ندارد
ندارد
فیلم متوسطی است که بعضاً بازی ها و سکانس ها و البته موسیقی خوبی هم دارد ولی مشکل اصلی از داستان و فیلمنامه است که نمیدانم چرا قصداً راه کلیشه را دنبال میکند و از شخصیتی که بیننده را وارد جهان فیلم و این مدرسه کرده دور میشود و برای جدا شدن از نگاه ماتیو و داشتن بهانه ای برای این کار، اصل داستان را چپل چپو میکند و این از نظر من یعنی خودکشی.\n\nماتیو نمیداند این سولیست ما چرا و به چه دلیل دزدکی مدرسه را ترک کرد و کجا رفت و چرا برگشت ، ولی فیلمساز بهانه ای دارد تا به ما جزئییات آن را نمایش دهد.\n\nوقتی ماتیو از مدرسه میرود و بعد از آنچه درباره یِ خودش میگوید، داستان او هم تمام شده ولی چون ما باید بدانیم سر بچه ها و م-د.ی-ر و فلانی و بهمانی چه آمده و باید هم تمام این افراد جدا از داستانی که ماتیو تعریف میکند عاقبتی داشته باشند ، پس فیلمساز که بهانه هم دارد، تعریف میکند آنچه خودش دلش میخواهد نه آنچه به ماتیو و داستان او مربوط میشود. \n\nاگر این داستان ماتیو از طریق یک فرد ناشناس ، فرزندش ، خودش یا کس و کار پپینوت تعریف میشد فیلم 100 بار از این که هست دیدنی تر میشد. \n\nبه هر حال فیلم متوسطی است که یکبار تماشا را می ارزد و شاید به خاطر موسیقی اش دوبار.
فیلم متوسطی است که بعضاً بازی ها و سکانس ها و البته موسیقی خوبی هم دارد ولی مشکل اصلی از داستان و فیلمنامه است که نمیدانم چرا قصداً راه کلیشه را دنبال میکند و از شخصیتی که بیننده را وارد جهان فیلم و این مدرسه کرده دور میشود و برای جدا شدن از نگاه ماتیو و داشتن بهانه ای برای این کار، اصل داستان را چپل چپو میکند و این از نظر من یعنی خودکشی.\n\nماتیو نمیداند این سولیست ما چرا و به چه دلیل دزدکی مدرسه را ترک کرد و کجا رفت و چرا برگشت ، ولی فیلمساز بهانه ای دارد تا به ما جزئییات آن را نمایش دهد.\n\nوقتی ماتیو از مدرسه میرود و بعد از آنچه درباره یِ خودش میگوید، داستان او هم تمام شده ولی چون ما باید بدانیم سر بچه ها و مدیر و فلانی و بهمانی چه آمده و باید هم تمام این افراد جدا از داستانی که ماتیو تعریف میکند عاقبتی داشته باشند ، پس فیلمساز که بهانه هم دارد، تعریف میکند آنچه خودش دلش میخواهد نه آنچه به ماتیو و داستان او مربوط میشود. \n\nاگر این داستان ماتیو از طریق یک فرد ناشناس ، فرزندش ، خودش یا کس و کار پپینوت تعریف میشد فیلم 100 بار از این که هست دیدنی تر میشد. \n\nبه هر حال فیلم متوسطی است که یکبار تماشا را می ارزد و شاید به خاطر موسیقی اش دوبار.
فیلم عالیه\nبه خاطرش شروع کردم فرانسوی یاد گرفتن
یک فیلم فوق العاده با سوژه ای بسیار انسان دوستانه...
فقط می خوام بگم بعد 10 سال دارم دوباره می بینم، چند سال بود اسمشو یادم نمیومد ولی الان پیداش کردم...\nواقعا فیلم با آدم رابطه بر قرار میکنه، هر کسی ندیده بهش پیشنهاد می کنم حتما ببینه\nیاده دوران نوجوانی بخیر، انگار همین دیروز بود.
ارامبخش ذهن
یک درام فوق العاده، با بازی و موسیقی بی نظیز که سالها پیش از تلویزیون پخش شده است.
این فیلم شما رو تسخیر میکنه....ترانه های فوق العاده ای در این درام اجرا میشه که مجذوب کنندست.
عااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااالی
بی ادعا و فوق العاده
این فیلم رو خیلی دوست دارم ، حرف نداره.
فیلم بسیار خوبی است. از داستان قوی و خوبی نیز بهره میبرد. به همه دوستان توصیه میشود که این فیلم را از دست ندهند ...
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه