سال 1941. «بارتن فینک» (تورتورو)، نمایش نامه نویس روشنفکر نیویورکی به هالیوود می رود تا یک فیلمنامه ی «کشتی گیری» برای «والاس بیری»، بازیگر معروف آن دوران بنویسد. او که در هتل خوفناکی اقامت گزیده، به شدت دچار «مشکل» نویسندگی می شود...
خیلی کم
زیاد
Sorooshhadibagi45
یکی از بهترین فیلم های برادران کوئن.\n\nبرادران کوئن با این فیلم برای اولین بار به نظام هالیوود حمله کردن و بعد ها با فیلم درود سزار.\nکوئن ها موقعیت کمدی فیلم رو خوب خلق میکنن و شخصیتای فیلم رو هم طبق موقعیت فیلم پرداخت میکنن.من به شخصه با فیلم به خوبی ارتباط دیالکتیک برقرار کردم چون دیالوگ هایی که تو فیلمنامه نوشته شدن کاملا به کاراکتر تبدیل میشن و بیننده حرف دهن شخصیتای تو فیلم رو درک میکنه.\nفیلم از لحاظ ساختاری هم به شدت قویه رگه های پست مدرن از جمله هجو شخصیت ها تو فیلم دیده میشه،شخصیت بارتون فینک از نظر روحی و روانی رفته رفته هجو و ضعیف میشه.\nاز طرفی بارتون فینک یه جورایی به بیننده درس فیلمنامه نویسی هم میخواد بده تو فیلم اتفاقاتی برای بارتون فینک میفته و بارتون فینک اونارو به فیلمنامه تبدیل میکنه.\nبه فیلم ایرادهایی هم میشه وارد کرد.به نظرم فضاسازی درود سزار بهتر از این فیلم بود تو این فیلم کوئن ها انگار الکی سال ۱۹۴۱ رو نشون میدن بیننده شاید از طریق لباس ها بفهمه داستان در زمان قدیم اتفاق میفته ولی از نظر فضا نه،ایراد دیگه ی فیلم یه سری شلوغ بازیای الکی و بیهوده س مثل صحنه های ملاقات بارتون فینک با رئیس کمپانی های فیلمسازی و شخصیت خوده اونا هم کاملا اضافی بود و اگه اینا حذف میشد هیچ تاثیر بدی رو فیلم نمیزاشت بلکه تاثیر خوبم میزاشت و با یک اثر شسته رفته تر مواجه بودیم.\n\nدر کل فیلم خوبی بود امتیاز ۳/۴
Javad.M
متاسفانه هیچگاه با سبک کوئن ها ارتباط برقرار نکردم و نفهمیدمشون،(البته بجز یک دوتا) و این فیلم هم شامل همون هیچگاه بود.\nقطعا هم مشکل از منه.\n
view_picture
ورای شاهکار ...
shazde1395
وجه تمایز شاخص بارتون فینک با دیگر آثار کوئن‌ها در شخصیت‌پردازی درست و باورپذیرش است. در بارتون فینک هم دو شخصیت محوری داستان یعنی بارتون و چارلی (مونت دیوانه) خصوصیات احمقانه و ضعف‌های واضحی دارند اما وجه نرمال‌شان بر ضعف‌ها و حماقت‌شان غالب است و همین است که شخصیت‌هارا باورپذیر می‌سازد.\nدروغ‌گویی، دورویی، تزلزل و نسبی بودن واقعیت در جریان‌ها و شخصیت‌های دیگر فیلم هم به‌خوبی به نمایش گذاشته می‌شود.اما تا آخر هم بارتون فینک آرمان‌گرا قدرت مواجهه و رویارویی با واقعیات تلخ دنیای واقعی را ندارد و تنها راهی که برایش باقی مانده این است که به تخیلش پناه ببرد و در دنیای ساخته‌ی ذهنش زندگی کند. و چه کارکرد زیبایی پیدا می‌کند آن قاب عکس درون اتاق.\nو قاب آخر و پرنده‌ای که بر فراز آب‌ها اوج می‌گیرد و بلافاصله سقوط می‌کند به‌زیبایی سقوط یک آرمان‌گرای بلندپرواز را نشان می‌دهد... / \n* گزیده ای از یک نقد بلند بر بارتون فینک در وبگاه «نقد فارسی»
rez.prh
تضاد تصویری\n\n۱- دیوار سبز رنگ هتل که با کنده شدن تدریجی پوسته ی روی دیوار انگار منظره ای کریه در حال نمایان شدن است (نمادی از تضاد میان ظاهر و باطن دنیای حقیقی).\n۲- سینک دستشویی و راه آب کثیف درون اش که درست هنگام معاشقه ی آدری و بارتون به نمایش گذاشته می شود؛ سینکی تمیز که وقتی درون راه آبش می روی منظره ای کثیف و متعفن می بینی (نمادی از آرامش قبل از طوفان؛ آرامش قبل از قتل مخوف آدری).\n۳- بدن آدری در تختخواب بارتون که به گونه ای بسیار تمیز و بی نقص قرار داده شده در حالی که آن طرف بدن غرق خون است (نمادی از تضاد میان ظاهر و باطن و همچنین تضاد میان ذهن و حقیقت).\n۴- منظره ی زیبای پایان فیلم در روزی زیبا به همراه جعبه ای که بارتون در دست دارد (ماهیت درون جعبه با ماهیت منظره ی بیرون از آن تضاد مطلق دارد که این تضاد می تواند هم تضاد دنیای ذهنی و دنیای حقیقی باشد و هم تضاد ظاهر و باطن دنیای حقیقی). ردپای این نمادسازی البته در نماهای گرفته شده در میزانسن نیز یافت می شود. تقریباً تمام سکانس های درون هتل با نمایی مخوف و مبهم و اندکی دلهره آور از راهروی هتل بسته می شوند که گویی خبر از اتفاقی وحشتناک می دهد و آخرین سکانسی که در هتل گرفته می شود با همان نما آغاز می شود که گویی زمان آن اتفاق وحشتناک فرا رسیده است.\n\nکاوه قادری
soheil.saraiyan
فیلمیه که اصلن متوجه گذر زمان نمیشین با دیدنش . محشره .\nبازی John Turturro بی نظیره . \nچقد فیلمنامش خوبه . چقد دکوپاژاش خوبه .\nفیلم بسیار خوبیه .\n
are
اون قسمتش جالبه که میگه من خالقم و به مغزش اشاره میکنه و میگه این یونیفرممه
mohammadreza Ozlat
سقوط یک آرمان گرا در تقابل با حقایق زندگی\n\nفیلمی به شدت عمیق به شدت دقیق و به شدت شاهکار\n
arash.peykari
به شدت موشکافانه و دقیق ! وسواس سینمایی بی حد و مرز کوئن ها تو این اثر در اوج خودش قرار داره !\nدر کل دوباره میگم این فیلم به شدت دقیقه و مو لا درزش نمیره . خیلی دقیق واقعا دقیق ! اگه این فیلم رو مثل قطعات پازل به هم بریزیم ، سرهم کردنش برای خودِ کوئن ها هم شاید غیر ممکن باشه !\nشاید بشه گفت بهترین فیلم کوئن ها همینه...
chagheraha
این فیلم نهایت پوچی زندگی رو نشون میده،،،لفظ شاهکار برای این طلای سینمایی کوئن ها کمه\nبردران کوئن امسال رییس هیئت داوران کن هستن،از ته دل براشون آرزوی موفقیت دارم،برای کسایی که بهترین فیلم های عمرمو ساختن و یه عالمه خاطرات هم باهاشون..بارتون فینک،لبوفسکی بزرگ،درون لوین دیویس،فارگو،ای برادر کجایی تنها گوشه ای از شاهکار های کوئن هاست
omidgrimm2
یکی از فیلمهای خیلی خوب برادران کوئن که حق خودشو بقول آقای مولوی گرفتن نخل طلای 1991 رو بردن\nبازی جان تورتورو خیلی جذاب .فیلم بازهم فیلمبرداری های بخصوص کوئن ها رو داره محصور کننده ترین سکانس\nسکانسی هست که بارتون به مسئول هتل زنگ میزنه و میگه اتاق بغلیش براش مزاحمت ایجاد کرده.بلافاصله مسئول\nهتل به اتاق کنار بارتون زنگ میزنه و ازش میخاد مزاحم اتاق بغلیش نشه.از اینجا((دوربین روی صورت بارتون هست با یک چرخش اتاق بغلشو نشان میده و بیرون اومدن همسایه اش از اتاق تا درب اتاق بارتون رو نشون میده))واقعا عالی عالی 10بار زدم عقب دیدم\nتمام اصول و سبک کوئن ها توی فیلم مشخصه و نمادها و هجویات به راحتی قابل درکه\nفیلمنامه قوی در عین حال پرداخت بهتر باعث میشه گذر زمان مشخص نشه\n8از 10
arash.com2010
فیلمی زیبا، پر از نماد، نشان دهنده تقابل دنیای درون و دنیای واقعی و در سکانس های کمی با چاشنی طنز مخصوص خود برادران کوین و با حس و حالی معمایی!!!\n\nدر دیدن این فیلم شک نکنید دوستان.
saeedmolavi95
برنده نخل طلا از جشنواره کن 1991-قله ی جهان بینی برادران کوئن و هنری ترین فیلم کارنامه شان و به اعتقاد من بهترین فیلم کوئن ها و یکی از آبرو های سینما ی پست مدرن در دهه نود....\n\n\nبرادران کوئن با سه فیلم سینما را ختم کردند هر چند این اثر یکی از آنها نیست اما به طور قطع بارتون فینک شاهکار کارنامه ی آنها است و تصور اینکه خود کوئن ها تا آخر عمر هنری بتوانند چنین شاهکار کاملی خلق کنند به دور از تصور میباشد....
chagheraha
الان برای چندمین بار دارم میبینم.واقعا یه شاهکار پست مدرنه
shahabtaheri
عالی بود
chagheraha
شاهکار--از بهترین های برادران کوئن..
nimafalahatchian
بسیار فیلم زیباییه با پایانی هنرمندانه... اما سیاه و تلخ...
reza
شاهکاری از برادران کوئن ؛ بی نظیره
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه