"پير پائولو پازولينی" انديشمند مارکسيست پرحرف و فيلم سازی با استعدادی نادر و تابو شکن بود. او مردی بود که اصرار داشت «رسواسازی حق و رسوا شدن لذت است». "ابل فرارا" بدون شک اين ايتاليایی را به چشم خويشاوند معنوی خود نگاه می کند و درام شوخ و شنگ و محترمانه اش ۲۴ ساعت پايانی زندگی پازولينی، تا زمانی که در قرار ملاقات سرنوشت سازش در حومه رُم حاضر می شود، را به تصوير می کشد...
فیلمش که خیلی خوب بود ولی همیشه برام سوال بود که چرا پایانش رو ابل فررا اون طوری تموم کرد....همون پسر فاحشه که ادعا میکرد پازولینی قصد تجاوز بهش رو داشته و پس گرفتن حرفاش بعدش.. به نظرم میتونست خیلی سیاسی تر کنه فررا ولی خب شاید ترسیده
خاك تو سر پازوليني.\nواقعامتاسفم براي ويليام دافو كه نقش اين حرامزاده رو بازي كرد.
مزخرف به معنای واقعی کلمه\n\n
داغون بود
5 از 10
aghaye wiliam defoe be khoobi az pase naghshesh bar oomadehar chand ke film por az harfhaye khaste konadast va mikhayn zoodtar akharesho bebinid
فیلم رو که میبینی احساس میکنی از کارای خود پازولینی و تقلیدی ازون فیلماست.ولی خوب ای کاش یه سری توضیحاتی که شامل شک و ابهاماتی در مورد کشته شدنش بود رو هم نمایش میداد\nدر کل فیلم متوسط و خوبی بود نمره من 7\nدر ضمن بازی ویلیام دفو خیلی خوب بود
پازولینی یک اسطوره س
Ganool لطفا
استاد پازوليني نابغه منحصر به فردی بود خیلی جلوتر از زمان خودش بود هنوز که هنوزه فیلم تکان دهنده سالو هر سکانسش جای تحلیل و بررسی داره اون افرادی که پازوليني تو فیلم سالو نقد ورسوا کرد همونا برنامه ترور رو براش چیدن کاش چهارتا کارگردان. مثله استاد وجود داشت که حقایق کثیف خیلیارو برملا کنه
فيلم کفرآميز، و در عین حال ارزشمند است.نامزد شیر طلایی جشنواره ونیز ۲۰۱۴
شروع فیلم تا اواسط فقط نماهای خیره کننده و میزانسن هایی به سبک کارهای برگمان بود. ولی از اواسط تا پایان هنره شخصیه فرارا رو ناظر بودم . به دلیل اینکه من از جمله اون فیلم بین هایی هستم که هر فیلم رو بسته به ژانر اکثرا میپسندم.خیلی کم پیش میاد فیلمی رو بگم بد بود . به این فیلم 10 میدم
اعتراف میکنم همین امشب با خواندن فقط زندگینامه استاد پازولینی عاشقش شدم ...
اصلا فیلمو نپسندیدم شاید دلیلش اینه که از شخصیت پازولینی و بعضی فیلماش به خصوص (سالو) خوشم نمیاد ... \nابل فرارا در مصاحبه ای قبل از ساخت این فیلم گفته : هر چه راجع به پازولینی بیشتر تحقیق می‌کنید و به او نزدیک‌تر می‌شوید ، باز هم می‌بینید که نکات ناگفته دیگری هم در زندگی او وجود داشته است . پازولینی فیلم‌سازی است که به من الهام داده است و حالا می‌خواهم فیلمی درباره او بسازم. قرار است ویلِم دِفو نقش پازولینی را بازی کند و برای ساختن فیلم یک گروه کامل در اختیار داریم.\n
ده فیلم مورد علاقه آبل فرارا\nCul-de-sac (1966,Polanski)\nDevils,The (1971,Russell)\nHawks and Sparrows (1966,Pasolini)\nPrison (1949,Bergman)\nLolita (1961,Kubrick)\nLos Olvidados (1950,Bunuel)\nRan (1985,Kurosawa)\nTouch Of Evil (1958,Wells)\nWoman Under The Influence,A (1974,Cassavetes)\nZero De Conduite (1933,Vigo)\n
انتظار داشتم با یک زندگینامه معمولی روبه رو بشم اما خوشبختانه آبل فرارا-مثل آثار قبلی خود- زندگی پازولینی را با یک فیلم هنری ساخته است و مانند فیلم پیشین خود که یک زندگینامه مستقل و عجیب و غریب و تشنج آور بود پازولینی یک فیلم مستقل آبرومند و محترمانه است.
خدا بیامرزتش
حیف که این فیلم به زبان ایتالیایی هستش و زیرنوزیس انگلیسی هم موجود نیست
من تا جهنم پایین می روم و چیزهایی را که مزاحم صلح دیگران نمی شوند می شناسم . ولی حواستان باشد جهنم دارد می آید بالا؛ نزد شما.
آخرین فیلم پازولینی قبل از ترور، فیلمی است با نام سالو یا ۱۲۰ روز در سودوم که پازولینی فیلمنامه آن را با کمک رولان بارت بر اساس داستان غریب و نمادین مارکی دوساد نوشته است و بیانیه‌ای است علیه فساد اخلاقی فاشیسم ایتالیا.
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه