پسری با بادکنکی که به نظر می رسد دارای احساس است دوست شده و شروع به تعقیبش می کند.او پسر را تا مدرسه،اتوبوس و کلیسا دنبال می کند.آنها با هم در خیابانهای پاریس بازی می کنند و از گروهی که قصد نابودی بادکنک را دارند دوری می کنند...
. . خوب . . امتیازم 7
طرحی زیبا و نو... ولی 10 دقیقه‌ای که اشتباها نیم ساعت کش آمده و حتی گاهی مخاطب را خسته می‌کند!\nاما زیباترین چیز، شخصیت بادکنکی است که با اینکه اصلا نباید شخصیت داشته باشد، به زیبایی طراحی شده و واقعا احساس دارد...
چه شخصیت باحالی داش بادکنکه...
یه زمانی این سبک فیلم های جشنواره ای بین کارگردان های ایرانی خیلی مد شده بود، سردمدارشون هم مجید مجیدی بود. تا تونستند ذِکرِ مُصیبتِ فیلم ها شون رو بردن بالا و گند زدن به چهره ی ایران و ایرانی. این فیلم بی شباهت به ساز دهنی امیر نادری هم نیست، احتمالا نادری هم ساز دهنی رو از این فیلم الهام گرفته.
چند سال پیش فیلمی بی سر و صدا اکران شد به نام rubber که من اون رو تو پیجم معرفی کردم . اون فیلم با الهام از بادکنک قرمز ساخته شده . آن دو از لحاظ شخصیت پردازی های فوق العاده روی یک جسم که آن را تا حد یک قهرمان بالا می آورد , با هم بسیار شباهت دارند . بادکنک قرمز در ستایش کودکیست , به همان دلیلی که تائوئیست ها آنرا ستایش میکنند . میزانسن عالی کار شده , جنب و جوش کودک و رنگ شاد بادکنکش , او را از آدم های کم تحرک و رنگ خاکستری شهر جدا میکند . آلبرت لاموریسِ عاشق بادکنک و پرواز بوده , او هنگامی که در ایران در حال ساخت مستند بود , از روی هلیکوپتر افتاد و مرد , در آغوش عشقش ...
خیلی زیبا بود. چه ایده قشنگی داشت
فیلمه دوست داشتنی و خوش ساختیه.
بالاخره یه فیلم کوتاه خوب آپ شد....
آلبر لاموریس، کارگردان فقیدش، در زمان پهلوی هنگام ساخت مستند باد صبا در حادثه‌ هلی‌کوپتر در ایران درگذشت. شاید این هم دلیل مهمی باشه که سینمادوستان ایرانی رو برای دیدن این اثر مشهور ترغیب کنه.
مخصوص پخش از شبکه 4 سیما\nخسته کننده \nالان یسری میان میگن عالی بود و مفهومش فوق العاده بود و از این حرفا\nاوققق
این فیلم یادش بخیر ...
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه