خیلی کم
زیاد
این جور فیلمها رو میسازن تا سرپوش رو جنایات اسرائیل بزارن اگه هیتلر انقدر به یهودیا ظلم کرده پس باید اسرائیل تو المان ساخته میشد پس دردشون چیز دیگریست
از این فیلماست که یهودیها را مظلوم نشون میده راسیتش حال نکردم با اینکه فیلم خوش ساخت بود
فیلم شعاری و کذب محض \nخود پیشوا از حامیان حیوانات بود اونم در زمانی که هیچ کدوم از کشورای اروپایی به حیوانات اهمیت نمیدادند\nدر مورد فیلم هم که اصلا بر خلاف اسمش در مورد حیوانات نیس اصلا فقط داره مظلوم نمایی یهودی ها رو نشون میده \nچقدر قشر مظلومین واقعا.....\nاصلا دوست نداشتم فیلمشو\nهایل هیتلر 卐\n
فیلم درام جالبی نداره فیلم خیلی ارم جلو میرفت موضوع فیلم تکراری بود( در مورد هلوکاست یهودی از این جور چیزا) البته از این دسته فیلما دیدم که خیلی بهتر بود ولی این اصلا تعریفی نداشت.
ریتم، دیالوگ و لایه های فیلم خوب و شنیدنی و دیدنی است. تصویری متفاوت از لهستان سال های جنگ جهانی نشان می دهد. اما فیلم تبلیغاتی است و اصلا احساس خوبی نمی دهد.\n\n\nعنوان فیلم مجوزی است برای چسبدن به یکی و رها کردن دیگران. اما در عمل از همان یک شخصیت هم غفلت می شود. مثلا در صحنه شستن دست ها، همسر باید شوهر را می دید، نه برعکس. در روایت سینمایی داستان نقایصی وجود دارد؛ مثلا در صحنه فرار مردم از شهر رو به ویرانی، نمایش حرکت عامل ویرانی به سمت شهر لازم بود.\n\nچرا این همه ستاره داوود؟ دستاورد قهرمان داستان آزادی است. اما مذهب و آزادی؟\n\nآدم ها هر چند خوب در گرفتاری های ممتد چندان با اطرافیان مظلومشان خوش اخلاق نیستند و گاه به ناروا آن ها را مسئول گرفتاری هایشان می دانند اتفاقی که اول فیلم نوید آن داده شد اما در ادامه کنار گذاشته شد. جنگ آدم ها را قدیس نمی کند. قدیسان را آدم می کند.\n\nراستی کدام حیوان نجات پیدا کرد؟
فیلمی خوببا بازیهای زیباو داستانی دلنشین
\nزن نگهبان باغ وحش\n\nنیکی کارو را جزء کارگردانانی می دانستم که آثارش گرچه شاهکار نیستند، اما ارزش دیدن دارند. این سومین فیلمی بود که از نیکی کارو دیدم، بعد از فیلم حال خوب کن McFarland USA و فیلم انصافا خوب Whale Rider (که اولین فیلم بلند سینمایی کارو است) و انتظار داشتم با اثر خوب دیگری مواجه شوم.\nراستش فیلم اصلا به دلم ننشست و انتظارم برآورده نشد. به نظرم فیلمنامه فیلم ایرادات اساسی دارد و بعد از آن همه کارگردانی خانم کارو در کل فیلم چندان قابل قبول نیست.\nنکته اول اینکه چرا زن نگهبان باغ وحش و چرا نگهبان باغ وحش نه؟ واقعا برایم جای سوال بود. آیا با تمرکز دوربین روی شخصیت زن، او می شود شخصیت کلیدی؟ فکر نمی کنم. در ایده و حتی اجرای زنده نگه داشتن آدم ها شوهرش بیشتر دخیل بود تا او. تنها چیزی که شخصیت زن در آن تنها بود، رابطه اش با آن مامور آلمانی بود که آن هم سطحی پرداخت شده بود. مسئله ای که گفتم، بیشتر از آنکه صرفا ایراد به اسم فیلم باشد، ایراد به کلیت فیلم است. موقعیت های فیلم پرداخت خوبی ندارند. شما نه حس ترس می کنید، نه حس همنوع دوستی و مهربانی و نه حتی محیطی که نشان داده می شود، چندان شما را با وضعیتی اسفناک روبرو می سازد. با نشان دادن مصنوعی (که از بس نشان داده شده، تکراری هم شده اند) برخی صحنه های نامناسب از وضعیت زندگی و فقر مردمان و ظلمی که به آن ها می رود، نمی توان انتظار داشت مخاطب همذات پنداری کند. یکی از نکات جالب برای من، استفاده بیشتر از نماهای بسته بود تا نماهای باز که مدام هم عوض می شدند و تمرکز چندانی روی یک نما نبود. گویا کاگردان قصد نداشته بیشتر از چندلحظه در هر سکانس تامل کند. چرا نمی دانم. صحنه های عاشقانه، احساسی، ترس و ... اصلا کامل نیستند و کارگردان خیلی راحت از آن ها رد می شود. مثلا در قضیه رابطه رن و مامور آلمانی، هنوز مطرح نشده جمع می شود. یا صحنه هایی که کارگردان سعی در ایجاد نعلیق داشت که موفق نبود.\nگاهی منطق روایی هم برای من جای سوال داشت. مثل عدم شک های بی مورد.\nاما شخصیت های فیلم. شخصیت هایی که برای من کاملا قابل درک نبودند، چه شخصیت اصلی و چه دیگران. مخصوصا مامور آلمانی که تکلیفش با خودش مشخص نبود که بالاخره تا چه حد عاشق حیوانات است، تا چه حد یک مامورآلمانی است، تا چه حد قسی القلب است و تا چه حد انسان.\nبازی بازیگران هم به جز چندین صحنه خوب نیست.\n\nو اما درباره موضوع فیلم: نمی دانم هنوز چند فیلم دیگر می خواهند بسازند درباره یهود و هولوکاست و ... حتی اگر براساس داستان واقعی باشد. ضمن اینکه نتیجه ای که از این تبلیغات بسیار عظیم می طلبند چیست، بسیار قابل تامل است. حیفِ نیکی کارو که در اولین فیلمش از عقاید بومی استفاده کرد و فیلم خوبی ساخت، حالا اسیر دنیای تبلیغاتی هالیوود شده.\n\nدوستان توچه داشته باشند، این حرف ها به هیچ وجه به معنی نفی ظلم بر یهودیان و یا زیر سوال بردن ارزش بسیار بالای رفتار چنین انسان های شریفی که در بحبوحه جنگ به زندگی فکر می کنند، نیست؛ اما نوع برخورد هالیوود با این مسئله و عقاید مخالف (مثل مل گیبسون دوست داشتنی) و استفاده یهودیان (مخصوصا اسرائیل) از این تبلیغات جدا مهم است.
خیلی قشنگ بود
چه ببر نازیی
جسیکا چستین تو زندگی واقعیش هم حامی حقوق حیوانات هست که کاره فوق العاده پسندیده ایه... انسان بزرگترین دشمن حیوانات کره زمین هست و مشکلات بزرگی در اکوسیستم و زیستگاه و غذا و در کل چرخه زندگی طبیعی اون ها به وجود آورده... گونه های مختلفی منقرض شدند یا در خطر انقراض هستند که تو کشور ما هم این اتفاق داره میفته و نسل یکی از زیباترین مخلوقات یعنی یوز ایرانی در وضعیت شدیدا هشدار دهنده ای هست.\nفیلم داستان زندگی واقعی زوجی لهستانی به نام های آنتونیا و یان ژابینسکی هست که در جریان جنگ جهانی دوم، دست به یه کار عمیق انسانی زدند و علاوه بر مردم، تلاش کردند تا جان حیوانات بی گناه باغ وحش ورشو رو هم نجات بدن که تو اون وضعیت فقط آدم های بزرگ و مستثنا از سایرین میتونن همچین تفکری داشته باشن.\n فیلم خوبی به لحاظ موضوع هست و توصیه میشه که تماشا کنیدش...
kash kami ham az janghaye maroofe dige film besazan mesle jange korea ya hata jange jahaniye aval ya jange khalife farse avayele dahe 90 miladialan ke badtar az nazi ha ham dar donya hast dige nakh nama shodan
خیلی منتظر این فیلم بودم، به راستی کهانسان واقعی کسی هست که در اون آشفتگی به فکر حیوانات بی زبان وبی گناهو همچنین انسانهای ناتوان بوده...اگه بهشتی وجود داره این گونه انسانها از مستحق ترین واردشدگان به آنند..
فیلم های نیکی کارو ارزش حداقل یک بار دیدن را دارند، مخصوصا Whale Rider. عموما هم فیلم های حال خوب کنی هستند، گرچه شاهکار نیستند.\nامیدوارم این یکی هم خوب باشه.
منم دوتا خرگوش نجات دادم آوردمشون خونه تو حیاط الان 19 تا اضافه شدن اینقدر هم با مزه و دستی شدن که دلم نمیاد بفروشمشون واسه خودشون تو باغچه رو کندن لونه درست کردن منم دورشون رو فنس و توری کشیدم تا گربه نتونه بگیرتشون
به قول دکتر قهرمان جنگ جهانی دوم قهرمان بودن به اون نیست که چند نفر کشتی به اون که چند نفر تونستی نجات بدی
موسیقی متن عالی
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه