جوانی به نام هنری لتام ( رایان گوسلینگ ) مریض روانی دکتر بتی لوی ( جانین گاروفالو ) است و برای ملاقات خود با پزشکش به مطبش می رود و با دکتری دیگر به نام سام فارستر ( اوان مک گرگور ) مواجه می شود . او از این موضوع سرخورده می شود و به دکتر فارستر می گوید که قصد دارد که در نیمه شب شنبه و تولد خود, خود خودکشی کند...
آخرشم نفهمیدم چیشد.......؟!\nخیلی سنگین بود
یکی از بهترین فیلم‌های عمرم. انسانیت قابل توجهی در فیلم هست. هنری (رایان گاسلینگ)در حالی که در کماست آگاهی نسبی به اتفاقات پیرامون واقعی خود داره لذا به شدت نگران خانواده‌اش هست که مسبب مرگ اونها شده و از این بابت اضطراب داره. بنابراین می خواد هر طور شده کاری برای اونها انجام بده.\n
لطفا این پست رو لایک کنین تا همه ی دوستان جواب سوالاشون رو بگیرن\nحتی منتقدینم نتونستن این فیلم و درک کنن و در عوض بهش حمله کردن....این فیلم یکی از زیرکانه ترین و عمیق ترین فیلم هاییه که توو عمرم دیدم.\nتوضیح فیلم (از نظر من) اگه فیلم رو ندیدید نخونید:\nفیلم از تصادف ماشین شروع میشه که مهم ترین صحنه ی فیلمه. بعد از 3 بار دیدن این فیلم پشت سر هم متوجه شدم که کسانی که قبل از بیهوش شدن رایان گازلینگ کنار اتومبیل آتش گرفته ایستادن در نقش های مختلف در این فیلم تکرار میشن که این معنی داره...به نظر من کل این فیلم در مورد رویاییه که رایان گازلینگ بعد از بیهوش شدن کنار ماشین مجسم میکنه و بازیگرای اون رویا افراد کنار او هستن...حتی در یک صحنه اگه دقت کنین صدای بچه ای که توی ماشین روی پل گریه میکنه از توو خونه ی روانشناسه میاد...داستان کلی در دنیای واقعی اینه که رایان گازلینگ و پدر و مادر و دوس دختری که قرار بود ازش خواستگاری کنه در یک حادثه رانندگی همه گی میمیرن و رایان کنار ماشین بیهوش میشه...در رویای رایان اگه دقت کنید کسانی که در حادثه آسیب دیدن در اواخر رویا بصورت اتفاقی از بدنشون خون خارج میشه مثل مادر رایان..و کوری چشمان پدر رایان نشانگر این بود که اون هیپوقت هنر رایان رو نمیدیده و جدی نمیگرفته.\nبه صورت خیلی زیرکانه ای در اواخر رویا که رایان در حال بهوش اومدنه دنیایه خیالیه رایان هم در حاله از هم پاشیدنه.\n\nنمیخوام زیاد وراجی کنم فک کنم خیلی از جواباتون رو گرفتین اگه سوال دیگه ای از این فیلم یا از فیلمای دیگه داشتین باهام در میون بزارین خیلی علاقه دارم به بحث در مورد فیلم. 09148683123
نمره منتقدین 41 ...واقعا عجیبه البته در مورد فیلم The Jacketهم امتیاز منتقدین 44 هست گویا منتقدین سینمایی از اینگونه فیلمها خوششون نمیاد که در نوع خودش جالب هست: از دوستانی که فیلم رو دوست داشتند تقاضا میکنم فیلم The Jacket رو هم حتما ببینید(البته اگه تا به حال ندیدید)
فیلم بسیار عالی \nبازی بازیگرا عالی\n8.5از10
مثل این بود که بخوای دنیا رو از چشم یک اسکیزوفرنی ببینی . فیلم چرتی بود
از اون فیلماس که یا باهاش حال میکنی یا وسطش شیفت دیلیت میکنی\n
1 filme moamaiye jaleb va aghaye gosling ke az behtarin va tamasai tarin naghshhasho dar in film anjam mide .
«گُمشده در هستی و زمان»\nاین فیلم فوق العادست! هم چنان برای تماشای چندین باره اش مُشتـــــــــاقم!\nاز اون دسته فيلم های مرموزی ست که به مرز واقعيت و رويا تلنگر مي زند و مخاطب را در هاله ای از ابهام قرار می دهد، که نمونه هاي مشابه اين تم را مي توان در فيلم هايی چون Beautiful mind، Unknown و Shutter Island يافت.
واقعا قشنگ بود.گیج کننده و عالی.امتیاز 7
سلام \nاگه واقعا میخواین گیج بشین، تعجب بکنین و به سختی داستان رو بفهمین این فیلم رو ببینین\nتو این فیلم بیشتر از فیلم های معروف دیگه تو این سبک (مثل فایت کلاب، ماشینیست و شاتر آیلند) گیج میشید\nچون رسما به بازی گرفته میشید!\nعلاوه بر ایده و داستان\nبه نظرم کارگردانیش هم قابل تحسین بود
چه اتفاقي داره برامون مي‌افته؟\nبودا همه چيز رو حل مي‌كنه\nدنيا يك توهمه\nساعت چنده؟\n11:33، دقيق\n\nو من ساعتو میبینم که 11:33 \nحالا باید دیوونه بشم ؟ نه ی احتمال کمه که برای من اتفاق افتاده\nای کاش موقع دیدن این فیلم THC خونم بالا بود عچب فازی میداد
بسته به ایدئولوژی هر فرد در ارتباط با مسايلی مثل مرگ ،برزخ (تعلیق) ،همزاد یا به طور کلی جهانبینی،تحلیل سیر داستان و نتیجه گیری هر کسی ازین اثر هنری متفاوته. از نظر من حتی اسم این فیلم زیبا هم جای تامل داره . ما که حسابی لذت بردیم .
جالبه تو نظرات هیچکی به این مورد اشاره نکرد که تو فیلم یه خانواده نابود شد یعنی یه زندگی با تمام داستانها و کارها و روابط ادماش تو یه لحظه محو شدن و تو همون لحظه دو نفر با هم اشنا شدن ، که همون خانواده پایه و اساس داستان فیلم بود نیازی نیست فکرتونو زیاد دور ببرین داستان فیلم خیلی سادس راجب ما ادمهاس که در روز کلی زندگی تموم میشه و کلی زندگی شکل میگیره . به قول معروف چه با من چه بی من زندگی در جریانه\n\nراستی اون جمله ای هم که میگه دنیا یه توهم یادتون باشه اون حرفو یه ادم مُرده میزنه پس زیاد جدی نگیرید اگه زنده اید . \nبه قول فیلم Mr. Nobody 2009:\nدنیا فقط یه زمینه بازیه همینو بس.
می خواد بگه دنیا یه توهم لعنتیه. تمام فیلم در همون لحظه جان دادن هنری و توی خیال اون اتفاق می افته. از همه افرادی که بالای سرش جمع شدن یه شخصیتی می سازه تا با عذاب وجدان خودش بجنگه.\nبه این میگن سینما.
اگر از این فیلم خوب خوشتون اومده،توصیه میکنم فیلم پرسه در مه بهرام توکلی رو هم ببینید.
این فیلم نکات مبهم زیادی داره و نمیشه ازش نتیجه گیری کلی کرد از اون فیلم هاست که اگه میخوای بفهمی داستان از چه قراره با یک بار دیدن به نتیجه نمیرسی و در کل نمیشه گفت فیلم خوبیه یا بد چون فیلم مبهمه این دلیل نمیشه که ما وقتی فیلمی رو درک نمیکنیم و نمیفهمیم صفت و برچسب بد بهش بزنیم مخصوصا فیلمی با این ساختار به نظرم تنها ضعف این فیلم بازی Ryan Gosling بود که در بعضی از قسمت های فیلم مصنوعی بازی میکرد و بعضی جاها خوب بود
یا خدا این دیگه چ فیلمی بود\nروانی شدم
به نظر من فیلم ضعیفی بود. نویسنده و کارگردان تمام تلاششون رو کرده بودن که یه فیلم سورئال پیچیده بسازن که به نظر من چندان موفق نبودن. \n\nاسپویل:\n\n تنها هدف فیلم منحرف کردن مخاطب بود. کل سعی و تلاش فیلم این بود که ذهن مخاطب رو به این سمت منحرف کنه که هنری و سم یکی هستن ( یعنی این طور به نظر بیاد که سم یه فر دو شخصیتیه مثل فیلم باشگاه مشت زنی) و آخرش که وضعیت هنری معلوم بشه مخاطب شوکه بشه. \n\n
به نظرم همه ی فیلم توهمات و فکرهای غیر واقعی هنری در زمان مرگش هست.\nاگر به اول فیلم دقت کنید هنری روی زمین نشسته و به یک نقطه خیره شده و در پایان فیلم و زمانی که دکتر داره کمکش می کنه به دلایل توهمات هنری که فیلم رو شکل میده، پی میبریم.
جمله معروف و کلیدی فیلم: زندگی ما یک توهم است.
الان دیدمش خیلی عالیه مخم پوکید برم یه بار دیگه ببینمش !
خیلی خوبه....
در عمرم فیلم به این قشنگی ندیدم.یک شاهکار به یادماندنی از مارک فارستر. بیش از ده بار این شاهکارو دیدم.
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه