خیلی عالی...\nساده ، بی ادعا ، دوست داشتنی....\nروایت زندگی یک دختر معمولی ، یک زندگی معمولی و چالش های پیش روی این دختر که شاید معمولی باشه اما دلیل بر متمایز نبودنش نیست!\nخلاصه اینکه لذت بردم و تجربه ی متفاوتی بود
فرانسس ها یک فیلم سیاه و سفید هست که مدتش هم حدودا 80 دقیقه میشه.داستان یک دختر مجرد 27 ساله ـست که با دوستی به نام سوفی زندگی می کنه.دوستی که خیلی صمیمی هست باهاش.مشکلات و دغدغه های معمولی و برخواسته از زندگی فیلم فرانسس ها را تشکیل میده.یک درام جمع و جور که تلخ نیست و کمی هم با موزیک و حرفه مورد علاقه شخصیت فرانسس یعنی رقص باله,شیرین میشه.یک سری حقایق هم تو فیلم وجود داره.می تونه برای دانشجو های فیلم بین به نظرم حداقل یک شب خوب را رقم بزنه این فیلم که تایم بالایی هم نداره.\nبه طور خلاصه می تونم بگم تلاش یه دختر معمولی برای زندگی با وجود چالش های کوچک و بزرگش را نشون میده و من هم خیلی دوسش دارم.\n\n-بیا یه فیلم ببینیم تو این بعد از ظهر.\n\n=نه من تا الان کل روزم را تلف کردم.احساس بدی دارم.\n\n-منکه روز خوبی داشتم,سادنویچ دوست دختر اون لو را خوردم و یه سری کارهام را نجام دادم.حس فوق العاده ای دارم.
فیلمی خلاق در نمایان سازی مفاهیم اساسی روابط در زندگی با مبنای عصر حاضر. همچو منهتن قرن بیستمی وودی آلن، محله بروکلین بستر موقعیت فیلم در قرن بیست و یکم گزیده شده است و زندگی مجردی دستمایه شکل گیری روابط مذکور گردیده است.\n\nکارگردان با به خدمت گرفتن طنز ، درام و حتی تراژدی سعی بر آشکارسازی زوایای مختلف روابط در یک زندگی مجردی را دارد که فیلم برداری سیاه و سفید هم نقش بسزایی در خلق صحنه های بدیع ایفا می کند. لحظات واقع گرایانه و بعضاً اذیت کننده در قاب های سیاه و سفید بسیار شخصی و ملموس جلوه پیدا می کند. بازیهای صمیمانه بالاخص شخصیت فرانسیس از دیگر نقاط قوت فیلم به شمار می آید.
گرچه فیلم به صورت سیاه و سفید تصویربرداری شده اما بازی عالی و شخصیت برون گرای فرانسیس رنگ و لعاب خاصی به فیلم داده.
فیلم شخصیت محور و بسیار خوبیه و یجورایی یادآور منهتن وودی آلن هست اما اینبار بروکلین بجای منهتن...\n
حتما ببینید\n
با وجود نقایص کوچکی که در منطق فیلمنامه داشت و همچنین عدم حفظ ریتم آغازین در تمام طول فیلم،ولی در مجموع فیلم خوبی بود. بازی های زیبایی نیز داشت علی الخصوص Greta Gerwig
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه