خیلی کم
شدید
من این فیلمو اولین سالی که سی دی اومده بود دیدم، فیلما دوتا سی دی بود و چون کیفیتش نسبت به وی اچ اس خیلی بهتر بود تقریبا هرچی پیدا میکردیم تو کلوپ ها میدیدم... ولی یادمه برای اواخر دهه 70 ، فیلمه خوبی بود،
البته حرف دوستان در مورد سینمای آبگوشتی صحیح هست. و قبول دارم که سطح فیلم های سیگال اکثراً پائین هست. \n\nولی تا حالا از خودتون پرسیدید که علی رقم تمام این مسائل بازهم فیلم سازانی هستند که براشون کار با سیگال می صرفه؟ \n\nجواب در اینه که اوّلاً این سبک فیلم ها کلیشه ای هنوز هم طرفداران خاص خودش رو داره. و فیلم سازان قصد دارند که مخاطبان از اقشار مختلف رو جذب کنند. \n\nثانیاً سیگال با اون جثه ی بزرگ و کاریزمای جدی و خاص خودش و مهارت در رشته های رزمی باعث شده حضورش به تنهایی باعث جذابیت ( اکشن و نه فنی ) فیلم بشه. و برای همین هم غالباً یک سبک نقش رو بهش می دن.
باید چند تا بازیگر گنده بی احساس هم باشه برای تنوع دیگه.
مزخرف ترین بازیگری که دیدم و ازش نفرت دارم همین استیون سیگال هست . متخصص بازی های چرت و پرت و گند زدن به فیلم های رزمی
حضرت استاد استیون سیگال بنظر بنده حقیر نمونه بارز بی استعدادی محض در حیطه سینماست. یعنی رضا گلزار هم بعد از 15-20 تا فیلم یکم بازیش بهتر شد (بصورت نسبی!) اما این بابا اصلا انگار نه انگار که داره فیلم بازی میکنه، چهرش در تمام موقعیت ها مثل ماست بی روح و بی احساسه. چهرش وقتی عصبانیه=> :| وقتی احساساتیه=> :| وقتی غمگینه=> :| ...!
سینمای ابگوشتی خودمون هست که ارزش سرگرم شدن رو داره. البته من این فیلم رو هزار سال پیش دیدم :) اره با همون رفیقمون که اسمش با ج شروع میشه :)
آی بدم میاد از این Steven Seagal ...
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه