دو جایزه بگیر و ماهر و چیره دست به دنبال یاغی فراری که برای سر او جایزه ای تعیین شده هستند. این دو برای بدست آوردن تمامی جایزه علاوه بر مبارزه با فراری باید از پس همدیگر برآیند که در این راه...
زیاد
زیاد
کلینت ایست وود،سلطان وسترن
اول خوب بد زشت بعد روزی روزگاری در غرب
اول خوب بد زشت بعد روزی روزگاری در غرب بقیه در رده های بعدی
اول خوب بد زشت بعد روزی روزگاری در غرب بقیه در رده های بعدی
هرگز نمیر کلینت .
چقدر بده که کلینت ایست وود تعداد فیلمهای وسترنش اینقده کاش 1000 تا بود چیزه دیگه ای نمیدیدیم حرکت تف کردنش اوج ادبه تفش زهر داره
خوب بود. 7 از 10
خیلی قشنگ بود
تو کودکی بود که با این فیلم عاشق سینما شدم ومجنون موسیقی متن هستم
سکانس آخر فیلم فوق العاده سنگین بود!! هر کسی نمیتونه عمق معنی سکانس آخر رو بفهمه...
گفته های آنتونی مان، استاد وسترن کلاسیک در مصاحبه ای در ۱۹۶۵ درباره ی به خاطر چند دلار بیشترِ لئونه، نظرات رایج منتقدین وسترن اسپاگتی را بخوبی جمع بندی میکند:\n«این فیلم فاقد جوهره ی واقعیِ وسترن است. ما داستان مردان ساده ای را باز می گوییم که شرایط، آنها را به اِعمالِ خشونت وا می دارد، نه آدم کشان حرفه ای. در یک وسترن خوب، شخصیت ها در مسیری که آغاز و پایان دارد، خوب و بد زندگی را می آزمایند. اما شخصیت های این فیلم در مسیرشان تنها با سیاهی و زشتی زندگی روبرو می شوند. خبیث ها و زشتی...خدای من! چه قیافه هایی! شاید یکی دو تا از آنها قابل تحمل باشد ولی نه بیست و چهار تا!... به راه انداختنِ هر پنج دقیقه یک تیراندازی، بیانگر هراس کارگردان از این امر است که می داند حوصله ی تماشاگران سر می رود، چرا که شخصیتی که بتوانند با او همراهی کنند را در فیلم نمی یابند... این نوع داستان ها ظرفیتِ بیش از پنج یا شش دقیقه تعلیق را ندارند، نمودار احساسات در آنها باید همچون یک منحنیِ صعودی باشد نه یک نوار قلبی!»\n\nدیدگاه های مثبتی هم که حول این ژانر مطرح شدن -اونهم اگر بشه همردیف با ژانر وسترن قرار داد- از اون تحت عنوان وسترن انتقادی یاد کردند؛ انتقادی، به این سبب که به هجوِ اخلاق گراییِ الگوهای آمریکایی در وسترن های کلاسیک پرداخته... منتها از طرفی این سوال مطرح هست که وسترن اسپاگتی با حذف مؤلفه ی اخلاق، نظام اخلاقیِ جایگزینی هم پیشنهاد داده؟ که پاسخ منفی هست.\n\nنتیجه گیری که از تحلیل این دو دیدگاه مخالف بر میاد این هست که این ژانر پر سر و صدا با اتکای صِرف به نمایش بی پرده ی خشونت و نداشتن شخصیت های مثبت و قابلِ همراهی، فراتر از تقلیدِ الگوی ظاهری، پیش نرفته. البته الگوپذیری از سبک کار وسترن کلاسیک فقط محدود به سینمای ایتالیا نمی شده و دستمایه ی کارگردانان وطنی نظیر احمد صفایی در فیلم تک تازان صحرا و حکمت آقانیکیان در فیلم دشت سرخ در سینمای قبل از انقلاب هم بوده...که خب از حد و حدودِ طبع آزمایی فراتر نرفتن...\n\nصرفنظر از دعواهای جناحی! چه دستور پختش اسپاگتی باشه یا نباشه! بشخصه نمیتونم از هیچ وسترنی لذت نبرم و جاییکه زنده باد گویانم شامل حال جان وین و گاری کوپر و جیمی استوورات میشه نمیتونه شامل حال کلینت ایست وودِ عاصی نازنین نشه! با کمی رجوع به خود و فاصله گرفتن از امراض عصریِ ناشی از پیوستن به متقدم ها و نامبروان ها که دریغ از ذره ای همبستگی در اون رقم پیوستگیها، براحتی میشه هنر رو در رسیدن به این غایت خلاصه کرد: کم و کیفِ لذتی که از اون عاید خودت میشه.
از چه زاویه ای باید به کلاه روی سر شلیک کرد تا کلاه مستقیم به سمت بالا حرکت کنه؟اگه کسی دونست به منم بگه....با همه احترامی که برای طرفدارای سرجیو لئونه قائلم ولی تو همه فیلمهای لئونه از این هندی بازیا دیده میشه
همه ی قسمتهای سه گانه ی دلار حرف نداشت 10 از 10
من اون صحنه آخرش که دویل هست رو واقعا دوست دارم آهنگش فوق العادس
فیلم های سرجو لئونه و کلا چیزی که با عنوان وسترن اسپاگتی مشهور شده ابدا وسترن نیستند و فقط ود را وسترن نشان می دهند در حالی که نه از فضا و محیط و نه شخصیت و روابط وسترنی در آن خبری هست. کلوزاپ روی صورت و مسخره بازی که وسترن نمی شود. دو استاد بزرگ وسترن جان فورد و هورد هاوکس هستند به خصوص جان فورد کبیر.
موسیقی این فیلم رو از روی عبه ی سنورداش عرفان وستا محمد برداشتن.\n
لعنننتییییی ایستووود چجوری سیگار برگو میزاره گوشه دهنش ادمو روانیییییی میییییکنه \nعاشقتم
جزوبهترین فیلمای وسترنیه که دیدم شایدم بهترین باشه لی وان کلیف بااون قیافه منحصربه فردش تواین فیلم منومجذوب خودش کردبه خاطراین فیلمش رفتم اکثرفیلماشودیدم
یک فیلم خوب با بازیگران پخته
عالی.......................................................بود
چی بگم در وصف لئون نه چی بگم هر چی شما گفتین ما هم همونو بگیم.\nولی من یک چیزی به ذهنم رسیده که بهش میگم تکرار نشدنی در سینمای دنیا.اصلا مثلث لئون ایستوود کلیف تکرار نشدنی هستش.تک تکه فیلمهاش با ارزش و دیدینه همه و همه.\nموسیقی متنش: کار موریکونه هستش.اصلا لئون و موریکونه به نظرم تکرار نشدنی هستن.\nموریکونه هم به نظرم هیچ نیازی به اسکار نداشته و واقعا تالار اسکار رو باید گل بگیرن با این انتخاباشون.موریکونه 5 بار نامزد اسکار شده دریغ از یک بار بردن جایزه.به نظرم هیچ نیازی نداره.بهترین ها باید تو دله آدم جا باز کنن و به هیچ جایزه ای نیازی ندارن.\nمثال حالش نولانه که امیدوارم حداقل به این نابغه اسکار برسه که من بعید می دونم.\nدرباره فیلم هم هیچی نمی تونم بگم فقط ببینید همین.کارهای لئون یکی از یکی بهتر و قشنگ تر.\nممنون ایستوود ممنون کلیف ممنون موریکونه و ممنون استاد.( خدا رحمتت کنه لئون )
فیلم جالب و با ارزشیه.
عاشق بازی استاد کلینت ایستوود هستم.عالیه حتما ببینید
اولین باز این فیلمو وقتی حدود 14 سالم بود دیدم از تلوزیون اون موقع فقط دو شبکه بود ساعت 12 شب هم شد جمهوری اسلامی به پا میگذاشت که برین بخوابین تا امروزم حدود 15 بار شایدم بیشتر دیدم این فیلم رو هم مثل خوب بد زشت حاظرم بازم بشینم تا آخرشو ببینم. بازیگر وسترن فقط کلینت ایستوود بزرگ بهش 9 میدم
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه