زنی جوان و ساده لوح عاشق مردی خودش چهره می شود. اما پدر بدبین او تصور می کند آن مرد به دنبال ثروت دخترش است...
ندارد
ندارد
نقد فیلم(وارثه)\n\nباز هم وایلر قدرت خودش را در بیان کردن داستان های پیچیده نشان داد.\n\nفیلم شما را کاملا درگیر قصه ی خود می کند و می تواند حس نفرت ، حس عشق ، شک ، غرور و.... در شما ایجاد کند.\n\nباز هم شخصیت زن پیچیده ای ایشان خلق می کند اما این بار او مسیری را برای پیچیده شدن و سخت شدن باید طی کند.شخصیت اول این فیلم کاترین است که در آغاز دختری ساده،خجالتی،زود باور ،مهربان و تنهاست. اما تمام هنر وایلر در این است که در طی فیلم از این شخصیت بعد متضادش را در می آورد و این که چطور میتواند یک انسان با این خصائص تغییر هولناکی کند و تبدیل شود به دختری که دیگه خجالتی نیست بلکه بی رحم ، خودخواه ، سرد و......\n\nخوب در این تغییر دو نفر نقش اساسی دارند پدرش و مردی که دوستش دارد(موریس)\n\nبه نظرم شخصیت پردازی هر سه نفر در فیلم کامل انجام شده است و ضربه ای که کاترین از سخن پدرش و از ترک موریس دریافت می کند شخصیت متضادی که او حالا به دست آورده است را معنی می کند.\nاینبار با پایان خوش فیلم های کلاسیک همراه نخواهید بود بلکه اینبار شخصیت زن ما انتقام خودش را می گیرد و این کارش با شخصیتی که الان یافته است هماهنگ است.\n\nفقط چند جا تغییرات در فیلم دفعیست مثلا خود تغییر عمیق کاترین را وایلر می توانست بیشتر رویش کار کند. ولی مشکلی که بیشتر از همه دیده می شود این است که گذران سال ها در فیلم جا نمی افتد چه موقعی که پدر کاترین او را به اروپا می برد(تا عشقش را از سرش بیرون اورد) و چه موقعی که بعد از چندین سال موریس دوباره باز می گردد. گذران این سال ها بسیار مهم است چون تغییرات در این زمان های طولانی رخ می دهد ولی این سیر زمانی را ما درک نمی کنیم و به همین دلیل تغییرات عمیق شخصیت ها کمی دفعیست.\n\n8از10\n
فیلمی نزدیک به متوسط از ویلیام وایلر..\nبازی ها بد نیست،کارگردانی هم بد نیست ولی مشکل اصلی فیلم از فیلمنامه ست..\nمیتوانست فیلمی متوسط و دیدنی باشد،ولی حیف......\n2 از 10 ..\nبهترین سالهای زندگی ما ،بهترین فیلم وایلر است و از بهترین های دهه 40 هالیوود..
یه فیلم بینظیر
يه كلاسيك درست و حسابي...
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه