنن ) تا اینکه بالاخره موافقت می کنن . ولی وقتی که اصلا انتظارش رو ندارن توی مراسم معارفه متوجه میشن که طرف مقابل همونیه که تو اتوبوس دیده .\nتوی این فیلم پدر پسره دزده و پدر دختره پلیس .\n\nاگر اسم فیلم رو میدونید ممنون میشم کمک کنید .
اودیار و نخل طلا کن دلایلی برای دیدن فیلم.
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه