لومت در چهلمین فیلم خود بار دیگر بر زمینهٔ ژانر مورد علاقه‌اش، درام‌های دادگاهی، به لغزش‌های نظام قضائی می‌پردازد. او فیلم را ملودرامی اخلاقی می‌داند و لحنی نصحیت‌گرانه به آن می‌دهد. شیوهٔ نمایشی مستند و کلیپ‌وار او چنان وضوح و دقتی دارد که تماشاگر را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. فیلم عمدتاً با لنز نرمال و نورپردازی عادی فیلم‌برداری شده که این شیوه در خدمت کار بازیگران برجستهٔ آن عمل می‌کند. میان آن گارسیا نقش حقوقدانی را دارد که بیش از تحکیم عدالت، به بقای خود می‌اندیشد.
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه