مردی (پولانسکی) می خواهد خانه ای را در یک ساختمان بزرگ اجاره کنـــد. مستخدم ساختمان به او می گوید که ساکن قبلی خود را از پنجره به پایین انداخته و اکنون در بیمارستان بستری است و ممکن است که برگردد ولی او با این حال ساختمان را اجاره می کند...
زیبا و به یاد ماندنی\nعالی\nمخصوصا قسمت خودکشی آخر فیلم فوق العاده بود
پایان بندی فیلم زیاد جالب نبود ، یه فیلم نامه ناقص بود ، دقیقا نمیدونستن خودشونم بعدش چی بشه
«مستاجر» که قسمت دیگری از سه‌گانه‌ی «آپارتمان» پولانسکی است، شاید در حد «بچه‌ی رزمری» منسجم و بی‌نقص نباشد، اما اگر دنبال یک تریلر روانکاوانه‌ی دیوانه‌کننده‌ی کلاسیک هستید، کماکان یکی از بهترین‌هایی است که می‌توانید پیدا کنید. داستان درباره‌ی مرد تنهایی به اسم ترلکووسکی (رومن پولانسکی) است که آپارتمانی در یک ساختمان قدیمی در پاریس اجاره می‌کند. وقتی او می‌فهمد که دختر زیبای جوانی که قبلا در این واحد ساکن بوده با پریدن از پنجره خودکشی کرده، ترلکووسکی در راه‌های عجیب‌و‌غریبی شروع به همذات‌پنداری با دختر می‌کند و به نتیجه می‌رسد که همسایه‌ها قاتل دختر بوده‌اند و می‌خواهند او را هم بکشند. «مستاجر» به معنای واقعی کلمه مثل یک کابوس غیرقابل‌فرار می‌ماند که به مرور آزاردهنده‌تر از قبل می‌شود. پولانسکی با نمایش زاویه‌ی بی‌روحی از شهر زیبا و جذابی مثل پاریس، کاری می‌کند تا حتی وقتی از آن ساختمان پوسیده هم قدم به بیرون می‌گذاریم، نتوانیم یک نفس راحت بکشیم. فیلم دوتا پایان‌بندی دارد؛ در اولی خشونت موهای تن‌تان را سیخ می‌کند و در دومی تنها کاری از دستتان برمی‌آید، تعجب کردن است!
دوستان داستان این فیلم رو پولانسکی از متاب مستاجر نوشته رولان توپور (کاریکاتوریست فرانسوی) اقتباس کرده\nکتاب رو هم نشر چشمه چند سال پیش چاپ کرده که خوندنش بیشتر از فیلم لذت بخشه
هم کارگردانی و هم بازی خود پولانسکی تو این فیلم فوق العاده بود...\nهرچند که رمانش بهتر بود اما خب قیاس این دو به نظرم درست و عادلانه نیست
به نظرم در مقایسه با کتابش ضعیف تر بود. کتابش قطعا پیشنهاد میشه.
«مستاجر» که قسمت دیگری از سه‌گانه‌ی «آپارتمان» پولانسکی است، شاید در حد «بچه‌ی رزمری» منسجم و بی‌نقص نباشد، اما اگر دنبال یک تریلر روانکاوانه‌ی دیوانه‌کننده‌ی کلاسیک هستید، کماکان یکی از بهترین‌هایی است که می‌توانید پیدا کنید. داستان درباره‌ی مرد تنهایی به اسم ترلکووسکی (رومن پولانسکی) است که آپارتمانی در یک ساختمان قدیمی در پاریس اجاره می‌کند. وقتی او می‌فهمد که دختر زیبای جوانی که قبلا در این واحد ساکن بوده با پریدن از پنجره خودکشی کرده، ترلکووسکی در راه‌های عجیب‌و‌غریبی شروع به همذات‌پنداری با دختر می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که همسایه‌ها قاتل دختر بوده‌اند و می‌خواهند او را هم بکشند. «مستاجر» به معنای واقعی کلمه مثل یک کابوس غیرقابل‌فرار می‌ماند که به مرور آزاردهنده‌تر از قبل می‌شود. پولانسکی با نمایش زاویه‌ی بی‌روحی از شهر زیبا و جذابی مثل پاریس، کاری می‌کند تا حتی وقتی از آن ساختمان پوسیده هم قدم به بیرون می‌گذاریم، نتوانیم یک نفس راحت بکشیم. فیلم دوتا پایان‌بندی دارد؛ در اولی خشونت موهای تن‌تان را سیخ می‌کند و در دومی تنها کاری از دستتان برمی‌آید، تعجب کردن است!\nنویسنده:رضا حاج‌محمدی
یک فیلم عالی
خیلی فیلم حوصله بری بود. به همه دوستانی که تونستن تا آخر ببینن تبریک عرض میکنم.
به نظر بنده این فیلم با اختلاف برترین ساخته ی پولانسکی هست\n\nآخرش نابودم کرد
رومن پولانسکی این فیلم رو از روی یه رمان به همین نام ساخته. پولانسکی از کارگردان های موردعلاقه منه و تاحالا فیلم های خوب اقتباسی ازش زیاد دیدم. به نظرم پولانسکی کار اشتباهی کرد که این رمان رو به فیلم تبدیل کرد چون رمانش خیلی به درونیات و افکار شخصیت اصلی پرداخته و به همین خاطر سخته که این افکار و احساسات رو بشه در فیلم نشون داد. کسایی که خود رمان رو خوندن متوجه میشن منظورم چیه.
شاهکاری بیش نیست....
برادران کوئن به گفته خودشان برای ساخت فیلم بارتون فینک از این شاهکار استاد پولانسکی استفاده کردند و از مستاجر به عنوان منبع اصلی فیلمشان یاد کردند.\nالبته در آن سال که بارتون فینک در کن حضور داشت استاد پولانسکی ریئس هیت داوران جشنواره ی کن بود و کوئن ها این افتخار را پیدا کردند که مهمترین جایزه ی جشنواره ی کن که همان نخل طلا ست را از دستان پولانسکی دریافت کنند.
متوسط ..\n4 از 10 ..\nارزش دیدن و داره..\n
چه نظرات عالی و جالبی دادند دوستان همگی، دستشون درد نکنه. من این فیلمو 7سال پیش دیدم و اونموقع یه مقدار اذیتم کرد، اما بعد ها خوب فهمیدم واقعا فیلم روانشناسانه ی خوبی بوده و حس منفی گرایی ذهن و توهم بافی بر اساس شرایط محیط رو بسیار خوب توی فیلم نشون داده پولانسکی. به قول دوستمون پوریا: انرژی منفی که این فیلم داره هیچ فیلمی نداره.
این اثر من را در خودم و خودم را در من ضرب و در انتها با اضافه ها به هیچ برد... دلایله اوله لذت بردنم فقط بخاطر فضا و نوع دکوپاژیه که پلانسکی در بعضی از مواقع با هوشمندی ...\nبه قوله ... : تو حس نااااب شعر خواندنی.... تو دلیله محکمه خوب م ر د ن ی ...\n
این فیلم کاملا علمی و فلسفیه که به ضمیر نا خوداگاه انسان اشاره میکنه کاملا موافق با نظریه فروید که در رابطه با همین مساله چند مقاله ای هم داره این فیلم به قدرت ذهنه انسان اشاره میکنه که یکی از نظریه های فروید همین بود که قدرته ذهنه انسان به قدری بالاست که انسان میتونه با زدنه دست به هم با قدرته ذهن سونامی ایجاد کنه و با جزر و مد اقیانوسها دنیا رو نابود کنه در این فیلم چنان ترسی به پولانسکی دست داده بود که او را به جنون رسوند و همین ترس باعثه مرگش شد بزارین یه مسالی بزنم کاملا اثبات شده ( قدرت ذهنه شما اونقدر بالاست که به خاطر ترس از مرگ و فکر کردنه شدیدی به مرگ در همان لحظه باعثه مرگتون بشه ) که کاملا همین بلا سر پولانسکی تو این فیلم اومد
از پولانسکی انتظار بیشتری داشتم
من نه این فیلم رو دوست داشتم نه rosemary#039;s babt. ارزش نداره وقت بذاری. من نمیفهمم منظورش از ساختن این فیلم چی بود؟ یکی مارو روشن کنه
این زبانش فرانسه است یا انگلیسی؟ من قبلا با زبان فرانسه شو دیدم ولی توی imdb زده هم فرانسه هم انگلیسی
یعنی این طرح فیلمنامه ای که از این فیلم گذاشتین خیلی بده به خدا. نمی خواستم دانلودش کنم. نظر ها رو که خوندم نظرم تغییر کرد. خودتون با این چیزی که نوشتین خندتون نمی گیره..؟؟؟ مردی (پولانسکی) می خواهد خانه ای را در یک ساختمان بزرگ اجاره کنـــد. مستخدم ساختمان به او می گوید که ساکن قبلی خود را از پنجره به پایین انداخته و اکنون در بیمارستان بستری است و ممکن است که برگردد ولی او با این حال ساختمان را اجاره می کند...\n
برای پی بردن به جزئیاتش باید بیش از یکبار دید مثل مالهالند درایو .
واقعا این پولانسکی اعجوبه است قطعا بهترین کارگردان از نظر منه و حتما باید تک به تک فیلمهایش را با دقت بالا چند بار دید تا به شاهکارهای این کارگردان بزرگ پی برد
مستاجر فیلمی است در سبک وحشت/روانشناسی. انصافن پولانسکی کارگردان کاربلدیه، ببینید چقدر استادانه روند بحران ترولوفسکی رو به تصویر کشیده، یک جوان کم حرف و آرام با دانستن شایعاتی درباره‌ی مستاجر قبلی آپارتمانی که اجاره کرده رفته رفته اسیر توهماتش شده و به مرز جنون می رسد.
من بار اول که این فیلم را دیدم خوشم نیامد و اصلا فیلم و کارگردان را درک نکردم ولی بعد از 3 بار نگاه کردن میتوانم بگم فیلم خوبی است با پیچیدگیهای خاص خودش
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه