مردی که به تازگی از همسرش جدا شده، سعی می کند به تنهایی از پسرش مراقبت کند، در حالی که باید در دادگاه هم برای گرفتن سرپرستی او بجنگد...
زیاد
خیلی کم
یادداشت: رابرت بنتون در این درام خوش ساخت، به آسیب شناسی مشکلات خانواده ای از هم گسیخته می پردازد. خانواده ای که در آن، پدر، سعی می کند جای خالی مادری را که معلوم نیست به چه علت، یک روز گذاشته و رفته، پُر کند. برای پرداختن به ظرافت های کارگردانی و جزئیات هر صحنه، باید چند باری فیلم را دید تا کاملاً در چند و چونِ ماجرا قرار گرفت. در این فیلم جذاب، هر چیزی سر جای خود قرار گرفته، از فیلم نامه ای که از روی رمان اقتباس شده بگیرید تا بازی های همدلی برانگیز بازیگرانش که هر دو هم برنده ی جایزه ی اسکار شده اند. فیلم نامه ی « کریمر علیه کریمر » روندی کاملاً کلاسیک و خطی را دنبال می کند که با چینشی دقیق و مثال زدنی، همه چیز طوری در کنار هم قرار گرفته تا اوج و فرود داستان را با دقت تمام دنبال کنیم. فیلم با یک گره آغاز می شود که طی آن، جوانا، خسته از زندگی با تد، می خواهد بگذارد و برود. تد که درگیر کارش است و در آستانه ی گرفتن شغلی مهم، کم کم خود را در موقعیتی خطیر می بیند. صحنه ی درست کردن صبحانه، به خوبی واقعیت جدید زندگی تد را برای او و ما آشکار می کند؛ درست کردن یک صبحانه ی ساده، تبدیل به آشفته بازاری می شود که بیا و ببین! تد هر چند که به رئیسش تأکید می کند نخواهد گذاشت زندگی خانوادگی روی کارش تأثیر بگذارد، اما نمی تواند به این قول وفادار بماند. پسر به خاطر نبودِ مادر بهانه گیری می کند و تد، کلافه، به این در و آن در می زند تا توجه پسر کوچک را به خود جلب کند که این اتفاق بعد از کش و قوس هایی بین آن دو، کم کم اتفاق می افتد و در صحنه ی افتادن پسر از سُرسُره و رساندن او به بیمارستان در حالیکه تد بغلش کرده و هراسان در خیابان می دود، به نقطه ی اصلی اش می رسد. اینجاست که بار عاطفی اثر گسترش پیدا می کند و پدر و پسر ( مخصوصاً پسر ) می فهمند که چقدر عاشق هم هستند. اما فیلم نامه ی خوب، فیلم نامه ای ست که شخصیت اصلی اش را در بدترین وضعیت ممکن قرار دهد و کاری بکند که آدمش برای رسیدن به وضعیت متعادل، دست به تلاش بزند؛ در میانه های فیلم شاهد بازگشت مادر هستیم. او آمده تا حق حضانت فرزندش را به عهده بگیرد. تکرار صحنه ی درست کردن صبحانه، به خوبی به ما یادآوری می کند که این پدر و پسر حالا دیگر چقدر به هم وابسته هستند و می توانند از پسِ کارهایشان بربیایند؛ هر چه در صحنه ی اول، تد همه چیز را بهم ریخته بود و آشپزخانه را به گند کشیده بود، این بار پدر و پسر با همکاری هم، در سکوت، صبحانه ی کاملی درست می کنند بدون آسیب رساندن به خودشان و کثیف کردن دور و برشان. اما مشکل وقتی به اوج خود می رسد که تد از سوی رئیسش به دلیل کم کاری اخراج می شود و بعد از این است که او تلاش می کند وضعیت را به حالت عادی برگرداند. او نمی خواهد بازنده ی این بازی باشد. فیلم البته در بی گناه جلوه دادنِ مادر هم کوتاهی نمی کند. بازی تأثیربرانگیزِ مریل استریپ باعث می شود ما دیدگاه منفی ای نسبت به مادری که انگار بیخود و بی جهت گذاشته و رفته، پیدا نکنیم. او هم انگار دلایل خود را دارد و هنگامی که در دادگاه، رو به قاضی، از زندگی اش می گوید، نگاههای همدلی برانگیزِ تد به او، متوجهمان می کند که آن ها هنوز عاشق هم هستند و یکدیگر را مقصر نمی دانند.
یکی نیست به این مریل استریپت بگه خب بتمرگ سر خونه و زندگیت دیگه 2 ساعت وقتمونو گرفتی D:
عجب فیلمی بود بازیا عالی محشر محشر بود حتی باید به بچه ای که تو این فیلم هم بازی کرده یه اسکار میدادن
فوق العاده...بینظیر....دوست داشتنی.....درام استادانه\nبازی داستین هافمن و پسربچه عالی بود\nبعضی سکانس های فیلم ارزش اینو داشت که هزاربار دیده بشن\nمثه دو سکانس درست کردن صبحونه...صدمه دیدن پسربچه.....دنبال کار گشتن تد\nامتیاز من 9
سمفونی زندگی، سمفونی رنگ ها و زیبایی های وجود انسانیت!!!\n\nدرامی فوق العاده و متاثر از رنگ بشریت و چه خوش سرود، زندگی را، حقیقتی انکار ناپذیر از آجر به آجر و رگ به رگ انسانیت.\n\nفوق العاده زیبا و دلنشین!!!
پیشنهاد میکنم ببنید عالیه\nهمچین ترکیب بازی رو نمیشه تو هر فیلمی پیدا کرد بازی مریل استریپ بسیار زیبا با جزییات بود داستین هافمن هم که بازیش تو این فیلم یه چیزی بود که نمیشه تو کلمات توصیف کرد
حرف نداشت\nبسیار زیبا
فیلم خوش ساختی بود.\nالبته فیلمنامه از اونهایی هستش که شدیدا استغداد خواب آورد بودن رو داشته.\nاما هنر کارگردان و بازی زیبای مریل استریپ و داستین هافمن مانع از این امر شده.\nدر کل فیلم رو دوست داشتم.امتیاز من 8 از 10\nسکانس دادگاه بسیار خوب و قابل درک از آب در اوده.
سکانس دادگاه در این فیلم به نظر خیلی از منتقدین بهترین سکانس دادگاه در تمامی فیلم های تاریخ هست!!!
نمره8.5میدم7
خدایا به خاطر خلق داستین هافمن مچکریم
..... خاطره انگیز .....
داستین هافمن در این فیلم یکی از بهترین نقش های زندگیشو ایفا میکنه.موضوع فیلم بسیار جالب پرداخت شده.
بسیار زیبا
فیلم خیلی خوبیه..یه جورایی آخرش و مسئله انتخاب بچه بین پدر و مادر منو یادجدایی انداخت..
چقدر خوب بود این فیلم...
نزدیک به 80 درصد فیلم رابطه پدر و پسر خردسالی رو نشون میده که مادر خونه ترکشون کرده،باهم غذا درست میکنن و بازی میکنن و از این جور چیزا،مریل استریپ هم اول فیلم قهر میکنه میره آخراش برمیگرده اسکار رو میگیره،جالب اینجاست اون خردسال هم نامزد جایزه اسکار شده،خب به اون بدبخت هم میدادن تا همه فیض برده باشن،راستی اون سال چقدر اسکار بی ارزش شده بوده که همینجور انفاق میکردن.عجب صحبتی کردم خودم
با سلام؛ فیلم زیبایی بود؛ خیلی ازش لذت بردم. بازی "مریل استریپ" واقعا بی نظیر بود، خصوصا تو صحنه دادگاه و صحنه پایانی فیلم؛ حس خوبی رو انتقال می داد!! انصافا جایزه اسکار حق "مریل استریپ" بود، در حقش کم لطفی شد شدیییییییییییییییییییییییییییییییییید!!!
محشر و معرکه . بازی همه ی بازیگرا به طرز شگفت انگیزی عالی و درجه یک .فیلمنامه تقریبا بی نقص.کارگردانی حساب شده
عالی
فیلم قشنگیه. خیلی حس خوبی داره
سلام...یه فیلمی رو با کلی مکافات دانلود میکنی...بعد متوجه میشی یه جاییش اشکال داره...چند روز بعد یه یادداشت کوچولو...فلان ایراد فیلم رفع شد....این یعنی اینکه باید اون فیلم رو پاک و دوباره دانلودش کنی...نمیشه قبلش یه کم بیشتر دقت کرد....تا اینجوری نشه؟؟!!!!
داستین هافمن یکی از بهترین های تاریخ سینما بازیگری با سبک خاص خود و بی نظیر و تکرار نشدنی
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه