«پاول جاول» استخدام شده است تا فیلمنامه ای برای فیلمی بنویسد که قرار است توسط «فیتز لنگ» کارگردانی شود، اما در این بین رابطه او و همسرش بهم میخورد و...
زیاد
خیلی کم
محسن بهرامیان
من این فیلم رو ، رو دی وی دی ، دیدم !
محسن بهرامیان
برخلاف بازیگراش ( برجید باردو ) اصلا فیلم زیبا و صحنه داری نیست و بیشتر یه فیلم افسرده است !
ahadm8
جک پالانس، هنرپيشه قديمی آمريکايی، که در فيلم کلاسيک شِين و همچنين اثر کمدی سيتی اسليکرز بازی کرده بود در سن 87 سالگی در گذشته است.\nخانواده آقای پالانس هنگام مرگ او که به دلايل طبيعی رخ داد بر بالينش در شهر مونتچيتو در کاليفرنيا حضور داشتند.\nپالانس که در پنسيلوانيا در يک خانواده مهاجر اوکرايينی متولد شده بود با ايفای نقش های سرسختانه در فيلم شين، هراس آنی و ساير فيلم ها به شهرت رسيد.\nوی در سال 1991 با بازی در يک فيلم کمدی City Slickers برنده جايزه اسکار شد.\nپالانس وقتی برای دريافت جايزه بهترين بازيگر نقش دوم مرد روی صحنه رفت با شنا رفتن روی يک دست جمعيت را به وجد آورد.\nنام شناسنامه ای پالانس که در سال 1919 متولد شد ولاديمير پالاهونيک بود. او که فرزند يک معدنچی بود در دهه 1930 به ورزش بوکس روی آورد.\nاو پس از شرکت در جنگ جهانی دوم وارد حرفه بازيگری شد و در سال 1950 اولين فيلمش را بازی کرد.\nاو فورا به خاطر بازی در هراس آنی نامزد دريافت اسکار شد و در سال 1953 با ايفای نقش به عنوان جک ويلسون در فيلم شِين بار ديگر نامزد دريافت اين جايزه شد.\nپالانس همچنين به خاطر بازی در فيلم کافه بغداد (Bagdad نام شهری در آريزوناست) در سال 1987 با تحسين منتقدان روبرو شد.\nوی اغلب پشت صحنه هم همچون روی صحنه چهره سرسختی بود و می گفت که اکثر نقش هايی که به او می دهند آشغال است و کارگردان های فيلم هايش را بی لياقت می دانست.\nوی عادت داشت بگويد: اکثر آنها حتی نمی توانستند سر چهار راه ترافيک را بگردانند چه رسد به گرداندن فيلم.
meysamahmadipouya
یک فیلم کامل\nنوآوری و خلاقیت در سبک فیلمسازی گدار به وضوح قابل مشاهده است\nتحقیر با ظرافت تمام به پایان رابطه یک زوج جوان و علل آن میپردازد و چقدر این نام با حال و هوای فیلم تناسب دارد.\n
shiva
این اولین فیلمیه که از گدار دیدم و باید بگم از دید من عالی بود ...\nدیالوگ هایی که بین زن و شوهر توی خونه رد و بدل میشد خیلی خوب بود\nیه ایراد از نظر من داشت و اونم موسیقی بود، اگرچه موسیقی زیبایی داشت اما توی زمان های نا مناسب پخش می شد...\nو از زیبایی چشمگیر بریژیت باردو هم نمیشه چشم پوشی کرد.....!!\nو باز هم پیچیدگی روابط ... احساسات بی ثبات انسانها و مرز باریک بین عشق و نفرت....و اینکه تمامی روابط، بعضی ها از آغاز و بعضی از یک جایی به بعد چیزی جز حقارت برای هر دو طرف ندارند...\n\nو در آخر جمله ای هست که میگه یه زن جوری دوستت داره که فکر میکنی هرگز ترکت نمیکنه ، و وقتی که ترکت کرد جوری میره که فکر میکنی هرگز دوستت نداشته... \n
kingmasoud73
یعنی خدا وکیلی فلینی کجا سیر میکرده گدار کجا...فلینی با هشت ونیم بهترین فیلم در مورد سینما رو ساخت...اما گدار... البته این بهترین فیلمی که ازش دیدم...و به نظرم بهترین فیلم گداره...\nواقعا بعی اسمه مثل فلینی کل سینما رو میرزه....فلینی خیلی خیلی خیلی بزرگه...درود بر فلینی بزرگ...\nالبته نظر شخصی بنده است با احترام به نظر دیگر دوستان عزیز...
farzanferrari
یه فیلم از چند روز از زندگی یک نمایشنامه نویس و همسرش و اتفاقات و روابطشون طی ساخت فیلم ادیسه به کسانی که با سینمای گدار آشنایی دارن توصیه میشود.
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه