ilia.soofi
فوق شاهکار تارکوفسکی
ایمان رضایی
این فیلم رو خیلی وقت بود دانلود کرده بودم و سراغش نمیرفتم \nفکرشم حوصله سر بر بود \nیه سیاه سفید روسی ... اونم 3 ساعت ... فکر میکردم یه صبر ایوب و حوصله زیاد میخواد \nنمیدونم چی شد که چند شب پیش به سرم زد ببینمش ... و همین چند شب پیش یکی از قشنگ ترین 3 ساعت عمرم رو گذروندم \nاین اثر فوق شاهکاره ... چه از نظر فرم ، چه محتوا ... هیچ ایرادی بهش وارد نیست \nمن فقط میتونم بگم حالا حالا ها مدیون تارکوفسکی ام بابت این لطف بزرگی که به من کرد با این فیلمش
mohammadkouhestani69
دوستان اگر رایش برسه به 25000 میره تو ۲۵۰ لطفا هر کی میتونه بره imdb رای بده به این شاهکار
kasraflute79
فوق العاده \nعالیه از هر نظر بدون شک جزو بهترین های تاریخ سینماست \nسه ساعت بدون اینکه بفهمید طی میشه
j_sh82
به اعتقاد بنده آندری تارکوفسکی در فیلم آندری روبلف مفاهیم زیبایی شناسی هنری را به حد اعلای خود ارتقاء داد. از آنجا که وی فرزند شاعر معروف شوروی یعنی آرسنی تارکوفسکی بود بصورت محسوسی از مفاهیم شاعرانه در این فیلم استفاده کرد. به غیر از مقوله شعر از مضامین عرفانی نیز در دیالوگهای مختلف شخصیتهای فیلم بهره زیادی برد. یکی دیگر از مواردی که مورد استفاده قرار گرفت تعابیر فلسفی ای بود که در قالب گفتگوهای روبلف با شخصیتهای دیگر از جمله تئوفانوس به وقوع پیوست. اما یکی از زیباترین آثار هنری ای که به گونه ای موضوع اصلی فیلم بود مفهوم نقاشی بود که در قالب شمایل نگاری در این فیلم اتفاق افتاد و اوج زیبایی کار آنجایی بود که در سکانس پایانی فیلم پس از نزدیک به دو ساعت و پنجاه دقیقه فیلمبرداری با زمینه سیاه و سفید و بعد از شکستن روزه سکوت آندری روبلف ده دقیقه آخر به زیبایی هر چه تمامتر به یکباره با زمینه رنگی فیلمبرداری شد تا زیبایی کار شمایل نگار یعنی روبلف بیش از پیش آشکار شود و در واقع ما دقایق پایانی را محو تماشای تابلوهای نقاشی زیبای تارکوفسکی باشیم.\nهنر بدیع فیلمبرداری در نقاط مختلف فیلم نمایان است بخصوص در جاهایی که به طبیعت اشاره می کند و دقایق زیادی را با نماهای بلند فیلمبرداری می کند که این یکی از روشهای مخصوص تارکوفسکی برای تاکید بر زیبایی هنری در فیلمبرداری است. تکنیک برداشتهای بلند در بیشتر فیلمهای تارکوفسکی از جمله همین فیلم برای نمایش طبیعی زمان و واقعی جلوه دادن فیلم بکار می رود. طول نماها در بسیاری از فیلمهایش دو یا بیش از سه دقیقه طول می کشد. تارکوفسکی با این روش همانگونه که خود نیز اشاره می کند به زیبایی از عناصر مختلف طبیعت مثلا آب برای گذر زمان استفاده کرده است. در واقع تارکوفسکی با نمایش تاثیر زمان فیلمهای خود را به صورت یک جریان واقع گرایانه به مخاطب نشان می دهد درست بر خلاف اکثر فیلمهای هالیوودی که تدوین مدار هستند و طول نماها در آنها به چند ثانیه می رسد. اعتراضی که تارکوفسکی به سینمای غرب بخصوص هالیوود دارد نیز از همین نکته ناشی می شود که سینمای هالیوود با هدف فرار از واقعیت و انزوا قصد دارد مخاطب گذر زمان را فراموش کند و او را از اصالت سینما یعنی هنر دور نگه دارد چرا که رسالت اصلی سینما هنر برای هنر است نه چیز دیگر. میزانسن و چیدمان تصویری صحنه نیز در اوج زیبایی خود در این فیلم به معرض نمایش گذاشته شده است. ولی آنچه که بیش از هر چیز برای من قابل توجه و لذتبخش بود آموزه های عرفانی تارکوفسکی بود که در قالب هنر تجلی پیدا کرده بود.\n در پایان شما را به تماشای این شاهکار هنری دعوت می کنم.
amin_amini1970
کمتر کسی میتونه تصور کنه یه فیلم دهه ی شصتی روسی که سیاه سفیدم هست و تایم اون 3 ساعته میتونه کاری کنه که حتی پلک هم نزنی . نه نه نه این یهشاهکار نیست بلکه این خود سینماست ... روحت بر بام این کهکشان پرسه زند ای تارکوفسکی
mh.akbari
وقتی قبل از دیدن فیلم نظرات رو دیدم انتظار داشتم با اثری خیلی خیلی قوی مواجه شم ولی متاسفانه اینطور نشد. فیلم بسیار بسیار کند پیش میرفت و داستان به هیچ عنوان انسجام نداشت و شاید گیج کننده هم بود. با احترام بسیاری که برای دوستداران جناب تارکوفسکی قائلم باید بگم که بیش از اندازه به این فیلم توجه شده و حقیقت اینه که تایید شدن یک فیلم توسط یکی از بزرگان سینما نمیتونه دلیل محکمی بر خوب بودن یک اثر باشه.
peymank1989
هیچکی از خود فیلم صحبت نمیکنه، یه مشت ذوب شده در سینمای روشن فکر زده ی ضد سینما فقط از خود کارگردان میگن و فلسفه بافی و مدیحه سرایی حماسی(غلو آمیز تخیلی) در میکنند تا قمپوزی در کرده باشند! وقتی در مورد آثار یک کارگردان مدام از کارگردانش و مثلا تفکر و اندیشه و فاسفه اش صحبت میشود بدونید شخصیت پشت دوربین از چیزی که جلوی دوربین خلق کرده جلوتر زده و خود فیلم بسیار تهی و ضعیف به لحاظ سینمایی در آمده و نتونسته فیلم سینمایی موفقی بشه که میخوان خلا آن را با اسم کارگردان جبران کنن و شاه بیت و نثر و نقل قولهای خیالی یا واقعی دم دستی معمول اون هم از هم مسلکان زیر همین تیغ نقد، از این و اون در رسای کارگردان بسرایند امااز خود فیلم نه تکنیک و نه فرم و سینمایی و نه حتی قصه ای که ندارد یا اگر دارد به کسالت بار ترین شکل روایت میشود چیزی ندارن بگن چون اولا که 1)دانشش را ندارن و تمام همین حرفها هم کپی پیست از جاهای دیگس و 2)فیلم تهی از نقد سینمایی هست مجبورن به هنرهای تفکری و تجسمی کارگردان روی بیاروند به جای هنر هفتم که هنر تصویری هست! آثار این کارگردانها به جای اینکه فیلمشان بزرگ و اسم فیلمشان معروف بشود مثل مثلا راننده تاکسی یا سرگیجه اسم خودشان معروف میشود چون کارگردان نمیتواند فیلمهای بزرگتر از اسم خودش خلق کند و ای هنر امثال اسکورسیزی کوروسوا یا هیچکاک بود فیلمهایی میساختن که با وجود اینکه خودشان اسامی گنده ای بودن اسک فیلماشون از خودشون معروف تر میشد چون فیلماشون فیلمهای خدایی بود مثل هفت سامورایی راننده تاکسی و سرگیجه! خدا باز آکیرا کوروسوا و حتی امثال فلینی رابیامرزد که سینمایشان در مقابل امثال تارکوفسکی خدا بود که فقط اسم کارگردانش در آثار و فیلمهایش میماند و نقد میشود نه فیلمهایش...
a3713a96
چندی پیش آقایان منتقد این شاهکارو در کنار چنتایی دلقک بازی از حضرات ترنس مالیک و هانکه و لینچ بعنوان هنری ترین فیلمای تاریخ سینما قرار دادند...هه....این کجا و ان کجا
a3713a96
الله الله از دست این فیلم؛میشه دهها بار دید و یک لذت دیگر...بینظیره،هر سکانس یک شاهکار....یک سر و گردن از باقی فیلمای تارکوفسکی بالاتره.....حیرت انگیزه عظمت بصری این اثر
djmilad35
آنان که خاک را به نظر کیمیاکنند/ آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند...\n\nبدون اغراق لذتی را که این استاد بزرگ این هنرمند برجسته این شاعر زاده که شعر در تمام وجود و آثارش موج میزند به من و شاید تمامی کسانی که آندری روبلوف را دیده اند منتقل کرده وصف ناشدنیست.\n\nزمانی که انسان آثار تارکوفسکی رو میبینه معنای واقعی هنر را درک میکنه\nهمچنین میفهمه میشود فیلمی ساخت که بدون تمام قیل و قال ها و جذابیت های سینمای امروز 3 ساعت بیننده را جذب صحنه های زیبا و میخکوب این معناگرایی بی حد و مرز کرد... \n \n روحش شاد...
arjang.artist
تارکوفسکی خدای سینمای معناگرا\nآندری روبلف بزرگترین اثر استاد که ثانیه به ثانیه اش شاهکار است...
sanazasgari60
بهترین فیلم در ژانر زندگی نامه
ahmad.noori3
فیلم با پروازی شروع می‌شود که انتهایش سقوط است!\nاما سیر فیلم دقیقا برعکس است، سقوطی که در نهایت به پروازی بزرگ می‌انجامد...\nتغییری درونی اتفاق می‌افتد برای دو شخصیت، که در آوردنش در قالب سینما راحت نیست!\n\nتارکوفسکی کبیر نه تنها از پس این تغییر و کاتارسیس به خوبی برآمده،\nبلکه فیلمی سیاه و سفید، اما رنگی رو به روی چشم ما قرار می‌دهد...\nفیلمی که موسیقی کُرال و کلیساییش در یاد می‌ماند...\nو تصاویر دل‌چسبش، همان‌طور که برگمان گفته است، حتا بدون دیالوگ‌ هم عمل می‌کند!\n\nماجرای ساخت ناقوس را خیلی خیلی دوست دارم!
onc
به راستی کدام کارگردانی رو سراغ دارید که عنوان بهترین فیلم هنری تاریخ سینما به خاطر آندری روبلوف رو یدک بکشه و قدیسان بزرگ سینما مثل برگمان و پاراجانف که هر کدام به تنهایی از بزرگترین پانتوئن نشینان تاریخ سینما هستند و از تارکوفسکی که نصف سن آنها رو داشت به عنوان بهترین کارگردان تاریخ یاد بکنند!؟
onc
آندری تارکوفسکی. مظهر سینما.\n\nاگر در کل تاریخ سینما جستجو کنیم تا به عنوان ناممکن بهترین کارگردان تاریخ برسیم که مطمئنا شدنی نیست! و هنرمندی را پیدا کنیم که با کل تاریخ سینما از کلاسیسم تا آوانگاردیسم را در فیلم های خود جای داده باشد و کارکرد اصلی سینما را که همان پالاینده اجتماعی ست به تنهایی به اوج خود رسانده باشد تنها و تنها به اسم یک تن برمیخوریم! آندری تارکوفسکی.....
rezazadehms2
اخیرا نشریه گاردین بر اساس میانگین رای صد ها منتقد برای بهترین فیلم های هنری تاریخ سینما نظرسنجی رو برگزار کرده که ده فیلم برتر هنری کل تاریخ سینما به این صورت انتخاب شدند:\n1-آندری روبلوف: به عنوان بهترین فیلم هنری تمام دوران شناخته شد.\n2-مالهالند درایو: شاهکار استاد سورئال لینچ کبیر که غیر از این هم ازش انتظاری نداریم \n3-آتالانت: بهترین اثر ژآن ویگو بزرگ بدون شک \n4-داستان توکیو : لازم هست راجبع استاد اوزو اصلا من حرفی بزنم!؟\n5-همشهری کین: شاهکاری از یک نابغه که سینما تا ابد مدیونش است \n6-پرتقال کوکی: از آقای وسواس! که انصافا به نظر من بعد از یک ادیسه فضایی بهترین فیلمش هست.\n7-روز های بهشت: فیلمی از یکی از بزرگترین فیلسوفان و افسانه های زنده سینما.\n8-فانی و الکساندر : از شدت بزرگ بودن نام کارگردان نمیشه حرفی زد!\n9-روبان سفید: چه کرده استاد هانکه! زده روی دست استاد و کارگردان مورد علاقه ش برگمان!!!\n10انجیل به روایت متی: از شدت بزرگ بودن نام کارگردان نمیشه حرفی زد!
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه