نورما جین مورتنسن پس از دوران کودکی دردناکش، به بازیگری در هالیوودِ دههٔ ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ تبدیل شد. او با نام مستعار مرلین مونرو (آنا د آرماس) به شهرت جهانی رسید. اما حضور او روی پرده با مسائل عشقی، استثمار، سوءاستفاده از قدرت و اعتیاد به مواد مخدر که در زندگی خصوصی خود با آن مواجه بود، کاملاً در تضاد است...
شدید
شدید
farzad sadeghpour
بنظرم خیلی فیلم قشنگی بود وارزش دیدن داشت ودرکل پیام این فیلم این بود که هرکی که جلومردم میخندم صرفاً بی دردوغم نیس بلکه برعکس اونی ک جلویی مردم ازهمه سختی بیشترکشیده و ازهمه غمگین تروناراحت تره
motilord
فیلم بیشترش سیاه نمایی بود نمیشه گفت بیوگرافی بیشتر رو جنبه های روابط جنسی و وضعیت روانی مرلین فوکوس کرده بود. در کل به نظرم کار ضعیفی بود به نسبت هزینه بالایی که برای فیلم شده بود
omid1965
وای انگار سازنده هاش کمر به منفور کردن و بردن آبروی مرلین بسته بودن، حتی اگر این چیزا واقعیت هم داشته باشه که مطمئنم اکثرش نداره نباید به این نحو نشون داده میشد و بازگو میشد ایشون فوت شده و یک اسطوره هست درست نیست اینجوری بخوان بعد از این همه سال تخریبش کنن
mehdi.aliyari
فیلم خوبی بود اون روی کثیف پشت پرده هالیوود و خوب نشون داده بود که کم تر فیلمی حتی بهش اشاره میکنه،دوقطبی بودن مریلین هم عالی بازی شده بود
kalhorestan
به نظر من اولش خوب بود بعد فیلم بد شد انگار میگف که مرلین اگه معروف شد بخاطر بازیگر بودنش نبود و چیزای دیگه بود اصلا بیشتر رو محور اینکه فاحشت کار شده بود تا هنرش
behzad_irtemp
یک فیلم روان پریش ب تمام معنا…
myface.saeed
فیلم عمیقی بود واقعا به نظرم. نهایت درد استفاده ابزاری از بدن یه زن رو نشون می داد. خیلی فیلمش تلخ و دردناک بود. ینی تقریبا جایی نبود که آدم برای مرلین خوشحال باشه. مدام اتفاقات دردناک میوفتاد و خب…عجیبه برام که مرلین با وجود تمام این ها، همچنان به بازیگری با این عنوان ها ادامه می داد. هر چند اواخر عمرش خیلی کنار کشید، ولی خب دووم آوردنش واقعا عجیب بود. شبیه یه گوشت متحرک شده بود. حتی خودشم حال خودش رو درک نمی کرد با اینکه از یه سری صحنه هاش واقعا اذیت شدم، ولی ارزشش رو داشت. آنا ده آرماس فوق العاده بازی کرده بود.
jalalrazavi74
از تابستون که تریلرش اومد بازیگرا رو دیدم واقعا امیدوار شدم یه فیلم خفن بشه زدم فیلم شروع شد از فریم مربعیش فهمیدم قرار نیس جالب بشه همش فیلم رو بد موقع سیاه سفید میکردن مشکل هم از بازیگرا نبود مشکل از ذهن مریض نویسنده و کارگردانه که مریلین مونرو رو یه دختر فاحشه احمق نشون بدن اخرش هم که برای رییس جمهور واقعا حال بهم زنه
portaraf
فیلمش با توجه به زمانش اصلا خسته کننده نیست ولی انقد بد ساخته شده و بازی شخصیت اصلی مصنوعیه که از یه فیلمی که پتانسیل بالایی داشت تبدیل به فیلم ضعیفی شده شاید اگه کسی دیگه این نقش رو بازی میکرد فیلم بهتری از آب در میومد
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه