در شهرستانی کوچک به‌نام پیکاک، یک بیمار دوشخصیتی زندگی می‌کند. او صبح‌ها تا ساعت ۸:۱۵ در قالب اِما اسکیلپا فرو می‌رود که پنهان از دید همسایگان کارهای معمول یک زن خانه‌دار را انجام می‌دهد و از آن به بعد، تبدیل به جان اسکیلپا، کارمند وظیفه‌شناس بانک می‌شود …
sina.ghasemi71
mitoonest behtar az in bashe..kami hosele sar bare va faghat vase 1 bar didan shayad khub bashe.ama age nabini hm chizi ro az dast nadadi.mn 4 az 10
mka_lim2000
پیکاک ادم رو یاد فیلم‌هایی مثل روانی هیچکاک و داستان‌هایی نظیر دکترجکیل و مسترهاید میاندازه اما به عنوان یه اثر مستقل، هوشمندانه روی پای خودش می‌ایسته. مایکل لندر توی این فیلم که اولین تجربه شه از همون چند سکانس اول، ضربه حسی محکمی رو درباره هویت شخصیت اول داستان به مخاطبش وارد میکنه و در ادامه، عواقب ناشی از این ضربه رو تبیین میکنه.... پیکاک یک تریلر روان‌شناسانه است که نشون میده چطور از دل فضایی پرسیطره و بسته (شخصیت مادر جان که البته جز صداش چیز دیگه ای ازش در فیلم وجود نداره) شخصیت آدمی پرنوسان و لرزان از اب درمیاد که متعاقبا به رفتارهای متناقض منجر میشه...\nاما ستاره درخشان فیلم سیلین مورفی است که جدا از گریم خوبی که داره، بازی چشمگیری هم داره .. کار سختیه تلفیق اضطراب و آرامش‌های مقطعی که برای اِما/جان پیش می‌آد، در عین رعایت حالات جنسیتی مختلف، که همین بازی درخشان مانع از این میشه که به سرمون بزنه چرا مردم این شهرستان کوچیک متوجه شباهت‌های اما و جان نمی‌شوند....
chemdehghani
داستانش خوبه ولی حذابیت نداره خیلی بهتر از این میتونست باشه
vahid_fa2002
فیلم داستان گیرایی نداره و حتی از نظر روانشناسی هم نتونسته اختلال چند شخصیتی ( MPD ) رو درست بنمایش بذاره تنها برای کسانی که دوست دارن آشنایی کمی با این اختلال داشته باشن دیدن این فیلم بد نیست
amirhosein.kazemi
اثر روانشناسانه مایکل لاندر رو به سختی میشه یک فیلم متوسط در ژانر خودش دونست. احساس شخصی من اینه که سناریو ارتباط چندان نزدیکی با مخاطب ایجاد نمیکنه و ضرب آهنگ کند فیلم هم کمک میکنه تا حوصلتون بیش از پیش سر بره.\n4 از 10
p_meead
فیلم جالبی بود. خیلی دلم می خواست یه نقد روانشناسانه درباره اش می خوندم.
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه