اوايل قرن ، ويلز جنوبى . « هيو مورگان » ( مك داول ) ، پسركى 12 ساله ، همراه با خانواده اش در دهكدهاى معدنى در دره اى سرسبز و زيبا زندگى مى كند. اما آرامش و خوشبختى خانواده آرام آرام با شدت گرفتن طمع و زورگويى هاى صاحبان معادن از بين مى رود...
ندارد
خیلی کم
اخلاق ، سادگی ، شاهکاری بی ادعا
یک درام فوق العاده\nهر چی بخواین داشت این درام خنده گریه شادی غم
جان فورد، اسطوره ی تاریخ سینما\n\nنقد شاهکار استاد جان فورد\n\nقصه ی زوال دره و خانواده اما، جان فورد اسیر این فروپاشی نمی شود.\n\nجان فورد هیچ وقت شخصیت هایش را اسیر فقر، شکست و فروپاشی نمی کند، شخصیت جان فوردی شکست را نمی پذیرد بلکه رو به سوی آینده دارد و حتی اسیر گذشته نمی شود.\n\nچیزی که در کل این فیلم تجربه می کنیم و انگار یک دوران را در یک دره همراه با یک خانواده می گذرانیم و ما هم بخشی از این تجربه می شویم و حسش می کنیم: 1-کار در معدن ذغال سنگ.2-گرفتن دستمزد.3-شستشوی بعد از کار، 4-میز غذا، 5-تقسیم پول،6-ازدواج،7-جشن و پایکوبی، 8- ورود اعلامیه ای ترسناک(کم شدن دستمزدها)،9- جر و بحث خانوادگی و انشعاب،10-اعتصاب،11- دشمنان موضع پدر خانواده نسبت به دستمزدها، 12- دیدن یک همسر واقعی، 13- بیماری هیو،14-دیدن یک مادر واقعی و پیر شدن او،15- لانه کردن عشق در قلب دختر خانواده(آنگهاراد)،16- آشتی مردم با پدر خانواده و بازگشت پسران به خانه،17-عشق کشیش(آقای گروفید)،18- دعوت نامه ای برای ایور توسط ملکه،19-ترک کردن دو پسر خانواده برای همیشه،20- شکستن شخصیت زنی گنهکار در کلیسا،21- ازدواج آنگهاراد و تنهایی گروفید،22- اولین روز مدرسه با هیو،23- مرگ ایور و بیوه شدن بورنوین،24-تولد اولین نوه ی خانواده،25- بازگشت آنگهاراد، 26- ورود شایعه ای ترسناک بین مردم و خطابه ی تند کشیش، 27-مرگ پدر خانواده...\n\nانگار جناب فورد از این کار و گرفتن دستمزد، سرود دسته جمعی و میز غذا و.... یک خاطره یا آیین می سازد و در ذهن ما آن را حک می کند و انگار همه چیز حالتی رویاوار دارد چرا که خاطرات بچگی هیو بزرگسال است، اما از زاویه ی دید هیو کوچک به همه چیز نگاه می کند.اما در کنار این دو راوی، گاهی جان فورد با نگاه واقع گرایانه و تند خود وارد لحظاتی از فیلم می شود و خودش جای راوی می نشیند.\n\nزمانی که در پلان آغازین فیلم دوربین جان فورد بیرون می آید ما طراوتی که در روایت هیو از دره شاهدیم را نمی بینیم بلکه دره سوت و کور و آرام شده است و هیو با خاطراتش برای همیشه آنجا را ترک می کند.\n\nجان فورد تماشاگر خود را وارد دره می کند و همچنین از طریق آن ما را وارد خانواده ای می کند و ما را با آیین دره و خانواده آشنا می کند ولی هر چه جلوتر می رویم کم کم از طراوت آن می کاهد( یعنی از وجه رویاوار آن دور می شویم و وارد واقعیت می شویم) و در نهایت چه دره و چه خانواده را فرو می پاشد اما هرگز اسیر این شکست نمی شود و نگاه رو به جلو دارد. جان فورد در تمام فیلم هایش نگاه رو به آینده دارد و هیچگاه اسیر گذشته نیست.\n\nیک تجربه زندگی و زوال 10از10\n
فکر نکنم واسه یه همچین اسم زیبایی ، بتوان بدتر از این فیلم ساخت.\n\nموسیقیِ متنِ مزخرف این فیلم کله یِ منو ترکوند.\n\nیه همچین فیلم هایی باعث میشن آدم سمت کلاسیک نره.\n\nسَرم رو با دو دست خود از تن جدا میکنم ولی هرگز و هرگز فیلم دیگری از این فیلمساز نخواهم دید. \n\n\nهنر تعقیب حقیقت است از بی‌راهه :\n\nکدام بازوی خوب، کدام ساعت خوش،\nباز پس آرد به من\nاین دیار را\nکه از او\nخواب‌های من می‌آید و\nکوچک‌ترین حرکات من؟
د فکر نکنم واسه یه همچین اسم زیبایی ، بتوان بدتر از این فیلم ساخت.موسیقیِ متنِ مزخرف این فیلم کله یِ منو ترکوند.یه همچین فیلم هایی باعث میشن آدم سمت کلاسیک نره.سَرم رو با دو دست خود از تن جدا میکنم ولی هرگز و هرگز فیلم دیگری از این فیلمساز نخواهم دید. \n\nهنر تعقیب حقیقت است از بی‌راهه :\n\nکدام بازوی خوب، کدام ساعت خوش،باز پس آرد به من،این دیار را،که از او،خواب‌های من می‌آید و کوچک‌ترین حرکات من؟
در این فیلم جان فورد سقوط دره را نه با حرف بلکه با تصویر نشان می دهد. در ابتدای فیلم کارگران در بازگشت به خانه آواز می خوانند در انتها چنین نیست در ابتدا کارگران در باجه هنگام گرفتن دستمزدشان می خندند و راضی اند در انتها ناراحت و غمگین و ناخشنود در ابتدا دود دره کمتر است در اواخر فیلم دود سیاهی دره را فراگرفته عروسی پسر بزرگ مورگان را عروسی دخترش با پسر کارخانه دار مقایسه کنید کلیسا هنگام همان عروسی با کلیسای خشنی که به مردم انگ می زند. بماند رفتارها و حرکات بازیگران و از بین رفتن گرمای خانواده و خانه که همه دقیق و حساب شده است. الحق که هیچ دره یی در سینما نه به سبزی این دره است و نه سیاهیش قابل قیاس با این شاهکار فورد بزرگ. اواخر فیلم که دومین باری بود که چشمانم نمناک شد. اولی با داستان توکیو و حالا با دره ی من!
یعنی من خیلی از شاهکارها رو دیدم ولی به نظرم این فیلم یه فیلم بهشتی ، رویایی و ........ اصلا سینما رو به آسمان برده و تماشاگر رو همچنین .به نظرم فورد با این فیلم سینما رو به آسمان برده و نردبان هم برداشته
چهار ازچهار...
شاهکاری دیگر از یکی از بزرگترین کارگردانان تاریخ سینمای کل جهان.\nفیلمی که تماشای لحظه به لحظه ش لذت بخشه.\nفیلمی سرشار از عشق و محبت و احترام.\nفیلمی که شما رو بیش از پیش به خانوادتون علاقمند میکنه.\nواقعا در وصف این اثر ار کلمه ای غیر از شاهکار نمیتونم استفاده کنم.\nدرود بر جان فورد کبیر.\nامتیاز من 9 از 10
INAM MITOONE JOZE 100 FILME GHABLE MARGETOON BASHE HATMAN BEBINID
دره من چه سرسبز بود (به انگلیسی: How Green Was My Valley) فیلمی سیاه و سفید به کارگردانی جان فورد که از رمانی به همین نام از ریچارد لولین اقتباس شده.\n\nاین فیلم در چهاردهمین دوره مراسم اسکار (سال 1942)؛ برنده 5 جایزه اسکار (بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، بهترین فیلمبرداری، بهترین طراحی صحنه) و نامزد دریافت 5 جایزه اسکار دیگر (بهترین بازیگر نقش مکمل زن، بهترین فیلمنامه، بهترین صداگذاری، بهترین تدوین، بهترین موسیقی) شد.\n\nکمپانی فاکس قرن بیستم قصد داشت این فیلم را در زمان جنگ جهانی دوم با کارگردانی ویلیام وایلر و در کشور ولز (جنوب غربی انگلستان) به صورت رنگی تولید کند اما در نهایت فیلم توسط جان فورد در حوالی کوه های سانتا مونیکا (واقع در ایالت کالیفرنیای جنوبی، امریکا) و به شکل سیاه و سفید ساخته شد.\n\nدر سال ۲۰۰۵ نشریه بریتیش فیلم، دره من چه سرسبز بود را جزو برترین فیلم‌های تاریخ اسکار قرار داد؛ چون این فیلم توانست همشهری کین و شاهین مالت (دو نامزد دیگر دریافت اسکار بهترین فیلم در چهاردهمین دوره مراسم آکادمی) را شکست دهد.
با اینکه یه کم عصبانی بودن دوستان ولی جدل بسیار جالبی بود :))
دره من چه سرسبز بود
یک فیلم واقعا محشر و دیدنی...آدم رو میبره تو فکر و یاد زندگی خودش میندازه...
یک فیلم خیلی ساده و میشه گفت در نوعی کیشه ای .....\nبه نظر من در سال 2015 ارزش دیدن آنچنان نداره و لی در سال ساخت خودش میشه گفت خیلی خوب بوده ...\nامتیاز من به این فیلم 6.5 است
دیدگاه کاربران
ارسال دیدگاه