داستان فیلم از چهار قسمت تشکیل شده است، سه قسمت اول درمورد رابطه «چو» با سه زن است که بعد از از دست دادن عشق زندگی اش، «سو لی ژن» با آن ها آشنا شده. قسمت چهارم در دنیای اسرار آمیز چو، که ۲۰۴۶ نام دارد روی می دهد...
فیلم قشنگی بود.حس این فیلم و در مجموع این سه گانه رو دوست داشتم.موسیقی متن زیباش شدیدا آدمو تحت تاثیر قرار میده.
ی فیلم احساسی عاشقانه عالی ، لیانگ مث دو گانه قبلی فوق العاده س تو این فیلم ،
«تنها خاطرات، همراه با اشک و درد به یاد خواهند ماند»\n\nتحلیلی از سینمای وونگ کار وای\n\nمضمون اصلی تمام اثار ایشان عشق است اما وونگ کار وای، نگاه دردناکی به عشق دارد و از این لحاظ است که سینمای او را خاص می کند. او با تنهایی، رنج و دوری عشق را می فهمد. او عشق را در رنج از دست دادنش می فهمد.او عشق را وقت هدر دادن عاشق، بعد از دست دادن معشوقش می فهمد و در بیهودگی ای که می افتد. خاطره ای که هر کس از عشق خود دارد او را تا بی نهایت تنها می کند و هیچوقت نمی تواند آن را ترک کند چرا که....\n\n«در عشق نمی توانی جایگزینی پیدا کنی، فقط می تونی احساسی که در گذشته داشتی رو تکرار کنی»\n\nدر میزانسن و زیبایی شناسی تصویر نیز این را وونگ کار وای با تمهیدی فوق العاده به شخصیت هایش تحمیل می کند. او عموماً میزانسن های بسته می گیرد( یعنی بخش اعظمی از کادر دوربینش را دیوار، در یا.... پوشانده است) چرا که در میزانسن های بسته او میتواند شخصیت خودش را همیشه در حال فشار قرار دهد و او را تخلیه کند. این اساس کادرهای معروف وونگ کار وای است.\n\nعاشق در سینمای ایشان هرگز نمی تواند از خاطرات خود بیرون بیاید همچون قطاری که هیچگاه نمی تواند از 2046 خارج شود و در یک بی نهایت بدون ایستگاه و یا مقصد می افتد و به این دلیل هست که هیچکس نمی تواند از 2046 بازگردد و باید برای همیشه در خاطرات خود گم شود.\n\nاین فیلم بسیار شخصیت های پیچیده ای را خلق می کند و موقعیت های پیچیده ای هم به تبع آن ایجاد می کند که قابل حس کردن و ملموس شدن هستند.\n\nاما قبل از دیدن این فیلم این دو فیلم قبلی فیلمساز را ببینید. Days of Being Wildو In the Mood for Love.چرا که این ها یه سه گانه اند و با یکدیگر مربوطند.\nاما به اعتقاد من دیدنی ترین فیلم ایشان Ashes of Time است.\n
سه گانش میشه کدوما ؟؟میشه اسماشو بگید.ممنون
از نظر من این بهترین فیلم کاوای هست - بی نهایت 2046 رو دوست دارم
سه گانه ضعیفی بود
پوستر رو دوست دارم
بهترین این سه گانه همون in the mood for love بود . اینم سبک خاص خودشو داشت ولی بعضی جاهای فیلم یکم گیج کننده بود واسم اونم شاید به خاطر شباهت قیافه های زرد پوستا واسه ماست که تشخیصشون نمیدادم از هم :))).اما حتما به خاطر موسقی متن فوق العاده ای که دارن شدیدا پیشنهاد میدم ببینید.امتیاز 8 دادم
.\nعجب آدم شکست خورده ایی\nالبته برای دیدن این شکست خوردگی نیاز به حوصله هستش \nریتم کندی داره فیلم
هیچ کسی در دنیا به اندازه کاروای نمی تواند لذت شور و غم عشق را توصیف کند او کارگردان عاشقانه ها است
فکر کنم باید دید این فیلم رو ..
In the Name of Love
وسواسی که وونگ کار وای در ساخت فیلمهاش به خرج میده آدم رو به یاد مرحوم کوبریک میندازه ...
یکی از فیلم های مورد علاقه من\nدیوونه این فیلم هستم , فک کنم 3 بار دیدم\nبه نظرم بهترین فیلم وانگ کار وای هست \nبه نظرم داستانش به شدت تحت تاثثیر فیلم سولاریس تارکوفسکی این فیلم ساخته شده
اصلا به پای In the Mood for Loveنمیرسه خیلی حوصله سربره..
فیلم ریتمش کنده و البته یه جاهایش زیاد معنا گراست. کلا فیلم بدی نیست .ولی من از فیلم In the Mood for Love از همین کارگردان رو خیلی بیشتر دوست داشتم
تمام کسانی که به 2046 میرن فقط یه هدف دارن اینکه خاطرات گذشتشون رو زنده کنن چون تو 2046 هیچ چیز تغییر نمیکنه اما هیچکس نمیدونه این حقیقت داره یا نه چون تا حالا هیچکس از اونجا برنگشته
واقعا عالیه
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه