در سال 1930 که دولتی فاشیست در حال قدرت گرفتن است و شعله جنگ در حال روشن شدن، هتل بزرگ "بوداپست" به واسطه تلاش فراوان مهماندار و شاگردش به یکی از برترین تفریحگاههای اروپا تبدیل شده است. یکی از مشتریان همیشگی هتل میمیرد و یک نقاشی ارزشمند به مهماندار می رسد، با این اتفاق همه چیز تغییر میکند...
زیاد
زیاد
فوق العاده نمیدونم چرا هروقت این فیلمو میبینم یه حس خوبی بهم میده مخصوصا تو یه روز برفی و سرد
در توصیفش فقط یک کلمه : "فوق العاده" پیشنهاد ویژه ی دانلود
يه فيلم خيلي قشنگ با طراحيه فوق العاده ي صحنه
فیلم خسته کننده ای است شروعی خوبی ندات فقط قاب دوربینش خوب بود همین فیلمی نبود که عالی باشه بد نبود
عجب فیلمه چرتی بود گوله امتیاز و اسکارشو خوردم
انگار برای هر سکانس خط کش گذاشته و دقیق تک تک پوزیشن ها رو اندازه گیری کرده
یه نکته ی جالب، هتل گرند بوداپست کلا وجود خارجی نداره. (اونایی که میخوایین الان بگین میدونستین: آفرین شما خیلی میدونید). صرفا واسه اونایی که نمیدونستن گفتم.
اندرسون کارگردان خاص با مخاطب خاص هست نمیشه به افرادی که خوششون نیومده خرده گرفت فضاسازی اندرسون بی نظیره و این ناشی از شناخت عمیقش از تئوری رنگ هاست به تمامی کارهاش اگر نگاه کنین این تم رنگی زیبا و منسجم رو میبینید که بیشتر به رویا شباهت داره موسیقی های ارکسترال و سمفونیک زیبا و سبک خاص فیلمبرداری و تکنیک هایی مثله نگاه مستقیم به دوربین و.. برای من فیلم های وس اندرسون فراتر از سینما هستند یه جور مدیتیشن روحی اند که وقتی فیلم رو پلی میکنم شروع میکنم به لذت بردن جدای داستان و اتفاقات فیلم هتل بزرگ بوداپست هم از سبک خاص اندرسون پیروی میکنه و یه فیلم خیلی خوش ساخت و زیباست فیلمنامه ی جالبی داره و پیچیده گی آنچنانی نداره (درست مثل سایر فیلم های اندرسون) تیم بازیگری که رالف فاینز هم بهش اضافه شده که سطح بالایی از هنرهای نمایشی رو به مخاطب عرضه میکنن و موسیقی فیلم زیباست و با توجه به تم فیلم انتخاب شده در سکانس های مختلف با توجه به سکانس شماکارهایی در سبکسمفونی های کامپسورهای کلاسیک مثله شوپن و موزارت میشنوید تا با تغییر شرایط داستان به کارهای کریستوف پندرسکی شباهت پیدا میکنه من از این فیلم خیلی خیلی خوشم اومده به نظرم لایق تعاریفی که ازش میشه هست کلا وس اندرسون یه نابغه ی عجیبه که همه چیز رو با هم داره نقاشی سینما و موسیقی و عکاسی و پرسپکتیو و.. و این رو میشه از کارهاش فهمید.
من واقعا نمی فهمم کجای این فیلم خسته کننده بود. فیلم کاملا ریتم و ضرب اهنگ داشت. منتها من میدونم کسانی که بدشون اومد چه ژانری رو دوس دارن دوستان عمو پورنگ سری جدیدش داره می اد اونو ببینید
خم شد\nمانیتورم\nزیر فشار این همه بازیگر
فوق العاده ترین فیلم در ژانر فانتزی \nاصن همه چی عالی از کادر 3*4 فیلم بگیر تا حرکاتی که فیلمبردار برای ثبت صحنه ها میکنه اصن عالییی
این دوستانی که میگن خسته کننده بود لطفا آمادئوس نبینن :|
فیلم بسیار جالبی بوددر اخرت احق بازی ولی خیلی زیبایکی از بهترین فیلم های فاتزی وکمدی بود\n
یکی از کسل کننده ترین فیلم هایی که دیدم \n
آخراش خسته کننده بود ولی در مجموع خوب بود .
دوست نداشتم..فضا سازیش منحصر ب فرد بود ولی در کل دلنشین نبود متاسفانه
انقدر چرته که من کلی خندیدم
کمدی نیست که خنده بر لب بیاره\nاما به واسطه بعضی المان ها در ژانر کمدی قرار میگیره\nبرای یک بار دیدن بد نیست،گرچه برای کسانی که سینمارو فقط فیلم های اکشن و جلوه های ویژه امروزی میدونن،همون یک بارم قابل دیدن نیست\n10/7
خوب بود فقط یه جاهایی شخصیت های داستان خیلی خوش شانس بودن و یه مقدار غیر واقعی بود.مثل همونجا که از ساختمون پرت می شوند و ...\nفیلم خوبی بود ولی فیلمی نیست که دوباره بخوام ببینم\nامتیاز 7
از نظر من.ارزش دیدن نداره.من هنگام دیدن این فیلم انقدر مسخره بود که سریع پاکش کردم.پیشنهاد میکنم نگاه نکنین
با سلام و احترام\nیک فیلم فانتزی بسیار قشنگ که از جلوهای بصری خوبی برخوردار بوده و فیلم برداری و موسیقی فیلم عالی هستند.\nزیبایی اینگونه فیلم ها روای داستان است که بیننده را با خود به بطن داستان کشانده و نوعی همزاد پنداری را در او بوجود می آورد.\nعزیزان علاقه مند فیلم و سینما توجه فرموده باشند فیلم هایی که از راوی برخوردار هستند به گونه ای ارتباط احساسی با بیننده برقرار می کنند و فیلم را برای او خودمانی تر می سازد، دلیل این ارتباط با فیلمهایی از این دست همانند فیلم زیبا و قشنگ مسیر سبز و یا فیلم باز هم قشنگ و دیدنی گتسبی بزرگ آن است که روایت داستان ریشه در گذشته و به تعبیری امروزین نوستالژیک دارد، دوران کودکی و علاقه به شنیدن داستان توسط بزرگترها.\nدر کلیت فیلم برای کسانی که علاقه مند فیلم های خاص و ویژه هستند زیباست وگرنه برای علاقه مندان محترم فیلم و سینما که به صرف سرگرمی و تفریح بدان توجه دارند جذابیتی نخواهد داشت و حتما آنها را خسته می نماید، پس ترجیحا این فیلم باید با یک علاقه مند به فیلمهای خاص نگاه نمود که زاویه دید هنری و مفهومی به فیلم ها دارند و یا به تنهایی آنرا دید و لذت برد.\nفیلم بسیار تحسین برانگیز روبان سفید اثر میشل هاینکه با آن داستان و حرف هایی که در خود دارد مسلما مورد علاقه دوستداران فیلم های اکشن و یا فقط سرگرم کننده واقع نگردید اگرچه استثنائات را از همه موارد باید جدا نمود و در نظر داشت که در همه طیف علاقه مندان به فیلم و سینما کسانی که بیننده حرفه ای هستند و به همه زاویه های هنری و غیره فیلم دقت دارند وجود دارد.\nفیلم هتل بزرگ بوداپست به تعبیر بعضی از دوستان از فانتزی نبود شاید می توانست به یک فیلم جنایی تبدیل شود اما در آن فیلم دیگر شاهد بعضی صحنه ها قشنگ که در این فیلم فانتزی وجود دارد نبودیم همانند تعقیب و گریزهای فیلم و نکته مهمتر در این فیلم دیالوگ های آن است که قشنگ است.\nبا تقدیم احترام و ادب\nمهرداد مصوری
با سلام و احترام\nاگر از آن دسته کسانی هستید که فیلمهایی همچون گتسبی بزرگ و یا فیلمهایی خاص برایتان لذت بخش هستند آنرا نگاه کنید زیباست، اما واقعیت برای کسانی که فقط از جنبه سرگرمی محض و به دنبال فیلم های اکشن هستند جذابیتی برایشان شاید نداشته باشد.\nشخصا از دیدن این فیلم لذت بردم اما می دانم اگر با مهمان می خواستم این فیلم را نگاه کنم حتما اکثریت آنها از دیدنش منصرف می شدند.\nفیلمهایی که راوی روی فیلم دارد همانند مسیر سبز، گتسبی بزرگ و امثالهم خودش یک زیبایی خاص به فیلم می بخشد و بیننده را با همزاد پنداری به دنبال خود می کشاند.\nبا تقدیم احترام و ادب\nمهرداد مصوری
و باز هم یه دیالوگ معرکه توی یه سکانس فوق العاده از استاد هاپکینز:\nاگه پیانو از موسیقی خوشش نیاد نوازنده رو نمی کشه...
akharesh chi shod ? belakhare man ke nafahmidam\n
فیلمی عالی یکی از top10 2014 بود فیلمبرداری عالی کاگردانی عالی بازی عالی رالف فاینس فیلمنامه خوب موسیقی عالی واقعا لذت بردم
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه