«کارمن» (خیل)، مادر «اوفلیا» (باکرو)، به تازگی با «ویدال» (لوپس) سروان بی رحم ارتش «ژنرال فرانکو» ازدواج کرده است. خیلی زود «اوفلیای» کوچک، که تازه خانواده اش در یکی از دهکده های دور افتاده ی اسپانیا خانه گرفته، در دنیای تخیلی خود غرق می شود و وارد هزارتویی می شود که «پان» (جونز) موجودی افسانه ای، بر آن حکم می راند… این فیلم ساخته گیلرمو دل تورو کارگردان فیلم های پسر جهنمی و تیغ ۲ است.
ندارد
شدید
فیلم بچه گانه ای بود.اصلا در حد اسمش نبود.
الان دوباره از یکی از شبکه ها دیدم. واقعا واقعا فیلم بی نظیری هستش. من خیلی لذت بردم. توصیه می کنم دانلود کنید.
داستان منحصربه فردی داره ،واقعا قشنگه و ارزش دیدنو داره
خیلی خوب ولی ناراحت کننده بود.
خوب بود ولی نه عالی
اگرچه به نظر می آید که دل تورو در فیلم "هزارتوی پن" نوع ساختار روایتی فیلم های اسپیلبرگ را منبع الهام قرار داده ولی با هوشمندی به آن وجهی تازه ای بخشیده که به چنین شکل و شمایلی در همان فیلم های اسپیلبرگ نیز دیده نشده است.او دو دنیای افسانه و رئال فیلم را کاملا از یکدیگر جدا و منفک نگاه داشته ، که تا اواخر فیلم به نظرمی آید هر یک از این دو دنیا ، برای خود ساز جداگانه ای می زنند و حتی تماشاگر ناصبور از خود سوال می کند که اساسا این دو روایت نا همگون چه تناسبی با یکدیگر دارند که در کنار هم قرار گرفته اند. و تنها در آخرین صحنه فیلم است که گویی پازلی تکمیل شده و هر دو دنیای خیال و واقعی ، جایگاه خود را در کنار هم می یابند. این در حالی است که لحن دو پهلوی فیلم همچنان باقی می ماند ، به این مفهوم که بالاخره نمی توان حکم قطعی صادر کرد ، آیا همه آن دنیای زیرزمینی پن ، تصورات خیالی افلیا بوده که از خواندن کتاب مربوطه در ذهنش جای گرفته؟ آن طور که در موقع مرگ ، لحظه ای تصور می نماید ، واقعا همان شاهزاده گمشده است و اینک به قلمرو پادشاه بازگشته تا زندگی جدیدی آغاز نماید. اما تمام شدن آن دنیا با خاموش گشتن لبخند کم رنگ برروی لبان افلیای در حال مرگ و سپس جان دادن او ، می تواند باعث ابطال فرضیه یادشده باشد. اما وقتی پس از مردن افلیا ، دوربین از زمین فاصله می گیرد و همچنان صدای پن می آید و سرنوشت افلیا را در دنیای زیرزمینی حکایت می کند که قرن ها بر آن دنیا حکومت کرده و اینکه تنها افرادی می توانند نشانه های وی را در زمین ببینند که چشم بصیرت داشته باشند ، مجددا فرضیه حقیقی بودن دنیای افسانه ای پن تقویت می شود.
شرمسارم استاد دلتورو که یک عده مغز خراب شاهکارت رو درک نمیکن و میگن لیاقت لیست 250 و یا این همه ستایش و وووو رو نداشت شرمسارم و از شما پوزش میطلبم . خلق این شاهکار روح و روانی ماورائی نیاز دارد. شما با فیلم جدیدتانshape of waterباز هم اسطوره فانتزی خلق کرده اید.
تقابل دنیای خشن واقعی با دنیای شیرین رویا های کودکی.... ادم های با احساس اگه ندیدینش حتما در اولین فرصت اینکارو انجام بدین...
واقعا فیلم خیلی خوب و درجه یکیه و از اون فیلم هاست که باید ببینید موسیقی فوق العاده ای داره و حسابی روی فیلم نشسته از دست ندینش
بدون شک یکی از شاهکارهای تاریخ سینما \nفیلمی که تا ابد در ذهنتان خواهد ماند \n10
تراژدی-فانتزی به سبک دِل تورو:\n\nرفتم که یه فیلم وقت پر کن ببینم اما با یک شاهکار مواجه شدم.\n\nقصه ی دخترکی یتیم در بحبوحه ی جنگ جهانی دوم و زمان دیکتاتوری ژنرال فرانکو در اسپانیا.\nتاروپود این قصه ها جوری در هم فرو رفته بود که به سختی میشد فانتزی دخترک رو از خط داستانی شورشی ها و فرمانده ی دیکتاتور جدا تصور کرد.\nوقتی از بیرون به ماجرا نگاه میکند دنیایی فاصله میبینید بین قصه های شبانه یک دختر بچه تا شورش و قیام علیه رژیم فاشیستی یک دیکتاتور، در عمل اما ذره ای شکاف و عدم تطبیق رو ندیدیم؛که خودش هنر نویسنده و توانایی کارگردانی گیرمو دِل تورو رو به رخ میکشه.\nفیلم خیلی زود جلوه ی سورئال و فانتزی خودش رو نمایان میکنه و صدالبته که قسمتهای رئال و درام قصه هم قویا پرداخته شده.\nجلوه های کامپیوتری و گریم ها عالی و بشدت طبیعی و باورپذیر بود همینطور فیلمبرداری روان و زیبا .\nاگه سختگیرانه دقیق بشیم،لوکیشن ها میتونستن بهتر باشن،مخصوصا اردوگاه،که باید کمی بزرگتر و مخوف تر میبود نه یک مزرعه و امارت روستایی.\nبازی ها قابل قبول بودن،اون جِن یا غول خدمتکار یا هرچیزی که اسمش هست نظرمُ جلب کرد؛آنتاگونیست هم که سروان باشه خیلی خوب بود.\nشخصیت پردازی ها هم عالی بود سروان و دخترک و مادرش همه و همه پس زمینه خوب و منطقی داشتن.\nکارگردانی دل تورو که مو لادرزش نمیرفت\nدکوپاژ حرف نداشت.موسیقی متن هم از ثانیه اول با روح و روان بازی میکرد.\n\nاما برسیم به جایی که چه کردی با ما ای دِل تورو؟\n\nبنظرم فرق یه فیلم خیلی عالی با یک شاهکار به پایان بندی بستگی داره؛قسمت سوم فیلم یعنی جایی که بعد از اتمام فیلم در ذهن مخاطب حک میشه. حالا هرچقدر گیراتر باشه تاثیرگذاری و ماندگاری بیشتری داره.\n*اسپویلر*\nنمیدونم آخر هزارتوی دِل تورو رو تراژدی بدونم یا فانتزی؟تلخ بود یا شیرین؟خوب بود یا بد؟ دختر بچه بدست دیکتاتور کشته شد و با خونِ خودش وارد دنیای افسانه ای شد.اما چه دنیایی؟دنیایی که در اون پدرش پادشاه،مادرش ملکه و خودش پرنسس هستن.در واقع اوجِ فانتزی و ماکزیمم خواسته های دختر بچه،زندگی در کنار پدر و مادر بود؛چیزی که منُ به فکر فرو برد اینِ،چند نفر از ما داریم فانتزی اون دختر بچه رو زندگی میکنیم و خودمون هم عین خیالمون نیست؟تازه ناراحت هم هستیم.از موضوع دور شدم،بعله،دِل تورو جوری قصه ها رو در هم تنید که در اخر نفهمیدیم کل فیلم واقعی بود یا توهمی که در ذهن دختر بچه میگذشت...\n\n\n۸۶از ۱۰۰نمره ی من به این فیلمه.در دیدن این شاهکارِ سرگرم کننده لحظه ای درنگ نکنید....\n#یادداشت #پیشنهاد
از تمامی طرفداران این فیلم عذر میخواهم ، اساسی\n\nاین فیلم مخصوص کودکان است ، فکر نمیکنم ؛ مخصوص بزرگسالان است ، فکر نمیکنم ؛ برای همگان است ، شاید به شکلی ؛ نه تنها برای من به عنوان یک مخاطب این موضوع روشن نیست بلکه برای خود فیلمساز هم روشن نیست ، به عبارت دیگر فیلمساز نمیداند میخواهد با که سخن گوید یا نمیتواند با کسی که میخواهد سخن گوید ، مثال می آورم برای ما قبل اساسی ترین مشکل فیلم : در سکانسی که افلیا به بهشت یا کاخ فلان رفته آقای درخت پیدایش میشود و دلیل ورودش به این کاخ را بیان میکند ؛ خوب خود فیلمساز به ما نشان داده دلیل ورود اوفلیا به این کاخ را ؛ صبر کنید روانشناسی کودک میگوید برای شکل گیری شخصیت کودک و اطمینان از قدرت درک مطلبی توسط او، بعد از نمایش آن مستقیماً منظورتان را از این تصویر برایش بگویید(توضیح واضحات) ؛ پس با فیلم کودک طرفیم ، بله فیلم کودکی که در آن همه رو جر و واجر میکنند. \n\nو اما اساسی ترین مشکل فیلم : شخصیت پردازی و روابطی که ساخته نشده مخصوصاً شخصیت های اصلی ، شخصیت مادر و رابطه یِ او با دخترش و رابطه اش با سروان که اصلاً مفهوم نیست ، مهمتر از آن شخصیت خود دختر کهواقعاً مجهول و متناقض است کارهایی که ما از آن میبینیم حتی در عالم خیال ؛ مثل شیر میرود در دهن کُپ چربی و سوسکی که زیر چشمش است را ندید میگیرد( بسیار متعهد) ولی نمیدانیم و اصلاً بازیگوشی و عقبه ای از این دختر ندیدیم که چرا نمیتواند از خوردن انگور ابا کند و خودجوش عمل میکند(بسیار بی تفاوت). \n\nمنطق هم که گفتن ندارد :اگر چاقوی 10 سانتی رو تو سینه یِ طرف بری و بیای و نمیره ، باید 60 تا گلوله بزنی تا بمیره نه یکی ؛ اصلاً وقتی طرف با ضربه یِ چاقوی اول از پا افتاده چرا نمیکشیش ، اوه یادم رفته بود باید از اتاق تمشیت بیاد بیرون و همه رو خبر کنه و چه و چه و چه تا داستان پیش بره گور بابای منطق. یک بی منطقی اساسی دیگر هم رفتار دختر در ورودش به عالم خیال به نحوی است که انگار از اول پیدایش هستی این دختره این کاره بوده ؛یه ترسی ، یه دادی ، یه جیغی یا حداقل حداقل یک صورت منزجر یا یک راه رفتن متعجب و پاور چینی .\n\nمضمون فیلم هم که همان نافرمانی از ناحق در هر شرایطی است که باعث پیروزمندی جاویدان است، قبلاً گفتم چون مخاطب فیلم کودکانند یا بهتر بگم رادست فیلمساز است یک بار از زبان دکتر ، یکبار هم از زبان زن خدمتکار و در انتها بدلیل اینکه فیلمساز مطمئن شود که همه مضمون فیلم رو فهمیدن و دلیل به بهشت رفتن دختره چیه از زبان آقا درخته به شکلی واضح بیان میشه تا مبادا فیلم شفا نداده تموم بشه.\n\nفیلم متوسطی است که با خوب بودن بسیار فاصله دارد ، بسیار بسیار.
چی بود این آخه بچگونه اه..
تو با ما چه کردی دل تو رو .... فوق العاده
فیلم و زیاد دوس نداشتم کارگردانیش فوق العاده بود ولی اصلا ارزش 250 فیلم برترو نداشت
تاثیرگذار . خیلی خوب . امتیازم 8
با این به این سبک فیلم هیچ علاقه ای ندارم ولی این فیلم منو میخکوب کرد\nشاهکاره
عالیییییییییییییییییییییییی\n
همه چی فوق العاده موسیقی متن فوق العاده در یه کلام محشر شاهکار عالیییییییییییییی
اسم افیلیا نمیتواند بعد از ثبت شدن این شخصیت نمادین در حافظه من یک اسم معمولی به مانند دیگر نام ها باشد.\nاین اسم یک کودک نیست, این اسمی جدید است که هنرمند ما از انسانیت تعریف می کند کلمه ی ساده اما فراموش شده انسانیت.\n چیزی که در ادوار خاصی از زمان آنچنان وجودش کم بوده که کم بهره ترین افراد از این والاترینه خصلت ها گمان می کردند تنها دارنده آنند و تنها آب منی آنهاست که جوهر انسانیت را تشکیل می دهد اما هنرمند ما چنان انسانیتی را با (افیلیا) برای من تعریف کرده است که من می خواهم با تمام وجودم پری هایش را, بز شیطانیش را, گچ جادویی اش را, هیولای آدم خوارش را و در آخر رسیدن به تخت نازک و بلند پادشاهیش را هم باور کنم باوری صد هزار بار قوی تر وزیباتر از باور مرگ منبع باشکوه انسانیت.
این سبک فیلما معمولا حوصله منو سر میبره و تا اخرشو نیگا نمیکنم ولی این فیلم عالیه و فک کنم یه بار دیگه هم ببینمش. بعدا من که خوشم اومد
چرت
نتونستم از فیلم هیچ لذتی ببرم -_-
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه