muggins_bs
یه کم رقصاش زیادی وخسته کنندس مخصوصااینکه رقصاش آواز هم کم داره.درمقایسه بادیگر موزیکالها خیلی خوب نیس
babakkhosravi12
یک آمریکایی در پاریس فیلمی است که کمپانی مترو گلدوین مایر در دوران طلائیاش در تمام جوانب ساخت یک فیلم موزیکال بهدست آورده بود. ترانههای زیبای برادران گرشوین (الهام بخش اولیه اثر، قطعهای ارکسترال از جرج گرشوین با همین نام است)، فیلمنامه پر از نکته سنجی لرنر، فیلمبرداری چشمگیر گیلکس و آلتون و طراحی رقص بیپروای کلی طرح کلیشهای بودن طرح داستان را پنهان میکنند. باله رویائی هفده دقیقهای پایانی که صحنهپردازی (کار ای. پرسیتون ایمز و سدریک گیبنز) و لباسها و در آن الهام گرفته از نقاشیهای معروف امپرسیونیستی هستند، نبوغ مطلق را نشان میدهد.\nنینا فوچ\nیک آمریکایی در پاریس یک اثر بزرگ موزیکال کلاسیک میباشد و از دیدگاه رقصهای استپ و بالت و جالب توجهتر از همه، موزیکهای خود حائز ارزش فراوانی است و بایستی بهعنوان یک شاهکار زنده و گرانبهای سینمایی تلقی شود. موزیکالهای جرج گرشوین، آهنگساز معروف آمریکایی روح و نشاط عجیبی به این فیلم بخشیده بهطوریکه تماشاچی هنگام شنیدن نغمات موسیقی آن خود را میان صحنههای مجلل و با شکوه آن میپندارد و تصور میکند که پابپای هنرمندان بالت و رقصهای گوناگو فیلم جلو میرود و میتوان گفت از بزرگترین آثار گرشوین برای فیلم یک آمریکایی در پاریس استفاده شده و بهقدری تم موزیکها قوی است که بهنظر میآید روح گرشوین نیز در همراهی صحنهها شرکت دارد.\nجین کلی هنرمند شهیر که شاید بتوان او را نابغه رقص قلمداد کرد باتفاق لزلی کارون رقاصه و بالرین معروف فرانسوی به صحنههای کلاسیک فیلم مذکور بهطوری جان بخشیده که جای هرگون تعریف و توصیفی را خالی میگذارد. یک هنرمند دیگر آمریکایی که از پیانیستهای بزرگ کشورش میباشد. یعنی اسکار لوانت در اواسط فیلم فوق در عالم خیال انجام میدهد از جمله صحنههای فراموش نشدنی آثار سینمائی است.\nوینسنت مینلی ابداعات جدیدی برای این فیلم نمود. دکورهای زیبا و مجلل، رنگآمیزیهای مطبوع و یک تکنیک بسیار قوی امتیازاتی است که باعش شده اینقدر درباره یک آمریکایی در پاریس بحث و تعریف شود. فیلمبرداری و طریقه حرکت دوربین در کلیه صحنههای این فیلم بهطرزی صورت گرفته بهطوری چشمان تماشاچی را برای مشاهده صحنه هدایت میکند که ابداً متوجه گذشت زمان و جریانات فیلم نمیشود و حس میکند که خود او قهرمان فیلم میباشد. مونتاژ صحنههای معمولی یک فیلم با مونتاژ صحنههای رقص و آکسیون کاریست که هر کسی از عهده آن بر نمیآید و کسی که مونتاژ فیلم یک آمریکایی در پاریس را انجام داده از هنرمندان و متخصصین این فن میباشد. مونتاژ صحنههای رقص و بالت آخر این فیلم در دکوری مانند میدان کنکورد واقع در پاریس انجام شده است
ahmad.noori3
فیلم خالی از روایت داستانی (حتا در حد چند جمله سطر و روایتی ساده)...\nبا تغییر روند در چندین و چند جا... (مثل همان ابتدا و انتها‌ی فیلم!)\nدارای شخصیت‌های اضافی (پیانیست) که متر متر نگاتیو حرام خودشان کرده بودند!\nدوربین‌های بی‌معنا، عجول و سرگیجه ‌آور...\nو بازی‌های بد و تئاتری بود.\n\nصحنه‌های رقص و آواز در رستوران بار داستانی ندارند! و سکانس باله‌ی نهایی، فاجعه است! هر بار آرزو می‌کردم تمام شود و همین‌که موسیقی دوباره اوج می‌گرفت نا‌امید سر جایم می‌نشستم! دریغ از یک آواز خشک و خالی که کمی قابل تحملشان کند...\nفیلم هنر رقص، موسیقی، نقاشی و ادبیات (تا حدودی) را جداگانه کنار هم چیده. مثل مجموعه کلیپی که هر ده دقیقه در مورد موضوعی است! اما هیچ جایش به جای دیگر ربطی ندارد!\n\nاین‌که منتقدین آن زمان و داوران اسکار و راجر ایبرت با خودشان چه فکر کرده‌اند بماند... به شخصه یکی از بدترین تجربه‌های سینمایی‌ام را تجربه کردم! حیف که خوابم نمی‌آمد تا حداقل از وقت استفاده شود!
mka_lim2000
یکی از مشهورترین فیلم های موزیکال تاریخ سینما و نمونه اوج موزیکال سازی کمپانی مترو گلدوین مایر... با کارگردانی پرتخیل و حساس مینه‌لی، ترانه‌های زیبای برادران گرشوین، فیلم‌نامه پر از نکته سنجی و ظرافت‌های کمیک و طراحی رقص جین کلی که طرح کلیشه‌ای داستان رو پنهان میکنه!... باله رویایی پایانی هم که صحنه پردازی و لباس‌ های در آن الهام گرفته از نقاشی‌ های معروف امپرسیونیستی هستند، فوق العاده است....
aidin dadvar
FILME GHASNGIYE CARON HAM KHEILI ZIBAST AGHAYE KELLY HAM KE TOYE RAGHS MONHASER BE FARD HASTESH
hamedbu
فیلم جالبی نبود. صحنه ای که ان مرد داره خیال میکنه پیانو میزنه خیلی طولانی بود و حوصله سربر. در کل جالب نبود و من فقط 1 ساعتش رو نگاه کردم به زور
m.ghadrdan2014
فیلم خیلی خیلی زیبایی بود اگه میشه بقیه فیلمهای gene kelly رو هم بزارید
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه