یک معلم ادبیات به نام «جان کیتینگ» (رابین ویلیامز) برای دانش آموزانش بوسیله عشق و شعر الهام بخش میشود تا دم را غنیمت شمارند.
خیلی کم
خیلی کم
Hann7
Oh Caption my caption...;) فوق العاده بود... سر خودکشی نیل چقدر گریه کردم
ee1379
ای ناخدا ناخدا ناخدای من فیلم فوق العاده ای بود........... روح رابین ویلیامز شاد.........
ilia.soofi
دست آ[ر دانش برای دیگران هرچی میخواهد باشد مثلا تختی برای آسودن باشد یا نحوه ی دست یافتن به چنین تختی باشد ، یا تفریح یا سرگرمی باشد اما دانش برای من جهانی از خظر ها و کامیابی هاست که احساسات قهرماناه در آن به رقص و پایکوبی بر میخیزند ... اگر کسی دانش کافی درباره ی جنگ و ظفرمندی نداشته باشد ، چگونه می تواند دریابد و زندگی کند در تفکر نیچه انسان باید جنگجو باشید و از تنها ماندن و در گله ماندن نترسد سعی میکنم به زودی بر اساس همین تفکرات نیچه در باب انسان و آزاد ورح آزاد تحلیلی برای این فیلم فوق العاد بنویسم
گانرمن
اصلا معنی این امتیاز بالای کاربرا رو نمی فهمن فیلم خوبی بود ولی اصلا فیلم قوی ای نبود موضوع قشنگی داشت فقط همین برای یه بار دیدن میتونه تجربه خوبی باشه ولی اصلا انتظار یه فیلم قوی و شاهکار در حد امتیاز 8و9 ازش نداشته باشید امتیاز من 7/10
hosseinrazzaz1372
زیبا و فراموش نشدنی روح رابین ویلیامز فقید شاد من با این فیلم و ویل هانتینگ زندگی کردم
arian hosseini
بعد از دیدن این فیلم گریم گرفت فهمیدم که چه بازیگر بزرگی از بین ما رفت.آخه چرا خودکشی بر اثر افسدگی و تنهایی رابین ویلیامز کافی بود اختیار کنه میرفت بیرون چهار قدم راه میرفت و کلی رفیق پیدا میکرد آخه چرا خودکشی اگرم بر سر مرگ طبیعی بود من اینقدر ناراحت نمیشدم.روحش شاد باشد
Soheyl888
به نظر من که فیلم کزخرفی بود و پر حد کامنتا نبود البته شعار فیلم که دم را غنیمت بشمار قشنگ بود ولی با فیلم حال نکردم
Sleepyman
زنده باد رابین ویلیامز، یادش گرامی \nO Captain, my captain
stingsteveborden8
اوه ناخدا، ناخدای من\nکیتینگ: باید باور داشته باشید که باورهایتان منحصر بفردند، مال خودتان هستند، حتی اگر دیگران فکر کنند باور شما عجیب یا نامتعارف است. حتی اگر گله جماعت بگویند واقعا درست نیست. \n\nفیلم انجمن شاعران مرده Dead Poets Societyبا بازی زیبای اتان هاوک و استثنایی رابین ویلیامز در کنار فیلمنامه و کارگردانی خوبش عالی بود 8 از 10\n\nاز ویژگی های سینمایی که بگذریم آزاد بودن، درک تفاوت ها و از همه مهمتر زندگی با خود واقعی بدون توجه دیگران به زیبایی در فیلم موج میزد. به خوبی استقامت درونی و سرزندگی واگیردار روح آزاد در کیتینگ دیده میشد. کیتینک نه تنها دانش خود درباره موضوع درس و به دانش آموزان انتقال میده بلکه شور خودش به موضوع رو نیز در آن ها میدمه. او راهی برای اندیشیدن باز میکنه که آنها را تا حد زیادی منحصر بفرد کرد و قدرت اختیار بخشید. زمانی اختیار داری که از بند عادت ها و الگوبرداری های اجتماعی ات رها شده باشی. \no مهمترین پیام فیلم: Carpe Diem است یعنی دم را دریاب برای اینکه از خود چیزی بسازی منتظر مشو بلکه آرزوهایت را به واقعیت مبدل کن. \nکیتینگ: ما برای این شعر نمیخوانیم و نمینویسیم که کار باحالی است. ما شعر میخوانیم و مینویسیم چون از تبار بشریم و تبار بشر سرشار از شور و هیجان است. و بازی پرقدرت ادامه می یابد و تو شاید در شعری سهیم شوی. شعر تو چه خواهد بود؟\nاسپویل: صحنه پایانی ایستادن بچه ها روی میز بعد از خودکشی و اخراج کیتینگ فقط بدان معنا نیست که میخواهند به کیتینگ چیزی بگویند، بلکه بدین معناست که تاثیر کیتینگ با تلاش والدین و مدیریت مدرسه واژگون نمیشود و مسیری که او باز کرده همیشه ادامه خواهد داشت.
asal782
فقط میشه گفت معرکه بود ....یکی ازبهترین بهترینا که تو این سالها دیدم...رابین ویلیامز محشر بازی پسرا عالی....یه فیلم با مفهوم فوق العاده....دیگه چی میخواین بهتر از این؟چرا انقدر دیر دیدمش؟؟؟؟؟؟؟
Click4u2000
فیلم خوبی بود\nنقاط ضعفی هم داشت من جمله قیافه ی اکثردانش آموزان شبیه به هم بود حتی مدل موهاشون \n کیتینگ عالی نقش آفرینی کرد\nهمون 8 از 10 مناسبشه.
arash.eddie
خیلی در حق این فیلم کم لطفی شده !\nاین فقط یه فیلم نیست. یه شیوه ی زندگیه . لمسِ احساسات دفن شده ی درون تک تک ماست با محدودیت های مختلفمون. فقط کافیه عمیق نگاش کنین. \nاین فیلم هم از نظر تکنیک های سینمایی ، هم از نظر لُکِیشن ها ، هم داستان و هم بازیگرا بی نظیره. \nرابین ویلیامز دوست داشتنی بهترین گزینه برای این نقش بود. \nمخلوط حسیِ آرامش و ناراحتی و خوشحالیِ درون این فیلم با یادآوری اینکه رابینِ دوست داشتنی دیگه نیست خیلی حسِ سنگینیه !
tavangary.h
Carpe, carpe. Carpe diem. Seize the day, boys. Make your lives extraordinary.
mohsen.feizi91
رابین ویلیامز قطعا اگر معلم میشد بهترین معلم دنیا هم میشد . \nکاپیتان او کاپتان\n
shaghayeg-1392
یه درام بسیار خوب بود از همه مهم تر بازیگرای فیلم بود اقای رابین ویلیام واقعا کل فیلم بادیدن چهره مهربون و دوست داشتنی افسوس خوردم که چنین بازیگر توانایی دیگه بین ما نیست
kuf
این انجمن نجوا میکنه اگر میخوایم دنیا رو یه جور دیگه ببینیم تنها کافیه چشم هامون رو شسته و بروی میز اتاق هامون بایستیم ! اونجا جهان دیگه ای در انتظارمونه ...
Javad.M
دم را غنیمت شمار\nدرواقع این اثر در همین جمله خلاصه شده بود،جمله ای که شاید خیلی از ماها تا آخر عمر نتونیم درکش کنیم.\nشیرین بود تفاسیر معلم ادبیات با بازی مرحوم ویلیامز از زندگی،ویلیامزی که چندین سال بعد خودش دچار مشکلات و سرانجام اون پایان تلخ شد،البته برای ما تلخ بود و شاید برای خودش معنای دیگری داشت.\nپرداخت فیلم رو دوست داشتم،جوری که معلم کم کم چشم و گوش بچه هارو باز و اونها رو آگاه میکرد،کاری که درواقع رسالت آموزگارهاست و کاری که درواقع غالبا در مدارس ما برعکسش صورت میگیره.\nو نهایتا سکانس شورانگیز پایانی که نشان از آگاهی داشت و به این موضوع تکیه زده بود که آزاد.ی راه خودش رو پیدا میکنه و چه زیبا آزادگی رو در کوچکترین اما مهمترین کلاس تاریخ زندگی بشر تفسیر میکنه،\nکلاس درس انجمن شاعران مرده
pooria.babayi
بسیار بسیار عالی.پایانی دلچسب.فیلمی سرشار از حس زندگی\nامتیاز 8 حداقل لیاقتشه.
موجن دبولی
! CARPE DIEM\nانجمن اشعار جاودانه\nافکار ژرف\nشاعران مرده\n\nموضوع موضوعه تدریس یک انقلاب،یک تحول، یک تئوری بود، تئوری ایی در حد یک بیگ بنگ درونی !\nانقلابی که اگر مدرس و شاعرش رو هم سرکوب کنن بازهم حقیقت و مسلکش هست که اخر سر باقی میمونه ... مدرسی که جنس و گِلش با بقیه فرق داشت و یاد داد محکم تر به پوسته ی نامریی دورمون ضربه بزنیم و خرابش کنیم تا به درکی عمیق تر برسیم ...\nاون میگفت شعر و احساس و اندیشه، اقتصاد و لوله کشی و مهندسی نیستن که بخوایم با خط کش و معادله ارزش شون رو محاسبه کنیم !\nما شعر نمیگیم و نمیخونیم چون زیباست ! ما این کار رو میکنیم چون انسان هستیم و انسان سرشار از شور و شوقه ... تا کلامی بر ان بی افزاییم ... شعر و افسانه و زیبایی و رمانس چیزهایی هستن که ما بخاطرشون زنده ایم، ما به تویی که اینجایی دل خوشیم ...\nراستش مهم نیست دیگران چی میگن، مقدمه کتاب هاتون رو پاره کنید!خودتون و فرمول هاتون برید به جهنم اقای ایوانز!\nدل نوشته های ما سنجیدنی نیستن ...\nفیلم یک کلاس درس بسیار جذاب و شیرین بود،کلاسی که معلمش تلخی رو به شیرینی درس میداد، معلمی که فریاد میزد باید گام برداشتن خاص خودمون رو پیدا کنیم و بهش ایمان داشته باشیم حتا اگر مجبور باشیم خلاف جریان اب شنا کنیم ... حتا اگر چنانچه رفتیم و نرسیدیم، چنانچه پریدیم و سقوط کردیم إبایی از پایان نداشته باشیم ! درست مثل نیل ... تراژدیه تلخیه ...\nدر کمال تعجب برای نوشتن کتابی با همین نام از این فیلم اقتباس گرفته شده ! فیلمی که نقطه ضعفی نداره، پایان بندیش مرهمی برای همه زخم هاشه، فیلم نامه ی تام شولمن بسیار الهام بخشه و نوش جانش جوایزش ! \nدم را غنیمت شمار ۹۵ مین دیالوگ برتر تاریخ سینماست\nبازیگری ؟ روحت شاد و اروم باشه ویلیامز دوست داشتنی، خیلی یادمون دادی ...\n\nاین انجمن نجوا میکنه اگر میخوایم دنیا رو یه جور دیگه ببینیم تنها کافیه چشم هامون رو شسته و بروی میز اتاق هامون بایستیم ! اونجا جهان دیگه ای در انتظارمونه ...\n* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * \nhttp://8pic.ir/images/zrbrs2ulaimnb4oevbuk.jpg - - - - - - - http://8pic.ir/images/txo1ulwi88k52idfshm6.jpg\nhttp://8pic.ir/images/x26v651ku1687qwx999p.jpg
amir_smartboy
این فیلم رو باید حساس کرد \nباید باهاش زندگی کرد ...
mohamadreza
:(\nخیلی خوب بود...
peyman izadi
ای کاش زودتر میدیدمش\nای کاش
Sye
بعد دیدن این فیلم فقط یه حرف دارم \nافسوس زودتر ندیده بودم...
Firan58
بهترين فيلمه رابين ويليامز ...\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n.
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه