برادر همسر آقای "هیلوت" در کارخانه پلاستیک سازی کار می کند.برادر زاده او در خانه ای بزرگ شده که همه چیز به طور خودکار عمل می کند.برای جلوگیری از ثائیر او بر روی پسرش،کاری برای آقای "هیلوت" در کارخانه پیدا می کند...
ندارد
ندارد
meshkibaf1344
بررسی فیلم دایی من از فیلمساز صاحب سبک فرانسوی= ژاک تاتی\n\nسینما و معماری(نقد معماری و سبک زندگی مدرن)\n\nفیلم ژاک تانی به نظر من متوسط است و هنوز می تواند دیده شود. و همچنین تا حدودی موفق می شود با سبک روایی خاص خودش، هم طنز و شوخی بیافریند و هم گاهی تحلیل جدی از زندگی مدرن بدهد. و همچنین چون فیلم تقریباً نیمه صامت است پس صداها و موسیقی های متفاوت فیلم نقش مهمی ایفا می کنند و ژاک تانی می تواند با استفاده مناسب از این دو، جای خالی دیالوگ های خود را پر کند و فضاسازی جدی انجام دهد.\n\nبه نظرم اول از همه قدرت فیلم در به تصویر کشیدن خانه ای فرا مدرن، آن هم به شکلی کاملاً هجو آلود و پر از اغراق است.یعنی نوع معماری خانه و طراحی صحنه ی آن به شدت دقیق درباره اش فکر شده است و یک خانه ی کاملاً طبقه بندی شده ،مثل محصولات صنعنی مدرن، که از تک تک قسمت های خانه و حیاط بیرون آن استفاده ای خاص شده است و هر چیزی در سرجای خودش است و حتی مسیری که بایستی از آن بگذری هم مشخص شده است.یعنی همه چیز دارای اصول و قرارداد خودش است. خود این خانه بسیار هجوی بزرگ است.\n\nاز طرف دیگر تاتی خود نقش آقای اولو را بازی می کند که به سبک کمدین های سینمای صامت، فردی است که با این فضای به شدت منظم و مدرن مشکل دارد و عامل خرابکاری است و در واقع با اعمال خود هم طنز می آفریند و هم انتقاد های خود را به این نوع زندگی وارد می کند. خود آقای اولو در آپارتمانی در پایین شهر زندگی می کند که فضای آنجا سرشار از زندگی و روح است و زمانی که فیلم در آن مناطق می گذرد موسیقی شادی هم نواخته می شود که همسان با فضای این منطقه است اما در قسمت بالای شهر که همه چیزمکانیزه و مدرن است عموماً صداهای گوش خراش ابزار مدرن شنیده می شود و همچنین فضای ان منطقه هم به شدت سرد و فاقد روح است.این دو فضا با صداگذاری و موسیقی خوب پرداخت خوبی می شوند.(و قسمتی که پلی میان بالای شهر و پایین شهر است یعنی همان خرابه، خیلی خوبه)\n\nاما امری که به نظرم مهم بود این است که تاتی می توانست در آن مهمانی طولانی اواسط فیلم میزان هجو خود را از خانه بیشتر کند و صرفاً به یکی یا دو تا امر دلش را خوش نکند بلکه یک فاجعه رقم می زد که به نظرم فیلم را کامل می کرد اما این فاجعه رخ نمی دهد و صرفاً با چند عمل کوچیک، شوخی های خودش را تمام می کند در حالی که باید بیشتر کار می کرد.\n\nخود شخصیت جرارد هم بسیار جای کار بیشتری داشت و میتوانست عمق فیلم را بیشتر کند یعنی تاتی باید روی او و نسبتش با خانه بیشتر از این ها کار می کرد و همچنین چندین جا با بچه ها شوخی های خوبی در خیابان انجام می دهد که در خدمت مضمون فیلمش است. اما مشکل دیگر این است که کمی ساختار فیلم تکه تکه است و تاتی می توانست آن را به انسجام نزدیک تر کند و در این انسجام نقد خود را جدی تر بیان کند و علاوه بر آن بر مایه ی فیلم خود چندین عامل دیگر اضافه می کرد تا غنی تر شود.\n\nبه هر حال با همین موضوع فیلم درخشان زمان های مدرن چاپلین است که از این اثر جلوتر است و همچنین فیلم خانه ی الکتریکی کیتون که البته به نظرم از این فیلم عقب تر است اما به هر حال آن هم ارزش های خودش را دارد.\nژاک تاتی سعی می کند از مسیری دیگر وارد موضوعی که خیلی ها درباره اش فیلم ساخته اند، شود.\n
ahmadi94f
چرا فیلمایی که دانلود میکنم نصفه ان ؟\n
h.poori
اگر روند داستان، کمی منسجم تر بود و اینقدر از داستانی به داستانِ دیگر نمی پریدیم، با فیلمِ یک دست تری مواجه می بودیم. امتیاز 8
arefeh.rabbani
منظور از remastered چیه یکی توضیح بده لطفا
Saeed
دوستان فیلم صامته ایا؟ تریلرش اینطوری به نظر میومد
leon_m62
دایی من به فرانسوی: Mon Oncle نام فیلمی کمدی ساختهٔ سال ۱۹۵۸ به کارگردانی فیلم‌ساز فرانسوی ژاک تاتی است. این فیلم اولین فیلم رنگی تاتی بود. دایی من، برندهٔ جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی، جایزهٔ ویژهٔ جشن‌وارهٔ کن سال ۱۹۵۸ و جایزهٔ بهترین فیلم خارجی در حلقهٔ منتقدان فیلم نیویورک شد. این فیلم بیشترین افتخار را نسبت به دیگر فیلم‌های تاتی کسب کرد. منبع : ویکی پدیا
arefeh.rabbani
در زبان فرانسه صدای ه نداریم t اخر هم تلفظ نمیشه بنابراین هیلوت غلطه
syberia_2003
آقای هیلوت نه آقای اولو
www.mostafaehsankhah
تشکر.یه چند وقتی بود دنبال این فیلم بودم.
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه