داستان درباره مردی است که روح خود را در ازای به دست آوردن علمی به شیطان واگذار می کند...
Javad Hemmat
عجب چیزی بود حال کردم
kingmasoud73
این فیلم و کشی روسی و مادر و پسر خدای فیلم...\nمن قبلا همیشهآندری زویاگینتسف رو ستایش میکردم در سینمای روسیه میگفتم بهترین فیلمساز زنده روسیه ولی بعد دیدن کامل فیلمای سوخوروف بهترین کارگردان زنده روسیه بدون شک سوخوروف ولی یه فیلم داره سوکورف اصلا درکش نمیکنم اونم صفحات نجواگره واقعا هیچی از اون فیلم نمیفهمم واقعا یا خیلی فیلم بی معنی یا خیلی پیچیده است...
h.p
فاوست - شاهکار بی بدیل گوته\nرمان مرشد و مارگریتا نیز با الهام از فاوست توسط میخاییل بولگاکوف به وجود آمد. ببینید گوته چه مینویسد و خودوروفسکی چه میسازد
fingili
دیالوگـــ هابه آلمـــــــانی است و این هم جرأت سوکوروف را میرساند و هم احتیـــاط؛ به هرحال نابـــــ است.
mahmt.khan
از دیالوگاش خیلی خوشم اومد .
johnny9874563210
یک فیلم به شدت حوصله سر بر که وسطای فیلم حس میکنید دارید لالایی میشنوید...
johnny9874563210
بدترین فیلم تاریخ لقب کاملا مناسبی براش هست
mka_lim2000
این فیلمِ جزئیات باشکوهه در دلِ یک کلیت کمابیش کم‌رمق...ترکیبی از بسیار لحظاتی درخشان در کنار بسیار لحظات پیش پاافتاده و از دست رفته...\nفاوست دلپذیرترین مصالح همیشگی سینمای ساکوروف رو نداره... مثلا چیزی که به مولوخ، تاروس و آفتاب ( سه گانه قدرت ساکاروف که البته قراره فاوست کامل کننده ی اون باشه که هست اما نه چندان دلچسب) حال و هوای تازه میده تلاش ساکوروف معطوف به اینه که چطور میشه منبع قدرتی رو که بسیار وسیع و فراگیر شده و جلوه ای غیرانسانی پیدا کرده به صورت انسانی به تصویر کشید؟ چطور میشه یه امپراتور رو که تاریخ ژاپن به اون مقام خدایی بخشیده به زمین فرود آورد؟ چطور میشه هیولایی مثل هیتلر رو به عنوان انسانی معمولی نشون داد؟.....ویژگی دیگه ای که به فیلم های موفقش قدرت میده اینه که توان فاصله گیری است از اون چه که به تصویر میکشه تا از راهی غیرمستقیم به قلب یک واقعیت تاریخی رخنه کنه. مثلن نشون دادن علاقه هیروهیتو به جانورشناسی در فیلم آفتاب در فاصله گیری و در همون حال نزدیک شدن به دنیای فیلم کارآمد بود... یا ویژگی دیگه. این که معمولن در فیلم هاش باید زمانی بگذره و بیننده به همه چیز با دقت توجه کنه تا طنز سرد ساکوروفی غافلگیرش بکنه و یا نگاه گزنده اش به تاریخ یا به مساله پیچیده ای مثل قدرت ضربه ی کاری رو وارد کنه.... \nو حالا فاوست نه این گزندگی و نه فاصله گیری و نه حرکت در بیان غیرمستقیم رو داره... فقط کافیه یه بار دیگه 15 دقیقه پایانی اش رو ببینید. پیش کشیدن ایده های اراده ی معطوف به قدرت و ابرمرد کمکی به خام بودن اون چه که نشون میده نمیکنه. نکته اینکه اهمیت هر فیلمی نه در صرف اون چه که طرح می کنه است بلکه در حساسیت و شیوه ی منحصر بفردیه که هنرمند با ماده ی خامش به اون میرسه... همین 15 دقیقه ی کذایی پارادوکس فاوست رو رو می کنه. چرا انقدر مستقیم و آشکار؟ چرا انقدر بیانیه وار؟ \nاین 15 دقیقه ی پایانی نشون میده که چطور تجربه‌ای که ‌می ‌تونست پیچیده‌کننده ‌ی نگاه هنرمند به مسأله‌ های طرح‌ شده ‌ی همیشگی‌اش باشه درنهایت به یه طرح شماتیک خام سقوط میکنه.....
karimi.sajad
مادر و پسر..........\nدعوت شده ایم به جشن تصاویر... به جشن از عشق، آن هم از جنس معنوی اش... توسط الکساندر سوخوروف...\nفیلم آغاز میشود، 66 دقیقه مستی محض... جدا از زندگی مدرن و خوشه های انسان ها و پیوستن به عشق معنوی با شخصیت مقدس مادر...\nصدا های این فیلم... وای که چه دیوانه کننده هستند! خش خش درختان، علف های بلند، رعد و برق، باد، صدای پارس سگ، وز وز مگس، ... پاسخ پرندگان به کنش های احساساتمان با آواز هایشان...\nصدای سوت قطار که منادی مهیا شدن برای سفر است...\nاثری که با عدالت تمام، به توصیف زیبایی متعال می پردازد.\nدر جهان فیزیکی و معنوی شناورم...\nچه بگویم!؟ زبانم بند آمده!\nفیلم که چه عرض کنم، بیشتر شبیه به نقاشی رنگ روغن است!\nمادر و پسر تغزلی والا از عشق و صمیمیت که بانی آن یکی از منحصر به فرد ترین و بزرگترین هنرمندان تاریخ است....\nبدون تردید، سوخوروف نه تنها بهترین فیلمساز زنده دنیاست، بلکه جز پنج فیلمساز کل ادوار نیز هست!\nیکی از، بهترین، زیبا ترین، تاثیرگذارترین و بی تاب ترین فیلم هایی که در تمام عمرم دیده ام!
karim-tashakkory
روزهای خسوف فیلمی روشنفکرانه و اعترا.ضی به از خودبیگانگی انسان هاست و پژوهشی برای شناخت انسان و جایگاهش در دنیای پیرامونش. مثل همیشه. سو.خوروف سوژه را به بهترین شکل پرداخت میکند و دنیایی از ابژه ها رو برای نظاره کردن س.وژه مستعد میکنه.و در این میا.ن مخاطب هم در تجربه ای خارق العاده با این سفر درونی و استحاله به سوی معنویت همراه می.شه و اینجاس.ت که هنر. استاد سوخوروف کبیر به عنوان یک پرچمدار سینمای استعلایی که روزی تارکوفسکی و فلینی و یانچو و.... به دوش میکشیدندش تایید میشه.
karim-tashakkory
اقای کریمی صفحات نجواگر رو هم حتما حتما ببینید.زمانش هم خیلی کمه حدود یک ساعت و پنج دقیقه هستش ولی یکی از نقاط اوج سینمای استاد هستش و تنها فیلمیه که در عمرم دیدم که جهانش تنه به تنه سینمای تارکوفسکی کبیر میزنه بدون اینکه بخواد تفلیدش رو در بیاره....
vazin
دوست عزیزی که اینهمه ادعای سوخوروف شناسی داری اصلا میدونی که در واقع قبل از دیدن این فیلم باید سه گانه اثرات فساد آور قدرت رو از سوخوروف ببینی!؟ و این فیلم به نوعی مکمل و چهارمین قسمت غیر رسمی این مجموعه هست!؟\nشمایی که سوخوروف رو در کنار کسانی مثل نولان و فرهادی و سودربرگ قرار دادی میدونستی که سوخوروف خودش گفته از سینمای نولان متنفره!؟ اصلا شما چطور به خودت اجازه میدی هنرمند وارسته ای مثل سوخوروف رو با این فیلمساز بازاری مقایسه کنی!\nشمایی که به استادان حقیقی سینمای معاصر از جمله بلاتار میگی هنرمند خود خواه!(چه مضحک!) میدونستی سوخوروف عاشق همین هنرمندان خود خواه و سینماشون هست!؟
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه