مرد ميانسالى ، « ريچارد شرمن » ( يوئل ) كه همسايهاى پرىرو ( مونرو ) دارد ، با رفتن همسر و فرزندش به تعطيلات دچار « خارش » مىشود ...
خیلی کم
ندارد
sadegh.amoshahi
حیف مریلین مورنو که رفته زیر خاک
meshkibaf1344
نقد فیلم\nمتاسفانه خارش هفت ساله فیلم خوبی نیست و اصلا نشانی از کمدی های سرحال استاد وایلدر ندارد بلکه خسته کننده است شاید بیشتر جذابیت و بازی خوب مونرو است که فیلم را می چرخاند چرا که شوخی های کلامی اکثر اوقات در نیامده است و فیلم موقعیت کمدی هم نمی توان خلق کند.\nمقدمه فیلم بسیار طولانی است و تقریبا سی دقیقه طول می کشد که فیلم شروع شود و در این سی دقیقه بیشتر حرف های تکراری زده می شود.\nفیلم داستان پیچیده ای ندارد بلکه بسیار ساده و روان و سطحی پیش می رود به این دلیل کمی خسته کننده و قابل پیش بینی است.ما با مردی روبرو هستیم که دچار بدبینی و خوش بینی بدخیم است و مدام به همین دلیل تخیلات بسیار درباره ی آینده می کند این خصیصه شرمن تا حدی درآمده اما فیلم از این برای خلق موقعیت کمدی خنده دار موثر زیاد سود نمی جوید و شخصیت هم تا پایان بی تحول باقی می ماند.وایلدر می توانست از این شخصیت خاص خود بیشتر استفاده کند که نکرده است و بسیار معمولی فیلم پیش می رود.فیلم از این خصیصه نه بحران می سازد نه با آن شوخی می کند.\nو آخر فیلم هم به نظر من بد تموم میشه چند تا حرف اخلاقی زده میشه و شرمن به مسافرت می رود که به خانواده خود ملحق شود.\n
aidin dadvar
BEHTARIN FILME MONROE FOGHOLADE KHANDE DAR BA 1 SAHNEYE MAROOFE KHIABANI
amir_critic
جزو درخشانهای وایلدر نیست...اما لحطات به یاد ماندنی و جدابی دارد...به خصوص مونرو که یکی از بازیهای دلچسبش را ارائه میدهد...هر اثر وایلدر حتی آثار نه چندان درخشانش تجربه دیدنی است چرا که استاد همواره با دقت و طرافت بسیاری فیلمنامه هایش را شکل میداده است...خیالپردازیهای تام ایول هنوز هم جداب است و البته یکی از ماندگارترین سکانس های آثار استاد همان صحنه قرار گرفتن مونرو روی دریچه مترو در این فیلم است که مجسمه ایی غول پیکر هم از آن ساخته شده است...اروتیسم معصومانه که میگویند همین است در مقایسه با روزگار ما ...
lordoffuture1396
فوق العاده است . حتما ببینید \n
para_norma1
فیلم قشنگیه
mhmpersia
بدونِ شک در زمره ی آثار برجسته ی بیلی وایلدر قرار نمی گیره؛ اما من به شخصه علاقه ویژه ای به این فیلم دارم و از اتمسفر حاکم بر فیلم، انرژی می گیرم(شاید به خاطر حضور مرلین مونرو D:)...\nاز طرفی، فک می کنم با بهترین بازی مرلین مونرو مواجه ایم\n
Hamed
فیلم خیلی ضعیفی از استاد وایدلر\nفیلم خودش سبک جدیدی از ساختار و بازی داشت ولی کارگردانی وایدلر به جزدر چند صحنه امضا همیشگی رو داشت\nبازی تام ایول یه جاهایی از خط اصلی منحرف شد ولی به کل ساختار بازیش لطمه نزد.بازیش به نظر سرپاست ولی حفره هایی هم تو بازیش دیده میشه\nمونرو تو این فیلم اصلا خوب نبود و تو فیلم خوب شخصیت پردازی نشده بود،شخسیت ایول هم گاهی اوقات در تضاد اون چیزی بود که معرفی شد\n
رضا حسینی
زير نويسش هماهنگ نيست اگه ميشه بررسي كنيد درست کنید با تشکر
babakzamani.19
زير نويسش هماهنگ نيست اگه ميشه بررسي كنيد
razizadehhossein
فیلم خیلی ساختارشکنانه بود\nتوسال۱۹۵۵واین قدر لختی...
a.mantaghe
به نظر من قشنگترین فیلم مرلین مونرو همین فیلمشه هر بار نگاه میکنم لذت میبرم البته بازی تام ایول هم فوق العادست
montazer11087
فیلمی ضعیف از کارگردانی بزرگ..
vcorleone1990
فیلم خیلی خوبی بود.کمدی جالبی داشت.مرلین مونرو هم که دیگه هیچی...
masoodmahmoodvand
شاهکاری از بیلی وایلدر کبیر . وایلدر بازی مهشری از بازیگرانش گرفته . فیلمی سر شار از ایده های ناب با فیلمنامه ای خوب و شاد که در دستان توانمند وایلدر به کمدی زیبایی تبدیل شده . دو شخصیت فیلم در تضاد قرار دارند مرلین مونرو شخصیتی بی خیال خوشگذران و بی تعهد و اولین کیز آدمی منفعل تر سو و محافظه کار .
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه