در دهکده ای کوچک و ویران در دهه 90 مجارستان زندگی به حالت تعطیل در آمده است.باران پائیزی آغاز شده است.روستائیان انتظار دریافت پول زیادی را داشته و پس از آن تصمیم به ترک روستا دارند.آنها می شوند که "ایریمیاس" کسی که تصور می کردند مرده در حال بازگشت است.آنها تصور می کنند او تمام پولهای آنها را خواهد گرفت و...
خیلی کم
زیاد
jmz123
سلام زیرنویس رو هم درست کنید. کلا لینک زیرنویس باز نمیشه
Mohammad
بلاتار مسیح مصلوب شده سینمای معاصر است..تماشا اثارش به خیره شدن به چهره پر رنج و خونین و وامانده مسیح می ماند که خود به مصائب بشر خیره شده و ما به رنج های واپسینش و چه والاست رنجی که از فراسوی هنر میبریم و از بلاتار این ناجی مثله شده
hmz1899_persia
ابر شاهکار.با اینکه این اثر بیش از 7 ساعت بود ، اما زمانیکه به 15 دقیقه ی پایانی رسیدم ، آرزو میکردم که هرگز تمام نشه.
alizolghadriha
لطفا کیفیت بالای این فیلم رو هم برای دانلود بگذارید\n
zk.alavi
یعنی شما نشستید 450 دقیقه این فیلم رو نگاه کردید؟نمیتونستند دو سه قسمتی بسازنش؟ماندگار ترم میشد به نظرم.
textalireza
7 ساعت فیلمه شوخی نیستا...
rrravin
جزو سخت ترین کارهاست که فیلم های بلاتار و طبقه بندی کنم اما اگه مجبور باشم بهترین فیلم تار رو انتخاب کنم اون فیلم صدرصد satantango
nima.behzadi
فیلم جذابیه!\nولی به شدت مخالف اینم که سینما اینه. اینا راههای فرعی سینما هستند.\n\nگفتن سینمای هنری هم به امثال این فیلم بیشتر از اینکه قدرشونو بالا ببره پایین میاره.\n
hsds.dfsdfaakariasdaxcvmi
اگر توان خوب خواندن را نداری ( حوصله و صبر خواندن کتاب را نداری ) ، توان دیدن ( سینما ) هم نخواهی داشت.\nاگر صبر و حوصله نداشته باشی سینمای حقیقی ( بلاتار ) را درک نخواهی کرد...\n
kingmasoud73
بهترین فیلم تاریخ سینما...(البته نظر شخی بنده است...)\nولی میدونم دونفر در این سایت با من هم عقیده هستند...اقا فرشید و اقا عبدلله...\nبا سپاس...
mehrdad.kiashemshaki.2014
سینمای هنری تا ابد وام دار این انسان بزرگه.آثار بلا تار سرشار از عناصر و مفاهیم عمیق فلسفی و بیان گر بینش خاص تار به انسانیته و میشود رگ و ریشه های روشنگری و فقر رو در آثارش به وضوح دید.با رفتن بلا از سینما بخش اعظمی از هنر مدرن کنده شد جای خالی او به شدت در سینما حس میشه.و لازم بگم بسیار از کارکردان ها از جمله گاش ون ست از تار الهام گرفتن و فیلم هاشون به شدت تحت تاثبر آثار تار هست\nانسان که هیچ،خود خدا و شیطان باید در مقابل این فیلم سجده کنند..\nاین شاهکار 450 دقیقه ای بلا تار براساس رمانی از نویسنده مشهور مجار لازلو کراشناهورکیا به همین نام است.\nتار از سال 1985سعی داشت این فیلمو بسازه که به خاطر جو نامناسب سیاسی کشور مجارستان قادر به ساخت فیلم نبود تا این که در 8 فوریه سال 1994 بلا تار یکی از شاهکارترین آثار هنری تاریخ رو به سینما تقدیم کرد.جا داره از موسیقی تاثر گذاره Mihály Víg هم یادی کنیم چرا که موسیقی همیشه یک نقشه کلیدی در اثر گذاری و انتقال مفاهیم موجود در فیلم دارد.\nشاید در نگاه های اول نماهای بصری فیلم هایش چیزی شبیه به کارهای تارکوفسکی به نظر برسد ولی با نگاهی دقیق تر می شود دید چگونه تار تمام عناصر صحنه را در دست می گیرد تا گوی سبقت را از تارکوفسکی برباید و بی شک در این کار بسیار موفق است.در اینجا دوباره این فرم است که بر همه چیز غلبه دارد. بعضی از صحنه ها با کارکرد جزیی نگرانه دوربین و صداهای خارج از کادر به آزمونی در تجربه بصری و مفهوم زمان تبدیل می شود به گونه ای که ما را به یاد زیبایی شناسی ساختار مجسمه های هنرمند کانادایی مایکل اسنو می اندازد.برداشت های بلند، عمق میدان های شفاف، استفاده از استیدی کم تصاویر خارق العاده ای به وجود آورده اند. پرسوناژها قدم زنان از دوربین دور می شوند و تا فاصله ای بسیار دور می روند یا برعکس. تصاویر فیلم تماماً وقف راه رفتن دو شخصیت اصلی فیلم است و دوربین یا به دور آنها می چرخد یا از آنها دور می شود، یا به آنها نزدیک می شود و همه این اتفاقات تنها در یک پلان روی می دهد.اما چرا برداشت بلند؟تار یادآوری می کند که در سینمای امروز هیچ مکثی یا فرصتی برای فکر کردن و درک مردم وجود ندارد؛ اینکه چرا اینگونه رفتار می کنند، همه چیز می گذرد و کمتر فرصت فکر کردن به وجود می آید. این پرسش ماهیت اندوه نهفته در برداشت بلند را آشکار می کند. تار تاکید می کند فیلم های او کمدی هستند مثل چخوف.\nبلاتار جایی در مصاحبهاش با هوارد فیناشتاین میگوید که فیلمهای من دربارهی شأنِ انسانی (Human Dignity) هستند و اگر میخواهید کلیدی برای درک آنها بیابید، بیشک این همان کلید است. \nبه نظرم بلاتار کاملاً صادقانه بهترین کلید را برای راهیابی به فیلمهایش ارائه کرده است، حداقل برای کسانی مانندِ فیناشتاین که میخواهند فیلمهایش را با محتوای کمونیستی دستهبندی کنند و یا کاراکترهایش را ساده انگارانه و با معیارهای از پیش تعیینشده قضاوت کنند.\nاین ویژگی های بصری تار در کارهای متاخرترش مانند هارمونیک های ورکمستر و مرد لندنی هم به چشم می خورد. تفاوت بزرگ هارمونیک های ورکمستر با تانگوی شیطان در انجاست که تار این بار دوربینش را در چشم یک آدم می گذارد و دنیا را از دید احساسات او برایمان می گوید. برایمان می گوید که این دنیای تاریک چگونه با آدم های معصومی مانند والوشکا برخورد می کند. همان صحنه ابتدایی فیلم بیانگر خوبی از این ماجراست. آنجا که والوشکا برای آدم های توی قهوه خانه دارد کسوف را شرح می دهد. او توضیح می دهد که وقتی کسوف برسد دیگر چیزی معلوم نیست، بهشت و زمین جایشان نامعلوم می شود و جهان به هم می ریزد. در همین لحظه است که دوربین از نمای بسته صورتش باز می شود و ما والوشکا را در میان میدانگاه قهوه خانه تنها می بینیم. انگار والوشکا تنها کسی است که عمق ماجرا را می بیند و این ماجرا قدرت حرکت را از او گرفته است. کسوف که تمام می شود و نور به همه جا باز می گردد همه شادی می کنند انگار که هیچ اتفاقی نیافتاده است. انگار تنها والوشکاست که می داند واقعا تغییری رخ داده است. برای همین است که در آخر می گوید ولی هنوز همه چیز تمام نشده است. همه مابقی فیلم راجع به همین چیزهایی است که تمام نشده است، راجع به دنیایی است که آدمهایی که معنی کسوف را می فهمند دیگر جایی در آن ندارند.
Saeed
یا خدا 7 ساعت و نیم \n\n\nولی ارزشش رو داشت
hamidcooper7
حالا میفهمم , حالا بعد از دیدن این فیلم میفهمم که اقای مولوی چرا میگوید (این فیلم ناجی سینمای مدرن ماست....)
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه