این فیلم تصویر زندگی «جیک لا موتا» (رابرت دنیرو) بوکسور معروف امریکایی است. تصویری از عاشقی هایش و به قهرمانی رسیدنش، از دلهره ها و شک هایش و از مغلوب شدنش در مبارزه با غول شهرت...
خیلی کم
زیاد
younesimohammadreza
فوق العاده
ha.taghizadeh90
باز هم بازی خوبی از دنیرو
عیسی مولا
یه فیلم کسل کننده و بد . هیچ جذابیتی نداره . آدم خوابش میگیره. 1 از 10
amir_az47
زبان از بازی ممتاز رابرت دنیرو در این فیلم قاصره رابرت دنیرو بازی نکرده زندگی کرده این نقشو دبگه یک بازیگر چی کار باید بکنه که این استاد در این فیلم نکرده . 10 از 10
yaserfarzi
خیلی الکی کشش داده بودن\nدست کم می شد نیم ساعت ازش کم کرد\nولی فیلمنامش خوب بود و بازیگراش هم که تراز اول بودند\nرابرت دنیرو هم که استاد.\nدر کل پیشنهاد می کنم ببینینش
ahmadshahrokhi59
بهترین و تاپ ترین و هیجانی ترین و هر چی بهترین دیگه که بخواین فقط به فقط تو این فیلم میبینید تنها فیلمیه که تا الان 15 بار دیدمش تو دو ماه -ببینید و لذت ببرید -10 از 10انحصارا فقط به این فیلم
biparva25
آم اگه قرار قدش 1.63 باشه اشکالی نداره \n\n\nولی جو پشی باشه
rezaseidali69
این فیلم بینظیره واقعا لذت بردم از این فیلم شاهکار ومثلث قدرتمند هنر هفتم:اسکرورسیزی کبیر،رابرت دنیرو بزرگ و جو پشی
حسین کرامتی
زیادی بزرگش کردن ... امتیازم 5
shayanabdollahi
فوق العاده اس خیلی بی انصافیه که نظرمنفی هم بین کامنت ها وجودداشته باشه
meshkibaf1344
نقد فیلم\n\n«مردی که بر روی رینگ بوکس خودش را مجازات می کند»\n\nکاری که مارتین اسکورسیزی و فیلمنامه نویسش (شریدر) و رابرت دنیرو در این فیلم موفقیت آمیز انجام می دهند این هست که شخصیت پیچیده ی جک را فوق العاده پرداخت و به اجرا در می آورند و این شخصیت پردازی دقیق نقطه ی قوت اول فیلم است که بقیه ی عوامل بر روی این سوار می شود و معنا پیدا می کند.\n\nدر یکی از همان سکانس های آغازین فیلم، کارگردان تعریف خوبی از شخصیتش به تصویر می کشد و آن هم قسمتی است که به برادرش(جویی با بازی درخشانJoe Pesci ) می گوید مرا بزن. در واقع کنش شخصیت برای اینکه بتواند خودش را برای کارهایی که کرده است ببخشد این است که اجازه دهد کسی او را بزند و همچنین کنش شخصیت برای تخلیه ی روانی خود نیز زدن دیگریست و این شخصیتی است که با آن طرفیم.\n\nهمچنین بار روانی ای که همسرش روی عملکرد جک دارد هم خیلی خوب در فیلمنامه پرداخت شده و هم خوب در میزانسن ها ونوع نگاه اسلوموشن بار جک به ویکی اجرا شده است.در اواسط فیلم ویکی از یکی از رقیبان جک تعریف می کند و می گوید خیلی خوشتیپ یا زیباست، خوب عملکرد و نوع کنش شخصیت به این حرف در میدان بوکس پاسخ داده می شود یعنی به طور کلی اینکه در میدان بوکس چه اتفاقی بیفتد به این مربوط است که درون شخصیت چه دردی وجود دارد.\n\nما در طول فیلم، بسیار شاهدیم که چقدر زود شخصیت از عمل خود پشیمان می شود و این پشیمانی را هم در میدان بوکس بر خود هموار می کند بعد از دعوای حسابی که با برادر و همسرش می کند، مسابقه ای با رابینسون بر گذار می شود.\n\nدر آن مسابقه گزارشگر می گوید که «هیچ مردی نمی تواند این شکنجه را تحملکند». اما جک متحمل آن می شود چون عذاب وجدان بسیار و درون دردناکی دارد و برای بخشیدن خودش، این همه مجازات را تحمل می کند. در سکانسی که رابینسون، جک را می زند کارگردانی اسکورسیزی حیرت اگیز است یعنی نمایی، با زاویه ی پایین از رابینسون می گیرد که ان را درشت تر نشان می دهد و همچنین این لحظه را ضد نور می گیرد که وحشت شخصیت و لحظه را فراتر برد و در زمان ضربه زدن رابینسون یک تدوین استثنایی شاهدیم که شدت ضربات و ضرباهنگ لحظه را بالاتر می برد و ما شاهد ضربه ی تدوین هستیم که این سینماست.\n\nالبته بعد از این لحظه به اعتقاد من فیلم از ریتم خودش می افتد و شخصیت کمی رها می شود و انگار فیلم در 20 دقیقه ی پایانی شکسته می شود و جدا می ایستد. اما باز لحظه ای را در زندان شاهدیم که اسکورسیزی شخصیت خود را در تاریکی نشان می دهد تا زوال او را نشان ندهد و به او احترام گذارد و همچنین باز شاهد مجازات کردن خودش هستیم.\nفیلم درباره ی زوال درونی جک لاموتا است و درونی که به زوال بیرونی می انجامد.\n
Sorooshhadibagi45
فضا سازی اسکورسیزی در رینگ بوکس با فیلمبرداری خیره کننده سیاه و سفید استادانه بوده،این فیلم پر از صحنه های خیره کننده با جلوه های بصری ناب با حرکات دوربین معروف اسکورسیزی است که شاخصه ی و امضای کاری اسکورسیزی محسوب می شود.\nبدون شک این فیلم به خاطره فیلمبرداری فوق العاده و تدوین حساب شده و از همه مهمتر کارگردانی و دوربینی که همه جا سرک می کشد و هیچ چیز را از بیننده غافل نمیزارد بهترین و دیدنی ترین مبارزات تاریخ سینمای بوکس را به وجود آورده است.
mehdi_marston
بازی ها خوب بود ولی کلاً فیلم چنگی به دل نمیزد
parsa.shahrokni
اشتباهی به جای 10 دستم خورد رو 2. هیچوقت خودمو نمیبخشم
meysamrostami
واقعا نمیدونم دلیل این همه تعریف و تمجید چیه ؟!؟\nفیلمی که به غیر از بازی رابرت دنیرو و وزن کم و زیاد کردنش هیچی نداشت ، ریتم فیلم انقدر تنده که فقط باید نگاه کنی و تا اخر فیلم متوجه کوچکترین شخصیت پردازی نشی (که از مارتین اسکورسیزی انتظار همین سرعت رو میشه داشت).\n دوستان در مورد مبارزات داخل رینگ صحبت میکنن و میگن شاهکار بود دقیقا بخش خنده دار فیلم همین مبارزاتش بود که به طرز عجیبی بچگانه و ضعیف کار شده بود . \nزندگینامه هر فردی نقاط مشخصی داره ولی این فیلم بصورت انفجاری وقایع رو پست سر هم ردیف میکنه و فرصت درک چند سکانس پشت سر هم وجود نداشت \nشخصیت همسر جیک انقدر خشک و بی روح بود که کوچکترین تغییری توی رفتارش در مقابل اتفاقات گوناگون دیده نمیشد\n\nمن فقط به خاطر رابرت دنیرو نگاه کردم و تنها نکته مثت فیلم فقط و فقط بازی رابرت دنیرو بود
دکتر بی ام
عالی.تاثیر گذار.مفید. اصلا میشه گفت هنر واقعی
morteza_jab991
بازم اثری فاخر دیگر از استاد Martin Scorseseکبیر\nRobert De Niro لامصب چقدر خوب نقشش رو بازی میکنه..!\nانقدری که از نقش بازی کردن Robert De Niro لذت بردم ...از داستان فیلم لذت نبردم!!!\nمحشر بود!
aidin dadvar
zemne ehteram be doost darane in film be nazare man bazi jahash khaste konande bood va bishtar be dalile esm va emtiaz va maroof boodane kargardan va hozure aghaye deniro ta enteha didam
arminkheradmand2136
یکـی از سـه فیلـم برتـر مارتیـن اسکـورسیـزی!\nبهتـرین بازی کارنامه درخـشان سلطـان رابـرت دنیـروی بزرگ ...!\n10/10
majid_abc3438
این فیلم جدا از گرفتن جایزه اسکار ، واقعاً شاهکاره:\nاین فیلم چهارمین فیلم برتر و همچنین برترین فیلم ورزشی تاریخ سینماست\nفیلمی که اسکورسیزی با ساخت سیاه سفید آن خود را هم ردیف و حتی بالاتر از بسیاری از بزرگان فیلمسازی دوران سینمای کلاسیک و به طور مشخص فیلمهای سیاه سفید قرار داد و در دفتر تاریخ هنری فیلمهای سیاه سفید و بزرگان عرصه فیلمسازی کلاسیک نام وی نیز در اوج تحسین و افتخار در کنار آنها و فیلمهایشان به عنوان یک نمونه درخشان و اولگوی قابل ذکر برای همیشه حک گشت\nرابرت دنیرو سفارش ساخت این فیلم را به مارتین اسکورسیزی داد\nدنیرو برای بازی بهتر در نقش لاموتا چند جلسه با او تمرین مشت‌زنی کرد و برای بهتر نشان دادن وضعیت بدنی لاموتا پس از دوران افول و قرار گرفتن در نقش، وزن خود را حدود ۳۰ کیلوگرم زیاد کرد.\nهزینهٔ این فیلم حدود ۱۸٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار بود\n
mohamadtorabi804
نظر راجر ایبرت در مورد این شاهکار:\nاین فیلم دردناک‌ترین و ناراحت کننده‌ترین توصیف حسادت در سینماست، اتللویی برای عصر ما. این بهترین فیلمی است که تابحال درباره‌ی عزت نفس پایین، احساس ضعف ج.ن.س.ی و ترسی که بعضی از مردان را به بدرفتاری با زنان سوق می‌دهد، ساخته شده\nنمره راجر ایبرت به فیلم 4 از 4.
sajjad ajami
برای عالی بودن یه فیلم بودن تنهایکی ازاین دونفرکافیه یهنی دنیروواسکورسیزی.\nبودنشون درکنارهم شاهکاری ساخته بنام گاووحشی.\nقسمت روانشناسی فیلم خیلی جالب بود.\nخیلی فیلم پراحساسی بودوعاشق اون دیالوگ تورینگشم که بعدشکستش گفت.\n(هرگززمین نخوردم ری.تونتونستی منوزمین بزنی ری)
mohamadamin685
فیلم چرا سیاه سفیده که؟؟؟
ahmad.noori3
نظر بنده بوفالوی خشمگین وجود انسان را می‌توان در این فیلم دید!\n\nبرای احـساس این فیلم فقط باید در سالن تاریک سینما نشست و بازی نور و سایه... نور فلش دوربین‌ها، نور انعکاس یافته در آب اسـتخر، نور نورافـکن‌های رینگ، نور چراغ‌های اسـتیج، و سایه‌ی سیاهی تماشاگران رینگ، سایه‌ی خون! سایه‌ی پوسـت سیاهِ «شـوگر ری» را دید... و در برابر این تراژدی اسکورسیزی سرِ تعظیم فرود آورد!\n\n30 کیلو وزن اضافه کردن دنیرو در این فیلم در برابر بازی اعجاب‌انگیزی که ارائه می‌دهد چیزی نیست. کم مانده خود «لاموتا» را کنار بزند! و جو پشی که بهتر از هر کس او را تکمیل می‌کند. حال و هوای فیلم که امضای استاد اسکورسیزی و پل شریدر بر دامن آن می‌درخشد، در کنار این دو بازیگر، مخاطب را از سالن سینما به درون خود می‌کشد و اجازه می‌دهد او نیز با آن‌ها زندگی کند تا شاهد یکی از بهترین فیلم‌نامه‌های اقتباسی شریدر، و یکی از بهترین کارگردانی‌های استادِ مسلم باشد!\nدوربین‌ها هیجان انگیزند... تدوین ریتم‌ساز است... موسیقی حماسه است و داستان یک تراژدی تمام عیار از صعود و افول یک قهرمان...! در نهایت نیز پایانی کوبنده...\nدیگر چه دلیلی برای لذت نبردن از «بوفالوی خشمگین» وجود دارد؟
امیر بنی زمان
گریم بسیار زیبا و محشری رو دنیرو در زمان اوجش و دوره رو به انحطاطش انجام شده. این فیلم چندتا از دغدغه های اصلی زندگی افراد مشهور مثله ورزشکاران مشهور و یا بازیگران به نام رو م در زمان افولشون و پایان دوره ی مشهوریت اشون بیان می کنه . بسیار لایه ی دردناکی در پشت فیلم نهفته . و بازم مثله سایر فیلمای اسکورسیزی خوش ساخت و خوش فرم با ریتم بسیار عالی . ولی دیدگاه خاصی رو نسبت به زن ارایه داده بود .
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه